Normy zatrudnienia pielęgniarek
Akt prawny
Z dniem 1 stycznia 2019 r. weszło w życie Rozporządzenie Ministra Zdrowia, które zmieniło rozporządzenie w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu leczenia szpitalnego (Dz.U. z 2018 r. poz. 2012). Rozporządzenie z 2019 r. dotyczy norm zatrudnienia pielęgniarek i położnych, jako warunków kontraktowania świadczeń przez NFZ w zakresie świadczeń lecznictwa szpitalnego. Wprowadzane zmiany wynikają z porozumienia zawartego pomiędzy Ogólnopolskim Związkiem Zawodowym Pielęgniarek i Położnych, Naczelną Izbą Pielęgniarek i Położnych a Ministrem Zdrowia i Prezesem NFZ. Wydane rozporządzenie wprowadza zasadę wyliczania zatrudnienia odpowiedniej liczby pielęgniarek w oparciu o równoważniki zatrudnienia, w przeliczeniu na jedno łóżko pacjenta.
Normy zatrudnienia – dotyczące dorosłych
Ilość etatu pielęgniarskiego na 1 jedno łóżko pacjenta | Profil oddziału |
0,6 etatu | zachowawczy |
0,7 etatu | zabiegowy |
2,22 etatu | intensywnej terapii |
Normy zatrudnienia – dotyczące dzieci
Ilość etatu pielęgniarskiego na 1 jedno łóżko pacjenta | Profil oddziału |
0,8 etatu | zachowawczy |
0,9 etatu | zabiegowy |
2,22 etatu | intensywnej terapii noworodka |
0,89 etatu | Dotyczy drugiego poziomu referencyjności: opieki ciągłej dla opieki |
1,11 etatu | Dotyczy trzeciego poziomu referencyjności: opieki ciągłej dla noworodków po sztucznej wentylacji, lub opieki pośredniej dla |
Minusy rozporządzenia?
Podstawową wadą metody wskaźnikowej – przeliczeniu X etatu pielęgniarskiego/ 1 łóżko pacjenta zawartej w rozporządzeniu jest pominięcie kwestii różnic w obciążeniu pracą, wynikających z różnego stopnia zapotrzebowania na opiekę pacjentów pomiędzy oddziałami o tym samym typie, np. zachowawczymi. Zarówno oddział kardiologiczny jak i rehabilitacyjny to odziały zachowawcze.
Mimo, że obserwowalna jest zależność między liczbą pacjentów a ich stanem zdrowia. Równocześnie ze zwiększaniem się całkowitej liczby pacjentów na oddziale zwiększa się liczba pacjentów niesamodzielnych i pacjentów wymagających monitorowania. Niesamodzielni pacjenci wymagają pomocy przy wszystkich rutynowych czynnościach życia codziennego.
To jak można zauważyć na oddziałach szpitalnych przy obsadzie pacjentów np.15 jest tyle samo pracy i obowiązków co przy stanie chorych 30. Wynika to, że podawany stan chorych, to tylko liczba. Nie uwzględnia ona faktycznego stanu zdrowia chorego, ilości pracy wykonywanej i przeznaczonej opieki w stosunku do jednego pacjenta.
Konsekwencje rozporządzenia?
Zaniedbania pacjentów w ich procesie leczniczym!!!
Jednym z kluczowych elementów kształtowania wysokiej jakości usług medycznych, bezpieczeństwa pacjentów i bezpiecznego środowiska pracy dla pielęgniarek jest właściwa liczba zasobów ludzkich.
Świadczenia pielęgniarskie powinny być realizowane dla zapewnienia bezpieczeństwa pacjentom z uwzględnieniem realizacji ich potrzeb, niezbędnych dla prawidłowego procesu terapeutycznego. Wielkość obsad pielęgniarskich ma niebagatelny wpływ na bezpieczeństwo pacjenta, jakość opieki i satysfakcję pacjentów oraz samych pielęgniarek.
Kolejne konsekwencje…..
Liczba pacjentów przypadających na jedną pielęgniarkę ma bezpośredni wpływ na występowanie zdarzeń niepożądanych m.in. takich jak: zakażenia dróg moczowych, zapalenie płuc, występowanie odleżyn, upadki, zakończone niepowodzeniem akcje reanimacyjne, zapalenie żył odcewnikowe, czy też zakażenie ran pooperacyjnych. Nieodpowiednia obsada pielęgniarska – to większa śmiertelność i zachorowalność pacjentów, więcej błędów w sztuce i zdarzeń niepożądanych.
Zatem niewystarczająca kadra pielęgniarska i opieka zwiększają pokłady finansowe szpitali w wyniku zakażeń szpitalnych (np. koszty antybiotykoterapii), leczenia odleżyn (koszty specjalistycznych opatrunków), czy błędów medycznych.
Niedobory kadrowe = większe koszty poniesione przez szpital.
Nawet w aspekcie finansowym powinno być to znaczące, szczególnie w aktualnej sytuacji polskich szpitali.
Bibliografia: