/140 JESIEŃ 2021 PIELĘGNIARSTWO PSYCHIATRYCZNE - JESIEŃ 2021 1 / 140 1. Autorem definicji: Zdrowie psychiczne to zdolność do rozwoju w kierunku wszechstronnego rozumienia, przeżywania, odkrywania i tworzenia coraz wyższej hierarchii rzeczywistości i wartości, aż do konkretnego ideału indywidualnego i społecznego, jest: a) Aaron Antonovsky b) Maxwell Jones c) Kazimierz Dąbrowski d) Tadeusz Bilikiewicz. Kurpas D., Miturska H., Kaczmarek M. (red): Podstawy psychiatrii dla studentów pielęgniarstwa. Wydawnictwo Continuo, Wrocław 2009: s. 10. 2 / 140 2. Ustawa o ochronie zdrowia psychicznego zwraca uwagę, że osoby wykonujące czynności wynikające z ustawy mają obowiązek zachowania tajemnicy zgodnie z artykułem a) 35 b) 40 c) 45 d) 50. Ustawa z dnia 19.08.1994r. o Ochronie Zdrowia Psychicznego (Art. 2 Ust.7 DzU.231, poz.1375, Art. 50). 3 / 140 3. Zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów Narodowy Program Ochrony Zdrowia Psychicznego jest realizowany w latach: a) 2010-2014 b) 2017-2022 c) 2012-2016 d) 2013-2017. Narodowy Program Ochrony Zdrowia Psychicznego. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 8 lutego 2017r. Ministerstwo Zdrowia, Warszawa 2011, s. 3. 4 / 140 4. Przyczyną powstawania zespołu serotonergicznego jest: a) gwałtowny wzrost poziomu serotoniny b) gwałtowny spadek poziomu serotoniny c) znaczny niedostatek prekursora serotoniny d) wszystkie odpowiedzi są prawidłowe. Krzyżowski J., Miller L., Wand T. (red): Stany nagłe w psychiatrii. Medyk, Warszawa 2008: s. 431. 5 / 140 5. Istnienie patologicznych triad w rodzinie np. matka i dziecko tworzy koalicję przeciwko ojcu, to forma patologii systemu rodzinnego dotycząca: a) zaburzeń struktury rodziny b) zaburzeń związanych z zasadami regulującymi funkcjonowanie rodziny jako systemu c) zaburzeń komunikacji w rodzinie d) wszystkie odpowiedzi są prawidłowe. Czabała J.C.: Podstawy psychologiczne współczesnej psychiatrii. [w] Bilikiewicz A. i wsp.: Psychiatria. Tom I. Urban&Partner, Wrocław, 2002: s. 270. 6 / 140 6. Chorzy na depresję, którzy znajdują się w stresującej sytuacji psychospołecznej i u których stwierdza się myśli, plany i intencje samobójcze: a) mogą być leczeni w warunkach ambulatoryjnych b) mogą być leczeni w oddziałach dziennych c) mogą być leczeni w trybie hospitalizacji domowej, jeśli nie mają dostępu do środków, które mogłyby posłużyć do popełnienia samobójstwa d) powinni być leczeni w warunkach szpitalnych. Krzyżowski J., Miller L., Wand T. (red): Stany nagłe w psychiatrii. Medyk, Warszawa 2008: s. 294. 7 / 140 7. Sąd po otrzymaniu zawiadomienia o przyjęciu pacjenta do szpitala psychiatrycznego bez jego zgody, prowadzi postępowanie: a) tylko wtedy, jeśli zostało popełnione przestępstwo b) tylko wtedy, jeśli pacjent po przyjęciu nadal nie wyraża zgody na leczenie c) tylko wtedy, jeśli pacjent został przyjęty na obserwację 10-dniową z powodu agresji, a zachodzą wątpliwości, czy jest chory psychicznie d) w każdym przypadku przyjęcia wbrew woli pacjenta. Kosmowski W.: Etyczne i prawne aspekty opieki psychiatrycznej. W . Górna K., Jaracz K., Rybakowski J. (red): Pielęgniarstwo psychiatryczne. PZWL. Warszawa, 2012, s. 21. 8 / 140 8. Ochrona praw osób przebywających w Szpitalu Psychiatrycznym należy do zadań: a) Rzecznika Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego b) Ordynatora/Kierownika danej jednostki - Szpitala c) Dyrektora/Prezesa Szpitala Psychiatrycznego d) Zespołu terapeutycznego danego oddziału. Ustawa z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego. Dz. U. z 2017 r. poz. 882. Aktualizacja 26.05.2017 r. 9 / 140 9. W jakim zakresie osoba przebywająca w Szpitalu Psychiatrycznym lub Domu Pomocy Społecznej może porozumiewać się z rodziną i innymi osobami: a) rozmawiać może, ale korespondencja jest kontrolowana b) bez ograniczeń – korespondencja takiej osoby nie podlega kontroli c) tylko za zgodą ordynatora / lekarza prowadzącego d) może komunikować się z rodziną wówczas, gdy osoba z personelu będzie towarzyszyć pacjentowi podczas rozmowy. Ustawa z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego. Dz. U. z 2017 r. poz. 882. Aktualizacja 26.05.2017 r. 10 / 140 10. W Narodowym Programie Ochrony Zdrowia Psychicznego pierwszym głównym celem jest promocja zdrowia psychicznego i zapobieganie zaburzeniom psychicznym. Jeden z wymienionych celów szczegółowych NIE jest realizowany w ramach tego celu: a) zapobieganie zaburzeniom psychicznym b) zwiększenie integracji społecznej osób z zaburzeniami psychicznymi c) upowszechnienie środowiskowego modelu psychiatrycznej opieki zdrowotnej d) organizacja systemu poradnictwa i pomocy w stanach kryzysu psychicznego. Narodowy Program Ochrony Zdrowia Psychicznego. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28.12.2010r. Ministerstwo Zdrowia, Warszawa 2011, s. 22. 11 / 140 11. Kogo zawiadamia, kierownik podmiotu leczniczego udzielającego świadczenia zdrowotne w zakresie psychiatrycznej opieki zdrowotnej, jeżeli dobro osoby chorej psychicznie lub upośledzonej umysłowo wymaga jej ubezwłasnowolnienia: a) sąd rodzinny b) rodzinę danej osoby i sąd rodzinny c) prokuratora d) dyrektora jednostki, rodzinę danej osoby i sądrodzinny. Ustawa z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego. Dz. U. z 2017 r. poz. 882. Aktualizacja 26.05.2017 r. 12 / 140 12. Funkcjonowanie psychiki jest uwarunkowane działaniem mechanizmów selekcjonujących, których komponentem pełniącym funkcje ukierunkowujące człowieka na odbieranie lub odrzucanie informacji pełni: a) zapamiętywanie b) percepcja c) myślenie d) uwaga. Grzywa A.: Omamy i urojenia. Urban&Partner, Wrocław, 2000, s. 64-65. 13 / 140 13. W klasyfikacji ICD-10 w kategorii F60-69 klasyfikuje się: a) zaburzenia nerwicowe, związane ze stresem i pod postacią somatyczną b) zaburzenia osobowości i zachowania dorosłych c) upośledzenie umysłowe d) zaburzenia rozwoju psychologicznego. Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10. Rewizja dziesiąta WHO 2009, s. 238. 14 / 140 14. Spośród czynników środowiskowych, które wywierają wpływ na rozwój psychiczny dziecka, największe znaczenie ma system: a) szkolny b) rówieśniczy c) rodzinny d) społeczno-kulturowy. Namysłowska I.: Rozwój psychiczny człowieka. [w] Bilikiewicz A. i wsp.: Psychiatria. Tom I. Urban&Partner, Wrocław, 2002: s. 237. 15 / 140 15. Założenia psychiatrii środowiskowej dążą między innymi do: a) leczenia pacjenta w jak najmniej represyjnych dla niego warunkach b) zredukowania ilości osób w zespole terapeutycznym c) skrócenia czasu leczenia d) ograniczenia stygmatyzacji chorych. Adam Bilikiewicz, Psychiatria, podręcznik dla studentów medycy, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Wydanie III zmienione i uzupełnione – rok wydania 2011. str. 605 16 / 140 16. Wszystkie rodzaje form służb psychiatrycznych, skoordynowane i powiązane w funkcjonalny system, powinny też współpracować z: a) szpitalami psychiatrycznymi b) domami pomocy społecznej c) całym systemem ochrony zdrowia, POZ - lekarzem rodzinnym, instytucjami, organizacjami pozarządowymi d) fundacjami działającym na rzecz ochrony zdrowia psychicznego. Adam Bilikiewicz, Psychiatria, podręcznik dla studentów medycy, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Wydanie III zmienione i uzupełnione – rok wydania 2011. str. 610. 17 / 140 17. W jakich formach sprawowana jest specjalistyczna opieka nad osobami z zaburzeniami psychiatrycznymi: a) szpitale psychiatryczne i DPS b) poradnie, fundacje, szpitale, DPS c) poradnie, poradnie odwykowe, szpitale, DPS d) formy ambulatoryjne, szpitalne (całodobowej), formy pośrednie. Adam Bilikiewicz, Psychiatria, podręcznik dla studentów medycy, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Wydanie III zmienione i uzupełnione – rok wydania 2011. str. 610 18 / 140 18. Objawem negatywnym (ubytkowym) schizofrenii NIE jest: a) spłycenie afektu b) brak motywacji c) zaburzenia treści myślenia d) wycofanie społeczne. Górna K., Jaracz K., Robakowski J. (red): Pielęgniarstwo psychiatryczne. Podręcznik dla studiów medycznych. Wyd. Lekarskie PZWL. Warszawa; 2012, s:199. 19 / 140 19. W diagnozowaniu uzależnienia od alkoholu nie wykorzystuje się: a) Przesiewowych badań laboratoryjnych np. wzrost aktywności GGT b) Badań psychometrycznych skalą CAGE c) Badań psychometrycznych testem AUDIT d) Badań psychometrycznych skalą MMSE. Ziółkowski M, Czarnecki D., Opozda K.: Zaburzenia spowodowane zażywaniem substancji psychoaktywnych. W. Górna K., Jaracz K., Rybakowski J. (red): Pielęgniarstwo psychiatryczne. PZWL. Warszawa, 2012, s. 269. 20 / 140 20. W trakcie sesji muzykoterapeutycznej ćwiczenia oddechowe w pozycji leżącej lub siedzącej wykonuje się w fazie: a) odreagowania b) uwrażliwienia c) relaksacji d) aktywizacji. Wilczek-Różyczka E. (red): Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Czelej, Lublin, 2007: s. 189-190. 21 / 140 21. Do czynników osobowościowych zwiększających ryzyko popadnięcia w uzależnienie NIE należy występowanie cech osobowości a) bierno-zależnej b) anankastycznej c) typu „borderline” d) aspołecznej. Ziółkowski M, Czarnecki D., Opozda K.: Zaburzenia spowodowane zażywaniem substancji psychoaktywnych. W. Górna K., Jaracz K., Rybakowski J. (red): Pielęgniarstwo psychiatryczne. PZWL. Warszawa, 2012, s 268. 22 / 140 22. Ryzyko występowania myśli i/lub tendencji samobójczych może zwiększać się: a) w okresach pogorszenia samopoczucia b) w okresach nagłej poprawy stanu klinicznego przy jednoczesnym utrzymywaniu się lęku c) w okresach poprawy aktywności ruchowej przy jednoczesnym utrzymywaniu się negatywnych myśli d) we wszystkich wymienionych. Górna K., Patrzała A.: Inne zaburzenia psychiczne wieku podeszłego. Opieka pielęgniarska. W. Górna K., Jaracz K., Rybakowski J. (red): Pielęgniarstwo psychiatryczne. PZWL. Warszawa, 2012, s 437. 23 / 140 23. U niektórych pacjentów z chorobą afektywną dwubiegunową występuje przebieg z tzw. ultraszybką zmianą faz, kiedy to: a) występuje 4 lub więcej epizodów depresyjnych, maniakalnych, hipomaniakalnych lub mieszanych w ciągu roku b) fazy zmieniają się w ciągu tygodni, dni lub nawet godzin c) zmiany faz są trudno dostrzegalne d) żadne z powyższych. Jarema M. (red): Psychiatria w praktyce. Podręcznik dla lekarzy specjalizujących się w psychiatrii i lekarzy innych specjalności. Wyd. Oficyna Wydawnicza Medical Education. Warszawa; 2011, s:93. 24 / 140 24. Która z sześciu ról pełnionych przez pielęgniarkę H. Peplau uznaje za najważniejszą funkcję w pielęgniarstwie psychiatrycznym? a) rola nauczyciela b) rola przywódcy c) rola „zastępcy” d) rola konsultanta. 25 / 140 25. W przypadku łącznego podawania leku przeciwdepresyjnego z grupy IMAO (inhibitorów monoaminooksydazy) z innymi lekami przeciwdepresyjnymi, istnieje niebezpieczeństwo wystąpienia: a) zespołu serotoninowego b) złośliwego zespołu neuroleptycznego c) zespołu serotoninowego lub przełomu nadciśnieniowego d) podaż tych leków jest bezpieczna. 26 / 140 26. Najczęstszą przyczyną otępienia jest: a) choroba Alzheimera b) otępienie z ciałami Lewy’ego c) otępienie o podłożu naczyniowym d) otępienie czołowo-skroniowe. Jarema M. (red): Psychiatria w praktyce. Podręcznik dla lekarzy specjalizujących się w psychiatrii i lekarzy innych specjalności. Wyd. Oficyna Wydawnicza Medical Education. Warszawa; 2011, s:290. 27 / 140 27. Uogólnione napady drgawkowe, śpiączka, zapaść krążeniowa, niewydolność nerek mogą wystąpić: a) w zespole abstynencyjnym bez majaczenia b) w zespole amnestycznym c) w stadium ciężkiego zatrucia litem d) po zabiegu EW. Czyżowicz K., Lewandowska J.: Problemy wynikające z leczenia metodami biologicznymi. [w]. Wilczek-Różyczka E. (red): Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Czelej, Lublin, 2007: s. 165. 28 / 140 28. Zespół depresyjny to stan obniżonego nastroju, smutku i przygnębienia utrzymujący się co najmniej: a) 1 tydzień b) 2 tygodnie c) 3 tygodnie d) 4 tygodnie. Leszczyńska-Rodziewicz A.: Podstawy kliniczne. W. Górna K., Jaracz K., Rybakowski J. (red): Pielęgniarstwo psychiatryczne. PZWL. Warszawa, 2012, s 408. 29 / 140 29. Szczególnie zalecaną techniką komunikacji z pacjentem przejawiającym objawy psychotyczne (omamy, urojenia), przy jednoczesnym zachowaniu przez pacjenta co najmniej częściowego wglądu w objawy chorobowe, jest technika komunikacji zwana: a) eksploracją b) urealnianiem c) modelowaniem d) zachęcaniem do oceny. Górna K., Jaracz K., Robakowski J. (red): Pielęgniarstwo psychiatryczne. Podręcznik dla studiów medycznych. Wyd. Lekarskie PZWL. Warszawa; 2012, s: 153. 30 / 140 30. Zespół terapeutyczny to: a) tylko lekarze i pielęgniarki zatrudnieni w szpitalu b) cały personel szpitala niezależnie od kwalifikacji c) grupa ludzi o odpowiednich kwalifikacjach, doświadczeniu i wiedzy współpracujących ze sobą w celu realizacji celów terapeutycznych d) psychologowie i psychiatrzy realizujący założone cele terapeutyczne. Wilczek-Rużyczka E.: Komunikowanie się z chorym psychicznie. Wyd. Czelej , Lublin 2007 s.35 31 / 140 31. Parafrazowanie to: a) okazywanie zrozumienia b) powtarzanie za pacjentem niektórych istotnych elementów jego wypowiedzi c) obserwowanie sygnałów niewerbalnych d) specyficzne wejście w wewnętrzny świat przeżyć rozmówcy i nazywanie tego, co czuje w chwili o której opowiada. Wilczek-Rużyczka E.: Komunikowanie się z chorym psychicznie. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. 32 32 / 140 32. Lęk jest jednym z najbardziej przykrych objawów i dość powszechnym, dlatego komunikowanie się z pacjentem: a) nie wymaga szczególnego zaangażowania i przygotowania ze strony pielęgniarki b) należy rozpocząć od zebrania informacji na temat psychologicznych okoliczności wystąpienia lęku c) wymaga cierpliwości i troski z jednoczesną bezradnością ze strony pielęgniarki wobec lęku d) nie może zawierać cech aktywnego słuchania. Wilczek-Rużyczka E.: Komunikowanie się z chorym psychicznie. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. 69-71. 33 / 140 33. Zdań typu: „Głowa do góry”, „Wszystko będzie OK” w relacji terapeutycznej pielęgniarka psychiatryczna – chory psychicznie należy: a) często używać, bowiem szybko uspokajają i wyciszają pacjenta b) używać jak najczęściej w stosunku do adolescentów z depresją c) unikać, bowiem stanowią często źródło irytacji pacjenta d) raczej unikać, bowiem pacjenci nie traktują poważnie"wyluzowanego" personelu. Rybakowski J., Pużyński S., Wciórka J. (red.): Psychiatria, t. 1, 2, 3. Wyd. Urban & Partner, Wrocław 2012 t.1, s.412. 34 / 140 34. Autentyczność w pracy z pacjentem chorym psychicznie: a) przeszkadza – personel nie powinien zdradzać swoich stanów b) przeszkadza – nie pozwala budować dystansu z pacjentami c) dotyczy tylko pielęgniarek d) jest konieczna, ponieważ pacjenci są bardzo wrażliwi na wszelkie nieautentyczne zachowania. Wilczek-Rużyczka E.: Komunikowanie się z chorym psychicznie. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. 37 35 / 140 35. Tolerancja w pracy z pacjentem chorym psychicznie: a) nie ma znaczenia b) przeszkadza, pacjent musi wrócić do „rzeczywistości”, nie można tolerować jego dziwnych zachowań c) dotyczy tylko pielęgniarek d) jest nieodzowna w budowaniu poczucia akceptacji pacjenta. Wilczek-Rużyczka E.: Komunikowanie się z chorym psychicznie. Wyd. Czelej , Lublin 2007 s.36 36 / 140 36. Komunikowanie terapeutyczne to: a) komunikowanie wpływające bezpośrednio na zachowanie osób zaburzonych bądź chorych psychicznie b) komunikowanie pomiędzy zespołem terapeutycznym w szpitalach i innych placówkach zdrowia c) specyficzna forma komunikacji z osobami, które nie potrafią dokonać porządku we własnych emocjach, myślach i nie potrafią samodzielnie postrzegać rzeczywistości d) tylko odzwierciedlanie uczuć i myśli pacjenta. Wilczek-Rużyczka E.: Komunikowanie się z chorym psychicznie. Wyd. Czelej , Lublin 2007 s.19 37 / 140 37. Niedostateczne informacje przekazywane pacjentowi, lekceważenie potrzeby całościowego podejścia do pacjenta, egocentryczna postawa pielęgniarki, to tylko niektóre przykłady błędów: a) jatrogennych b) organizacyjnych c) jakościowych d) pielęgniarskich. Rybakowski J., Pużyński S., Wciórka J. (red.): Psychiatria, t. 1, 2, 3. Wyd. Urban & Partner, Wrocław 2012 t. 1 s. 408-409. 38 / 140 38. Przy badaniu palpacyjnym brzucha po nagłym zwolnieniu ucisku pacjent czuje silny ból. Może to świadczyć o zapaleniu otrzewnej i nazywane jest objawem: a) Blumberga b) Rowsinga c) Goldflama d) Chełmońskiego. Dyk D. Badanie fizykalne w pielęgniarstwie. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa, 2010, s. 153. 39 / 140 39. Leczenie elektrowstrząsami osób chorych psychicznie: a) jest w Polsce prawnie zabronione b) nie jest refundowane przez NFZ c) zawsze wymaga tzw. podwójnej zgody d) wymaga zgody osoby, nawet przyjętej bez zgody. Rozporządzenie MZ z dnia 24 kwietnia 2012 r. w sprawie wykazu świadczeń zdrowotnych stwarzających podwyższone ryzyko dla pacjenta, których udzielenie wymaga zgody (Dz.U.2012, poz. 494). 40 / 140 40. Cel opieki pielęgniarskiej, zwłaszcza u młodocianych pacjentów z zaburzeniami odżywiania, polegający na wzmocnieniu przez osobę chorą własnego obrazu siebie i uzyskanie przez nią samoakceptacji wynika z a) niskiej samooceny, bezzasadności włączenia rodziny w terapię b) lęku przed hospitalizacją i izolacją od rodziny c) poczucia bezwartościowości i poczucia "iż są niegodni" miłości d) braku poczucia choroby przy wysokiej samoocenie. Wilczek-Rużyczka E.: Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. 99. 41 / 140 41. Podejmując opiekę nad pacjentem z zaburzeniami psychicznymi, nawiązujemy i budujemy relacje pielęgniarka/pielęgniarz–pacjent. Który z modeli pielęgnowania skupia się wyraźnie na tych relacjach: a) Hildegardy Peplau b) Betty Newman c) Florencji Nightingale d) Callisty Roy. Poznańska S., Płaszewska-Żywko L. Wybrane modele pielęgniarstwa. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków, 2001, s. 61. 42 / 140 42. Determinacja osób starszych w dążeniu do śmierci jest przejawem nie tylko depresji, lecz również: a) problemów finansowych b) problemów z dostępem do opieki zdrowotnej c) realnej samotności d) zaburzeń procesów poznawczych. Wilczek-Rużyczka E.: Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. 148. 43 / 140 43. Terapię zajęciową szczególnie zaproponujesz pacjentowi: a) z epizodem psychotycznym, który szybko ustąpił nie zaburzając funkcjonowania społecznego pacjenta b) który został przyjęty do szpitala z powodu utraty bliskiej osoby, ale obecnie żałoba ustępuje c) u którego mimo długotrwałego leczenia nie ma efektów terapeutycznych i dostrzega się deficyty w wielu obszarach życia d) który nie wyraża zgody na udział w jakichkolwiek aktywnościach w oddziale. Skorupska A. Rehabilitacja psychiatryczna. [w:] Wilczek-Rużyczka E (red.). Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wydawnictwo Czelej, Lublin, 2007, s. 215. 44 / 140 44. Przymus chodzenia jako jeden z objawów ubocznych przyjmowanych neuroleptyków to: a) akatyzja i tazykinezja b) dystonia c) dyskineza d) akinezja. Wilczek-Rużyczka E.: Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. Podstawy pielęgniarstwa s. 161. 45 / 140 45. Promocja zdrowia skierowana do dzieci i młodzieży obejmuje: a) proces umożliwiający każdemu człowiekowi zwiększenie oddziaływania na własne zdrowie w sensie jego poprawy i utrzymania b) działania ukierunkowane na wczesne wykrywanie chorób i ich przyczyn c) działania wobec choroby, która się rozwinęła,kwalifikacja do grup dyspanseryjnych d) tworzenie możliwości pozyskiwania praktycznych umiejętności przydatnych do przezwyciężania wszelakich kryzysów życiowych. Wilczek-Rużyczka E.: Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. 23. 46 / 140 46. Pacjent ze schizofrenią wycofuje się z kontaktów społecznych. W interwencji terapeutycznej pielęgniarka zastosuje: a) okazywanie szacunku, wzmacnianie akceptowanych społecznych zachowań, brak empatii b) okazywanie akceptacji, empatii i szacunku oraz bycie autentycznym w kontakcie z pacjentem c) okazywanie antypatii, szacunku oraz bycie autentycznym w kontakcie z pacjentem d) zachęcanie do wyrażenia emocji i myśli, okazywanie empatii, przybranie maskowatego wyrazu twarzy. Wilczek-Rużyczka E.: Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. 137. 47 / 140 47. Poczucie zagubienia i zagrożenia u osób starszych z otępieniem alzheimerowskim wynika głównie z powodu: a) pogłębiających się zaburzeń procesów poznawczych b) zmniejszającej się sprawności fizycznej c) chwiejności emocjonalnej i dysforii d) pogłębiających się zaburzeń emocjonalnych. Wilczek-Rużyczka E.: Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. 150. 48 / 140 48. Która z cech wsparcia społecznego w ujęciu strukturalnym jest najważniejsza: a) prospołeczność b) dostępność c) homogeniczność d) heterogenność. Wilczek-Rużyczka E., Wojtas K. Wsparcie społeczne w chorobach przewlekłych i psychicznych. [w:] Czupryna A., Wilczek-Rużyczka E. Wybrane zagadnienia pielęgniarstwa specjalistycznego. ABC a Wolters Kluwer business, Warszawa, 2010, s. 73. 49 / 140 49. Zaburzenia snu w przebiegu depresji przejawiają się zazwyczaj jako: a) brak snu lub krótki sen b) narkolepsja lub bezdech senny c) bruksizm lub lunatyctwo d) somnambulizm lub hipersomnia. Wilczek-Rużyczka E.: Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. 115. 50 / 140 50. Działania pielęgniarskie jak również działania całego zespołu terapeutycznego w oddziale odwykowym ukierunkowane są u osób uzależnionych na: a) utrzymanie abstynencji przez pacjenta b) przyswajanie wiedzy i nabywanie umiejętności zaradczych przez pacjenta c) poprawę zdrowia psychicznego i fizycznego przez pacjenta d) wszystkie odpowiedzi są prawidłowe. Sadowska J. Oddziały dla osób uzależnionych od alkoholu. [w:] Bartosz Ł., Markiewicz R., Szulc A., Wrońska I (red.) Pielęgniarstwo psychiatryczne. Wydawnictwo Ars Nova, Lublin, 2014, s. 193-195. 51 / 140 51. Przyjęcie do szpitala psychiatrycznego osoby małoletniej: a) jest możliwe jedynie na podstawie skierowania od lekarza specjalisty psychiatry i opinii pedagoga b) wymaga pisemnej zgody opiekuna faktycznego w przypadku małoletniego powyżej 16 r. ż. lub przedstawiciela ustawowego c) wymaga pisemnej zgody przedstawiciela ustawowego, a w przypadku małoletniego powyżej 16 r. ż również zgody tej osoby d) możliwe jest wyłącznie po uzyskaniu zgody sądu opiekuńczego właściwego ze względu na siedzibę podmiotu leczniczego. Ustawa z dnia 19 sierpnia 1994 o ochronie zdrowia psychicznego (t.j. Dz.U. 2017 poz. 882 z późn.zm.) 52 / 140 52. Skierowanie do szpitala psychiatrycznego jest ważne: a) 14 dni, a po wyrażeniu zgody przez kierownika podmiotu leczniczego ważne 30 dni b) tylko 30 dni, po upływie tego terminu wymagane jest nowe skierowanie c) 14 dni, a w przypadku wpisania na listę oczekujących ważne jest 30 dni d) 14 dni, a w przypadku wpisania na listę oczekujących ważne jest do czasu przyjęcia. Ustawa z dnia 19 sierpnia 1994 o ochronie zdrowia psychicznego (t.j. Dz.U. 2017 poz. 882 z późn.zm.). 53 / 140 53. Wsparcie społeczne można ująć w formie funkcjonalnej. Jeśli pielęgniarka w opiece nad pacjentem z zaburzeniami psychicznymi przekazuje konkretne instrukcje, pomaga w rozwiązaniu określonego problemu jest to rodzaj wsparcia: a) emocjonalnego b) duchowego c) informacyjnego d) instrumentalnego. Wilczek-Rużyczka E., Wojtas K. Wsparcie społeczne w chorobach przewlekłych i psychicznych. [w:] Czupryna A., Wilczek-Rużyczka E. Wybrane zagadnienia pielęgniarstwa specjalistycznego. ABC a Wolters Kluwer business, Warszawa, 2010, s. 74. 54 / 140 54. Zmniejszanie ryzyka samobójstwa u pacjenta z depresją następuje m.in. przez zapewnienie pacjentowi poczucia bezpieczeństwa, które uzyskuje się w wyniku: a) informacji niewerbalnej poprzez okazanie spokoju b) zdecydowania i aktywności c) braku akceptacji dla okresowej niesprawności pacjenta d) odpowiedzi A i B są prawidłowe. Wilczek-Rużyczka E. Komunikowanie się z chorym psychicznie. Wydawnictwo Czelej, Lublin, 2007, s. 66. 55 / 140 55. Wobec pacjenta małoletniego poważnie zakłócającego funkcjonowanie szpitala psychiatrycznego można: a) zastosować przymus bezpośredni w postaci przytrzymania lub przymusowego podania leków b) zastosować przymus bezpośredni w postaci unieruchomienia lub izolacji c) zastosować przymus bezpośredni w postaci przytrzymania, unieruchomienia lub izolacji d) w takiej sytuacji nie jest prawnie dopuszczalne stosowanie przymusu bezpośredniego. Ustawa z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (t.j. Dz.U. 2017 poz. 882 z późn.zm.). 56 / 140 56. W jednostkach pomocy społecznej, w przypadku braku możliwości uzyskania zlecenia lekarza personel pielęgniarski może przedłużyć stosowanie przymusu bezpośredniego w formie unieruchomienia lub izolacji na okres nie dłuższy niż: a) 2 godziny b) 4 godziny c) 6 godzin d) 24 godziny. Dz.U.12.740 z dnia 29 czerwca 2012 r. Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 28 czerwca 2012 r. w sprawie sposobu stosowania i dokumentowania zastosowania przymusu bezpośredniego oraz dokonywania oceny zasadności jego zastosowania. 57 / 140 57. Rzecznikiem Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego może zostać: a) pielęgniarka z nieposzlakowaną opinią i dziesięcioletnim stażem pracy w zawodzie oraz niebędąca świadczeniodawcą b) pielęgniarka z wykształceniem wyższym, z długoletnim stażem pracy oraz będąca współwłaścicielem podmiotu wykonującego działalność leczniczą c) pielęgniarka ze specjalizacją w dziedzinie pielęgniarstwa psychiatrycznego, z nieposzlakowaną opinią, wskazana przez samorząd zawodowy d) pielęgniarka z wykształceniem wyższym, z nieposzlakowaną opinią oraz nie będąca aktualnie świadczeniodawcą. Ustawa z dnia 19 sierpnia 1994 o ochronie zdrowia psychicznego (t.j. Dz.U. 2017 poz. 882 z późn.zm.). 58 / 140 58. Wywiad motywujący jako skuteczna technika psychoterapeutyczna stosowana również w pielęgniarstwie psychiatrycznym, może być realizowana w opiece nad pacjentem: a) uzależnionym b) ze schizofrenią c) z zaburzeniami somatycznymi d) wszystkie odpowiedzi są prawidłowe. Wilczek-Rużyczka E., Kilańska D., Hajduk A. Pielęgniarstwo psychiatryczne. Problemy i kierunki rozwoju. Polskie Towarzystwo Pielęgniarskie, Warszawa, 2010, s. 25. 59 / 140 59. Pacjent podczas badania został poproszony o wykonanie czynności, które wykonywał na co dzień, ale nie był wstanie ich wykonać. Poproszono go o zademonstrowanie picia soku z kubka, nie wykonał polecenia. Powyższe problemy opisuje termin: a) apraksja b) agrafia c) akatyzja d) afonia. Dyk D. Badanie fizykalne w pielęgniarstwie. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa, 2010, s. 225. 60 / 140 60. W opiece nad dzieckiem z autyzmem należy przyjąć przede wszystkim następujące cele: a) usprawnienie samoobsługi, ponieważ w innych obszarach zwykle dziecko dobrze funkcjonuje b) poprawa kompetencji społecznych, gdyż mowa i samoobsługa są w normie c) poprawa mowy, samoobsługi oraz kompetencji społecznych d) poprawa skupienia uwagi przez farmakoterapię. Polikowska M. Zaburzenia psychiczne wieku rozwojowego. [w:] Bartosz Ł., Markiewicz R., Szulc A., Wrońska I (red.) Pielęgniarstwo psychiatryczne. Wydawnictwo Ars Nova, Lublin, 2014, s. 56. 61 / 140 61. Podczas prowadzenia wywiadu z pacjentem przyjmowanym do szpitala można stosować różne techniki m.in. parafrazowanie. Technika ta ma na celu: a) upewnienie się, czy zrozumieliśmy, co pacjent zamierzał powiedzieć b) przekazanie informacji pacjentowi o jego sytuacji zdrowotnej c) konfrontację z rzeczywistością d) wspieranie pacjenta. Dyk D. Badanie fizykalne w pielęgniarstwie. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa, 2010, s. 20. 62 / 140 62. Kryzys rozwojowy: rozwijanie inicjatywy – poczucie winy, wg E. H. Eriksona, występuje w stadium rozwoju: a) dorastanie b) okres zabaw c) okres szkolny d) wczesne dzieciństwo. Wilczek-Rużyczka E.: Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. 20. 63 / 140 63. Opiekujesz się osobą w podeszłym wieku, która odczuwa lęk. Na jakie objawy/problemy związane z lękiem u osób starszych powinno się zwrócić uwagę: a) niedojrzałość osobowości w aspekcie mechanizmów obronnych b) uzależnienie od alkoholu c) uzależnienie od leków uspokajających i brak wsparcia d) wszystkie odpowiedzi są prawidłowe. Lewandowska J.Opieka nad chorym psychicznie w wieku podeszłym. [w:] Wilczek-Rużyczka E (red.). Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wydawnictwo Czelej, Lublin, 2007, s. 159. 64 / 140 64. Wzbudzanie i wzmacnianie poczucia własnej wartości dziecka odbywa się m.in. poprzez: a) stosowanie tzw. pozytywnych wzmocnień, wzbudzanie poczucia winy b) konsekwentne postępowanie wobec dziecka, sprawiedliwe stosowanie nagród i kar w placówkach oświatowych c) aprobatę spontaniczności dziecka, wychowywanie bez zakazów i nakazów d) stanowcze i konsekwentne postępowanie wobec dziecka,sprawiedliwe stosowanie tzw. pozytywnych wzmocnień. Wilczek-Rużyczka E.: Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s.24. 65 / 140 65. Rozpoczynając po raz pierwszy zajęcia z psychorysunku z pacjentami oddziału psychiatrycznego, z dużym prawdopodobieństwem prowadzący zaobserwuje: a) u większości pacjentów otwartość na realizację siebie poprzez sztukę b) opór u pacjentów, wynikający z obawy przed oczekiwaniami prowadzącego co do zdolności plastycznych c) otwartość z posiadanych zdolności plastycznych. d) wszystkie odpowiedzi są błędne. Wilczek-Rużyczka E. . [w:] Wilczek-Rużyczka E (red.). Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wydawnictwo Czelej, Lublin, 2007, s. 202. 66 / 140 66. Pielęgniarka chcąc poznać relacje w rodzinie oraz różnice w postrzeganiu ich przez poszczególnych jej członków, używa pytań: a) otwartych b) cyrkularnych c) reflektujących d) zamkniętych. Wilczek-Rużyczka E.: Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s.184. 67 / 140 67. Pielęgniarka, która opiekuje się pacjentem nieprzyjmującym zleconych leków psychotropowych, powinna uwzględnić tego przyczyny, do których NIE należy: a) właściwy wgląd pacjenta we własną sytuację zdrowotną b) chęć popełnienia samobójstwa c) brak poczucia choroby d) brak nadziei na wyzdrowienie. Czyżowicz K., Lewandowska J. Problemy wynikające z leczenia metodami biologicznymi. [w:] Wilczek-Rużyczka E (red.). Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wydawnictwo Czelej, Lublin, 2007, s. 159. 68 / 140 68. Dla dokładnego poznania pacjenta stosuje się systemy: a) Calgary-Cambrige b) AMPLE c) OLDCART d) wszystkie wymienione. Dyk D. Badanie fizykalne w pielęgniarstwie. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa, 2010, s. 22-23. 69 / 140 69. Pacjent dowiaduje się, że choruje na przewlekłą, nawracającą chorobę o niewyjaśnionej etiologii. Pielęgniarka podejmuje interwencje wspierające. Którą z ról w relacji z pacjentem przyjmie jako najistotniejszą w tym przypadku: a) zastępcy b) przywódcy c) nauczyciela d) konsultanta. Poznańska S., Płaszewska-Żywko L. Wybrane modele pielęgniarstwa. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków, 2001, s. 62 - 71. 70 / 140 70. Leczenie fototerapią wskazane jest w szczególności dla pacjentów: a) z chorobą afektywną dwubiegunową b) ze schizofrenią c) z typem osobowości border line d) z depresją sezonową. Łoza B., Bałkowiec-Iskra E. Leczenie biologiczne w psychiatrii. [w:] Bartosz Ł., Markiewicz R., Szulc A., Wrońska I (red.) Pielęgniarstwo psychiatryczne. Wydawnictwo Ars Nova, Lublin, 2014, s. 93. 71 / 140 71. Celem opieki nad pacjentem starszym z depresją, z poczuciem osamotnienia i poczuciem beznadziejności, które może prowadzić do samobójstwa, będzie przede wszystkim: a) podtrzymanie i budowanie komunikowania się b) ochrona przed samotnością i powrót nadziei c) zaangażowanie w farmakoterapię d) zapewnienie bezpieczeństwa fizycznego. Lewandowska J. Opieka nad chorym psychicznie w wieku podeszłym. [w:] Wilczek-Rużyczka E (red.). Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wydawnictwo Czelej, Lublin, 2007, s. 148. 72 / 140 72. Pracujesz w oddziale ogólnopsychiatrycznym, wiesz, że istnieje ryzyko agresji u Twoich pacjentów, na których oddziałują różne czynniki predysponujące do agresji, do których zalicza się cechy osobowości. Typ osobowości szczególnie związany z predyspozycjami do zachowań agresywnych to osobowość: a) antyspołeczna b) zależna c) lękowa d) zespół stresu pourazowego. Markiewicz R. Przeciwdziałanie agresji. [w:] Bartosz Ł., Markiewicz R., Szulc A., Wrońska I (red.) Pielęgniarstwo psychiatryczne. Wydawnictwo Ars Nova, Lublin, 2014, s. 108. 73 / 140 73. W opiece nad pacjentami, u których może dojść do eskalacji agresji, istotne jest przeciwdziałanie agresji poprzez: a) zapewnienie odpowiedniej liczby personelu podczas dyżuru b) zatrudnianie personelu z odpowiednimi kompetencjami i predyspozycjami c) postępowanie zgodne z procedurami i standardami d) wszystkie odpowiedzi są prawidłowe. Markiewicz R. Przeciwdziałanie agresji. [w:] Bartosz Ł., Markiewicz R., Szulc A., Wrońska I (red.) Pielęgniarstwo psychiatryczne. Wydawnictwo Ars Nova, Lublin, 2014, s. 108 - 110. 74 / 140 74. Pacjent z manią nie chce współpracować z zespołem terapeutycznym. Jakie są przyczyny takiej postawy pacjenta: a) nadmierne poczucie choroby b) pozytywny efekt farmakoterapii c) doznania psychotyczne d) brak doznań psychotycznych. Wojtas K. Opieka nad pacjentem z zespołem maniakalnym. [w:] Wilczek-Rużyczka (red. ). Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wydawnictwo Czelej, Lublin, 2007, s. 120. 75 / 140 75. U pacjenta z fobią stwierdzono brak umiejętności zaradczych z lękiem fobicznym. Które z działań wobec pacjenta powinno być wyeliminowane z opieki pielęgniarskiej a) uczenie alternatywnych zachowań b) odwracanie uwagi od przyczyn lęku c) wzmacnianie skarg pacjenta o objawach somatycznych d) budowanie pozytywnego obrazu siebie. Płotka A. Opieka nad pacjentem z zaburzeniami nerwicowymi. [w:] Wilczek-Rużyczka (red. ). Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wydawnictwo Czelej, Lublin, 2007, s. 93. 76 / 140 76. W terapii rodzin zalecanie jej członkom wykonywanie zachowań, które zgłaszają jako stwarzające problem, składa się na: a) psychoterapię indywidualną b) technikę lustra c) techniki paradoksalne d) techniki relaksacyjne. Wilczek-Rużyczka E.: Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. 184. 77 / 140 77. Opiekujesz się pacjentem w osłupieniu depresyjnym/katatonii. Z pacjentem nie ma kontaktu słownego, nie przyjmuje on posiłków. Jaką metodę zastosujesz zgodnie z rolą pielęgniarki jaką jest asystowanie pacjentowi: a) kierowanie, udzielanie wskazówek b) uczenie c) działanie za pacjenta d) doradzanie. Płaszewska-Żywko L. Teoria Dorothei Orem. [w:] Kózka M., Płaszewska-Żywko L. Modele opieki pielęgniarskiej nad chorym dorosłym. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa, 2010, s. 20 - 21. 78 / 140 78. Dziecko, które próbuje gwałtownie zniszczyć swoje biurko, jest w: a) IV fazie agresji b) II fazie agresji c) III fazie agresji d) nie jest to przejaw agresji. Wilczek-Rużyczka E.: Komunikowanie się z chorym psychicznie. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s.77. 79 / 140 79. Które z wypowiedzi pacjenta z depresją nie wskazuje na wyższe ryzyko popełnienia przez niego samobójstwa: a) tylko śmierć przyniesie mi ulgę b) rodzina będzie cierpiała gdybym umarł c) wszystkim będzie lżej gdy umrę d) nie ma osoby, która by mną się zainteresowała. Casher I., Bess J. Pacjent na oddziale psychiatrycznym. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa, 2013, s. 34. 80 / 140 80. Który z modeli pielęgnowania dotyczy holistycznego poznawania człowieka/ pacjenta w ujęciu troskliwości transkulturowej oraz jej wpływu na zdrowie: a) model M. Leiniger b) model relacji międzyludzkich c) model deficytu samoopieki d) model V. Henderson. Poznańska S., Płaszewska-Żywko L. Wybrane modele pielęgniarstwa. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków, 2001, s. 162. 81 / 140 81. Dla dzieci i młodzieży upośledzonych umysłowo organizowana jest nauka i zajęcia rewalidacyjno-wychowawcze: a) w przypadku znacznego stopnia upośledzenia tylko w ośrodkach rehabilitacyjno-wychowawczych b) w domu rodzinnym wyłącznie dla dzieci do lat 12 c) w placówkach opiekuńczo-wychowawczych dla dzieci powyżej 14 r.ż d) bez względu na stopień upośledzenia, m.in. w szkole, domu rodzinnym. Ustawa z dnia 19 sierpnia 1994 o ochronie zdrowia psychicznego (t.j. Dz.U. 2017 poz. 882 z późn.zm.). 82 / 140 82. W opiece nad pacjentem z lękiem uogólnionym, gdzie właściwie przez cały czas pacjent jest napięty, przeżywa obawy, BŁĘDEM jest: a) brak moralizowania b) umożliwienie odreagowania c) stosowanie fizykoterapii d) brak zapewnienia chorego, że w każdej chwili otrzyma od nas pomoc. Płotka A. Opieka nad pacjentem z zaburzeniami nerwicowymi. [w:] Wilczek-Rużyczka (red. ). Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wydawnictwo Czelej, Lublin, 2007, s. 89. 83 / 140 83. Pacjentka lat 65, została przyjęta na oddział psychogeriatryczny po przedawkowaniu leków w celach samobójczych. W młodości już była hospitalizowana z powodu depresji poporodowej. Od 5 lat pacjentka jest mniej aktywna, ostatnio nastrój pogarsza się. Pacjentka jest introwertyczką, jest religijna. Które z wymienionych działań były słuszne a) zaraz po przyjęciu pacjentki personel starał się wzbudzić nadzieję na wyleczenie b) zadbano o atmosferę spokoju i życzliwości, zapewniono kontakt z duchownym oraz włączono do pomocy również przyjaciółkę pacjentki c) istotne zadania opiekuńcze zlecono przyjaciółce pacjentki d) często personel nawiązywał rozmowę z pacjentką mówiąc, żeby się nie martwiła, wszystko będzie dobrze. Wilczek-Rużyczka E., Wojtas K. Wsparcie społeczne w chorobach przewlekłych i psychicznych. [w:] Czupryna A., Wilczek-Rużyczka E. Wybrane zagadnienia pielęgniarstwa specjalistycznego. ABC a Wolters Kluwer business, Warszawa, 2010, s. 76-79. 84 / 140 84. Przebieg zaburzeń hiperkinetycznych u dzieci i młodzieży można scharakteryzować następująco: a) pacjenci zwykle kontrolują impulsy b) w trakcie trwania choroby mogą wystąpić zachowania opozycyjno-buntownicze c) pacjenci przeważanie nie mają wglądu we własną sytuację, więc nie czują się stygmatyzowani d) pacjenci nie mają problemów z koncentracją uwagi. Polikowska M. Zaburzenia psychiczne wieku rozwojowego. [w:] Bartosz Ł., Markiewicz R., Szulc A., Wrońska I (red.) Pielęgniarstwo psychiatryczne. Wydawnictwo Ars Nova, Lublin, 2014, s. 93. 85 / 140 85. Podczas wywiadu w izbie przyjęć psychiatrycznej, słyszysz od pacjenta następujące wypowiedzi „jestem śledzony przez mojego szefa”, „wczoraj zostałem zamknięty w kapsule czasu, w innej przestrzeni wykonano mi zabieg chirurgiczny, mam implant, dzięki któremu odbieram fale radiowe z innej galaktyki”. Powyższe przekonania należą do zaburzeń: a) spostrzegania b) urojeń c) obsesyjno-kompulsyjnych d) myślenia magicznego. Casher I., Bess J. Pacjent na oddziale psychiatrycznym. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa, 2013, s. 2. 86 / 140 86. W opiece nad pacjentem z zaburzeniami typu borderline należy wziąć pod uwagę następujące cechy pacjentów a) rzadko są hospitalizowani w trybie nagłym np. po próbie samobójczej b) wymagają pracy z personelem nad sposobami radzenia sobie w trudnych sytuacjach c) raczej nie podejmują prób samobójczych d) nie podejmują destrukcyjnych zachowań seksualnych. Casher I., Bess J. Pacjent na oddziale psychiatrycznym. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa, 2013, s. 72. 87 / 140 87. Stosowanie przymusu bezpośredniego w formie unieruchomienia lub izolacji w jednostce organizacyjnej pomocy społecznej nie może przekroczyć: a) 6 godzin b) 8 godzin c) 12 godzin d) 16 godzin. Ustawa z dnia 19 sierpnia 1994 o ochronie zdrowia psychicznego (t.j. Dz.U. 2017 poz. 882 z późn.zm.). 88 / 140 88. Które działanie jest NIEPRAWIDŁOWE w opiece nad pacjentem z manią, który ma wzmożony napęd psychoruchowy, nie śpi tak długo jak wynika to z normy fizjologicznej: a) zmniejszenie wypijanych kaw i herbat w godzinach wieczornych b) brak pomocy w organizowaniu czasu do rana, gdy pacjent nie może zasnąć c) przypominanie o godzinach przeznaczonych na sen, ciszy nocnej d) stosowanie farmakoterapii i obserwacja snu pacjenta. Wojtas K. Opieka nad pacjentem z zespołem maniakalnym. [w:] Wilczek-Rużyczka (red.). Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wydawnictwo Czelej, Lublin, 2007, s. 125. 