Zakażenie układu moczowego (ZUM) – jest najczęstszym zakażeniem szpitalnym. W warunkach fizjologicznych układ moczowy jest jałowy, jedynie odcinek poniżej zwieracza pęcherza może być skolonizowany. Zakażenie układu moczowego może nastąpić drogą wstępującą, drogą krwi i drogą limfatyczną. Najczęściej jednak do zakażenia układu moczowego dochodzi drogą wstępującą.
Dominującą przyczyną zakażeń pozaszpitalnych jest kolonizacja układu moczowego własną florą bakteriologiczną przez drogę wstępującą (zakażenie oportunistyczne). Ponad 90% zakażeń układu moczowego jest wywołana bakterią, popularnie nazywaną, pałeczką kałową (bakteria E. coli). ZUM drogą wstępującą znacznie częściej dotyczą kobiet, niż mężczyzn. Głównie z powodu że kobiety mają krótszą cewkę moczową oraz odległość pomiędzy odbytem a ujściem cewki moczowej u kobiet jest znacznie mniejsza.
Szczególnie niebezpieczne wydaje się być szpitalne zakażenie układu moczowego gdzie na wskutek kolonizacji skóry pacjentów florą szpitalną. Z powodu, że flora szpitalna bogata jest w bakterie wielolekooporne oraz że w obrębie układu moczowego stosuje się inwazyjne zabiegi takie jak: cewnikowanie pęcherza moczowego.
Przykładowe diagnozy pielęgniarskie w zakażeniu układu moczowego wraz z celami i interwencjami:
I Problem pielęgnacyjny: Ryzyko wystąpienia zagrożenia życia na wskutek poważnych powikłań zakażenia układu moczowego (np. roponercze, ropień nerki lub okołonerkowy, urosepsa, sepsa)
Cel: Niedopuszczenie do wystąpienia powikłań
Interwencje pielęgniarskie: Zminimalizowanie wystąpienia powikłań zakażenia układu moczowego
- Monitorowanie temperatury, ciśnienia tętniczego krwi, tętna i jego charakteru
- Monitorowanie saturacji, ilości oddechów i ich charakteru
- Prowadzenie bilansu płynów z godzinową oceną diurezy, ocena zabarwienia moczu
- Pobieranie krwi żylnej na badania zlecone przez lekarza (morfologia krwi, OB i CRP, Na+, K+, Mg2+, Ca2+, fosforanów i chlorków, stężenia kreatyniny, mocznika i kwasu moczowego
- Pobieranie moczu na badania zlecone przez lekarza np. badanie ogólne moczu, badanie mikrobiologiczne wraz z antybiotykogramem
- Asystowania pacjentowi przy badaniach diagnostycznych oraz wyjaśnienie pacjentowi celowości podejmowanych badań (USG układu moczowego, urografia)
- W przypadku niepokojących objawów natychmiastowe powiadomienie lekarza
- Dokumentowanie świadczonej opieki w dokumentacji medycznej
Zauważyłeś błąd a może masz jakąś uwagę odnośnie przeczytanego wpisu? Pomóż nam wspólnie udoskonalać portal i napisz do nas w sekcji kontakt lub klikając w ten tekst.
Bibliografia:
