Choroba wieńcowa kwalifikowana jako choroba niedokrwienna serca jednak nie oznacza tego samego ponieważ niedokrwienność serca jest pojęciem szerszym i może być spowodowane przez wiele różnych czynników. Choroba wieńcowa natomiast związana jest jedynie ze zmianami w obrębie tętnic wieńcowych (najczęściej miażdżycowymi). Jednocześnie będąc dominująca postacią niedokrwienności serca, szacowaną na ponad 90% przypadków. Zmiany powodują ograniczony dopływ krwi do mięśnia sercowego a co za tym idzie jego niedotlenienie a w dalszej kolejności martwicę. Podczas niedokrwienia charakterystycznym jest występowanie dławicy piersiowej objawiającej się bólem w klatce piersiowej oraz dusznością. W krajach rozwiniętych diagnozowanie takiego schorzenia jest najczęstsze wśród chorób układu krążenia a wraz ze starzeniem się społeczeństwa tendencja ta rośnie.
Przykładowe problemy pielęgnacyjne w chorobie wieńcowej wraz z celem i interwencjami.
I Problem pielęgnacyjny:
Ryzyko wystąpienia powikłań (zawał serca, zaburzenia rytmu serca, niewydolność krążenia) spowodowane niedokrwieniem mięśnia sercowego objawiające się nasileniem objawów dławicy piersiowej
Cel: Niedopuszczenie do powstania powikłań, zwiększenie przepustowości naczyń wieńcowych
Działania pielęgniarskie:
- Stworzenie dostępu naczyniowego poprzez założenie kaniuli dożylnej
- Ułożenie pacjenta w pozycji półwysokiej ułatwiającej oddychanie
- Stała obserwacja i zapis podstawowych parametrów życiowych (liczby oddechów, CTK, saturacji, czynności serca)
- Wykonanie badania elektrokardiograficznego
- Pobranie krwi do badań zgodnie ze zleceniem lekarskim
- W razie wystąpienia duszności lub spadku nasycenia krwi tętniczej tlenem >95% zastosowanie tlenoterapii
- Podaż leków zgodnie z indywidualną kartą zleceń lekarskich
Bibliografia:
Jurkowska G. Pielęgniarstwo internistyczne. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL; 2018.
Szczeklik A, Gajewski P. Interna Szczeklika, Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna; 2016.