89 / 140 89. Przyjęto do oddziału pacjenta po próbie samobójczej, nadal istnieje ryzyko tendencji samobójczych. Jakiego działania NIE podejmiesz: a) ciągłe przebywanie z pacjentem i rozmowa o uczuciach związanych z samobójstwem b) okresowe przebywanie z pacjentem i unikanie rozmowy o uczuciach związanych z samobójstwem c) wzbudzanie nadziei przez delikatne przemycanie optymizmu d) zastosowanie techniki rozproszenia (odwracania uwagi). Wilczek-Rużyczka E (red.). Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wydawnictwo Czelej, Lublin, 2007, s. 112 - 113. 90 / 140 90. Społeczność terapeutyczna zakłada współpracę personelu (wszystkich członków zespołu terapeutycznego) z pacjentami. Jakimi głównymi zasadami kieruje się społeczność terapeutyczna: a) permisywności, realizmu, konsensusu b) demokracji, komunikacji jednokierunkowej c) wspólnoty, ale bez zasady konsensusu, ponieważ wszelkie działania określa regulamin oddziałów d) wszystkie odpowiedzi są błędne. Markiewicz R. Społeczność terapeutyczna. Współpraca zespołu. [w:] Bartosz Ł., Markiewicz R., Szulc A., Wrońska I (red.) Pielęgniarstwo psychiatryczne. Wydawnictwo Ars Nova, Lublin, 2014, s. 162. 91 / 140 91. Poczucie zmarnowanego, przegranego życia u osób starszych nazywane jest: a) negatywnym bilansem rodzinnym b) ujemnym bilansem życia c) zespołem Otella d) zespołem hipochondrycznym. Wilczek-Rużyczka E.: Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. 146. 92 / 140 92. Opiekując się pacjentem ze schizofrenią paranoidalną można przybliżać go do rzeczywistości poprzez: a) opisanie swojego spostrzegania świata b) urealnianie istnienia urojeń c) słowne wyrażanie wątpliwości d) wszystkie odpowiedzi są prawidłowe. Wilczek-Rużyczka E. Komunikowanie się z chorym psychicznie. Wydawnictwo Czelej, Lublin, 2007, s. 31, 55. 93 / 140 93. Opiekując się pacjentem w wieku 15 lat z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim należy pamiętać planując np.edukację pacjenta, że jego możliwości intelektualne są na poziomie wieku umysłowego w przedziale: a) 9-12 lat b) 5-9 lat c) 3-6 lata d) mniej niż 3 lata. Polikowska M. Upośledzenie umysłowe. [w:] Bartosz Ł., Markiewicz R., Szulc A., Wrońska I (red.) Pielęgniarstwo psychiatryczne. Wydawnictwo Ars Nova, Lublin, 2014, s. 56. 94 / 140 94. Brak motywacji uzależnionego adolescenta do współpracy z zespołem terapeutycznym wynika głównie z: a) nieśmiałości oraz bariery wiekowej b) psychologicznych mechanizmów obronnych, zwłaszcza systemu zaprzeczania c) powszechnej niezrozumiałości problemów młodzieży przez osoby dorosłe d) psychologicznych mechanizmów obronnych, zwłaszcza systemu regresji i fiksacji. Wilczek-Rużyczka E.: Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s.69. 95 / 140 95. Podczas przyjęcia do oddziału psychiatrycznego obserwujesz pacjenta, który wykonuje niekontrolowane ruchy języka i żuchwy, mlaska, cmoka, wykonuje ruchy atetotyczne. Powyższe objawy mogą świadczyć o: a) akatyzji b) parkinsonizmie polekowym c) późnych dyskinezach d) suchości w ustach. Wilczek-Rużyczka E. Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wydawnictwo Czelej, Lublin, 2007, s. 161. 96 / 140 96. Teorię deficytów samoopieki opracowała: a) Nancy Roper b) Betty Newman c) Madeleine Leninger d) Dorothei Orem. Płaszewska-Żywko L. Teoria Dorothei Orem. [w:] Kózka M., Płaszewska-Żywko L. Modele opieki pielęgniarskiej nad chorym dorosłym. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa, 2010, s. 17. 97 / 140 97. Pacjent opisuje swój stan: czuję się od co najmniej dwóch tygodni osłabiony, apatyczny, nic mnie nie cieszy, nawet te rzeczy, które były dla mnie przyjemne. Mam trudności z zaśnięciem, budzę się za wcześnie, czuję się niewyspany, nie mam apetytu. Wykluczając pierwotne zaburzenia somatyczne. a) schizofrenię b) manię c) lęk napadowy d) zaburzenie depresyjne. Casher I., Bess J. Pacjent na oddziale psychiatrycznym. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa, 2013, s. 28. 98 / 140 98. Zauważyłeś/aś, że podczas wywiadu z mężczyzną w wieku 65 lat, pacjent jest spokojny, lecz nie może skupić się na jednym temacie rozmowy, nie wie jaka jest aktualna data, rodzina potwierdza, że od jakiegoś czasu pacjent jest zdezorientowany co do miejsca. Nigdy nie nadużywał substancji psychoaktywnych. Jaką skalę psychologiczną możesz zastosować, aby ocenić stan psychologiczny pacjenta: a) skala Lęku Hamiltona b) Mini Mental State Examination c) CAGE d) Positive and Negative Syndrom Scale (PANSS). Gierus J. Skale kliniczne. [w:] Bartosz Ł., Markiewicz R., Szulc A., Wrońska I (red.) Pielęgniarstwo psychiatryczne. Wydawnictwo Ars Nova, Lublin, 2014, s. 93. 99 / 140 99. Jakie podejmiesz interwencje lub powinna je podjąć rodzina wobec pacjenta starszego z zaburzeniami poznawczymi, z zaburzeniami orientacji autopsychicznej, allopsychicznej: a) nie wspominanie minionych zdarzeń, gdyż wyzwalać to może negatywne emocje b) zmieniać opiekunów, dla lepszego poznania różnych osób c) przypominanie daty choremu d) zmiana przyzwyczajeń chorego. Skorupska A. Zaburzenia procesów poznawczych. [w:] Kózka M., Płaszewska-Żywko L. Diagnozy i interwencje pielęgniarskie. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa, 2008, s. 233 - 234. 100 / 140 100. Wobec pacjenta małoletniego w szpitalu psychiatrycznym zastosowanie przymusu bezpośredniego: a) nie może być zainicjonowane przez pielęgniarkę b) nie może być zastosowane za wyjątkiem przymusowego podania leków c) jest możliwe zgodnie z ustawą o ochronie zdrowia psychicznego d) realizowane jest poprzez izolację od grupy rówieśniczej. Ustawa z dnia 19 sierpnia 1994 o ochronie zdrowia psychicznego (t.j. Dz.U. 2017 poz. 882 z późn.zm.). 101 / 140 101. Pacjenci z myślami samobójczymi mogą gromadzić leki. W takim przypadku w opiece nad pacjentem należy: a) kontrolować czy pacjent nie przechowuje leków w szafce b) kontrolować zażywanie leków, ale nie zawsze ponieważ jest to uciążliwe dla personelu c) bezwzględnie podawać lek domięśniowo d) kontrolować, czy pacjent nie ma leków przy sobie, tylko na początku leczenia. Czyżowicz K., Lewandowska J. Problemy wynikające z leczenia metodami biologicznymi. [w:] Wilczek-Rużyczka E (red.). Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wydawnictwo Czelej, Lublin, 2007, s. 160 102 / 140 102. Możliwość korzystania przez osobę chorą psychicznie z poradnictwa i szkolenia celem uzyskania lub utrzymania zatrudnienia nazywa się: a) przystosowaniem zawodowym b) rehabilitacją zawodową c) rehabilitacją społeczną d) rehabilitacją ogólnoustrojową. Ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. Dz.U. 2018, poz.511) 103 / 140 103. Uczenie chorego nawiązywania kontaktów z osobami spoza rodziny oraz rozwijanie spontaniczności poprzez trening umiejętności i rozwój systemu wsparcia społecznego to oddziaływania rehabilitacyjne w zakresie: a) osobistym b) rodzinnym c) zawodowym d) środowiskowym. Skorupska A.: Rehabilitacja w psychiatrii. [w] Wilczek-Różyczka E . (red): Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Czelej, Lublin, 2007: s. 206-207. 104 / 140 104. Wyposażenie chorego w umiejętności fizyczne, intelektualne i emocjonalne potrzebne do życia, uczenia się i pracy przy jak najmniejszym wsparciu ze strony osób, które na co dzień zajmują się pomaganiem, jest celem: a) leczenia intensywnego b) leczenia podtrzymującego c) psychoterapii poznawczej d) rehabilitacji. Skorupska A.: Rehabilitacja w psychiatrii. [w] Wilczek-Różyczka E . (red): Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Czelej, Lublin, 2007: s. 206. 105 / 140 105. Na podstawie indywidualnego programu rehabilitacji osoba chora psychicznie może brać udział w nieodpłatnych praktykach zawodowych u pracodawcy, w wymiarze do 15 godzin tygodniowo, przez okres do 3 mies., z możliwością przedłużenia do 6 mies., a dotyczy to uczestnika: a) turnusu rehabilitacyjnego b) środowiskowego domu samopomocy c) warsztatów terapii zajęciowej d) stacjonarnej psychoterapii. Ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. Dz.U. 2018, poz.511). 106 / 140 106. Zgodnie z obowiązującymi kryteriami diagnostycznymi uzależnienie od alkoholu rozpoznaje się, gdy: a) w ciągu ostatniego miesiąca stwierdza się występowanie co najmniej dwóch z pięciu opisanych objawów b) w ciągu ostatniego miesiąca stwierdza się występowanie nie więcej niż trzech z sześciu opisanych objawów c) w ciągu ostatniego roku stwierdza się występowanie co najmniej dwóch z pięciu opisanych objawów d) w ciągu ostatniego roku stwierdza się występowanie co najmniej trzech z sześciu opisanych objawów. Wilczek-Rużyczka E. (red): Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 107 / 140 107. Zastosowanie umiejętności w kontekście społecznym, czyli przeniesienie nabytych umiejętności z warunków, w których zostały nauczone na sytuacje naturalne, określa się terminem: a) generalizacja b) kreatywność c) odzwierciedlenie d) aktywizacja. Skorupska A.: Rehabilitacja w psychiatrii. [w] Wilczek-Różyczka E . (red): Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Czelej, Lublin, 2007: s. 209. 108 / 140 108. Wskaż prawdziwe twierdzenie odnoszące się do treningów psychoedukacyjnych: a) są najczęściej prowadzone w formie ustrukturalizowanych zajęć treningowych b) podlegają sztywnym schematom treningowym, nie ma możliwości wprowadzania zmian c) prowadzone są codziennie przez certyfikowanych psychoterapeutów d) nie jest wskazane, aby prowadziły je pielęgniarki. Meder J.: Rehabilitacja [w:] Bilikiewicz A., Pużyński S., Rybakowski J., Wciórka J. (red.): Psychiatria, t. 3 Wyd. Urban & Partner, Wrocław 2002 s. 18. 109 / 140 109. Stygmatyzacja związana z chorobami psychicznymi jest zjawiskiem, które prowadzić może w konsekwencji do: a) okresowego wzrostu pozycji społecznej z jednoczesną dyskryminacją ekonomiczną b) izolacji społecznej jako wyraz wolnego wyboru osoby chorej psychicznie c) utraty pozycji społecznej oraz wykluczenia społecznego i dyskryminacji d) utraty pozycji społecznej oraz subiektywnej wysokiej jakości życia. Wilczek-Rużyczka E. (red.): Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. 206. 110 / 140 110. Turnus rehabilitacyjny dla pacjentów z chorobami psychicznymi: a) jest jedyną możliwą formą rehabilitacji dla pacjentów ze schizofrenią b) jest niestosowaną formą rehabilitacji wobec osób z chorobami afektywnymi c) to forma czynnej rehabilitacji połączonej z elementami pracy zarobkowej d) to forma zorganizowanej aktywnej rehabilitacji połączonej z elementami wypoczynku. Ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. Dz.U. 2018, poz.511). 111 / 140 111. Skuteczność oddziaływań rehabilitacyjnych w psychiatrii zależy od czynników związanych z: a) osobowością i umiejętnościami chorego, bezpośrednio z przebiegiem choroby oraz sytuacją psychospołeczną pacjenta b) organizacją i możliwościami finansowymi psychiatrycznego podmiotu leczniczego oraz zaangażowaniem rodziny c) bezpośrednio z przebiegiem choroby i sytuacją ekonomiczną pacjenta oraz miejscem jego zamieszkania d) organizacją organów pomocy społecznej na terenie danej gminy oraz długością hospitalizacji pacjenta. Wilczek-Rużyczka E. (red.): Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. 208. 112 / 140 112. Użycie dawki substancji psychoaktywnej, która przekracza poziom tolerancji, nazywane jest: a) użyciem eksperymentalnym b) intoksykacją c) użyciem natrętnym, kompulsywnym d) użyciem objawowym. Jarema M. (red): Psychiatria w praktyce. Podręcznik dla lekarzy specjalizujących się w psychiatrii i lekarzy innych specjalności. Wyd. Oficyna Wydawnicza Medical Education. Warszawa; 2011, s: 219-220. 113 / 140 113. Rozpoznawanie objawów ubocznych i radzenie sobie z nimi to jeden z zakresów umiejętności nabywanych przez pacjenta w trakcie treningu umiejętności: a) rozpoznawania u siebie wczesnych objawów choroby b) aktywnego udziału we własnej farmakoterapii c) powrotu do społeczeństwa d) umiejętności praktycznych. Meder J. Rehabilitacja. [w] Bilikiewicz A. i wsp.: Psychiatria. Tom III. Urban&Partner, Wrocław, 2003: 311-312. 114 / 140 114. Najpowszechniejszą strategią długoterminowego leczenia osób uzależnionych od opioidów jest leczenie substytucyjne: a) metadonem b) buprenorfiną c) naloksonem d) klonidyną. Bilikiewicza A. (red): Psychiatria. Podręcznik dla studentów medycyny. Wyd., PZWL. Warszawa; 2003, 2009, s: 256. 115 / 140 115. Przekazanie wiedzy na temat metod leczenia choroby i sposobów radzenia sobie z nią jest istotą: a) komunikacji terapeutycznej b) psychoedukacji c) psychoterapii systemowej d) przeformułowania problemu. Skorupska A.: Rehabilitacja w psychiatrii. [w] Wilczek-Różyczka E . (red): Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Czelej, Lublin, 2007: s. 212. 116 / 140 116. Realistycznym celem leczenia uzależnienia od alkoholu jest: a) przewarunkowanie na tzw. „picie kontrolowane” b) nabycie umiejętności radzenia sobie bez alkoholu z wydarzeniami życiowymi, negatywnymi emocjami, stresem oraz naciskiem otoczenia c) osiągnięcie całkowitej i długotrwałej abstynencji d) prawidłowa odpowiedź B i C. Jarema M. (red): Psychiatria w praktyce. Podręcznik dla lekarzy specjalizujących się w psychiatrii i lekarzy innych specjalności. Wyd. Oficyna Wydawnicza Medical Education. Warszawa; 2011, s: 234. 117 / 140 117. Z uczestnictwem pacjenta w ergoterapii wiążą się następujące aspekty psychologiczne: a) poprawa samooceny, obniżenie poczucia własnej wartości b) obniżenie poczucia własnej wartości z powodu niskiego wynagrodzenia c) wzrost poczucia własnej wartości, brak wpływu na samoocenę d) poprawa samooceny, wzrost poczucia własnej wartości. Wilczek-Rużyczka E. (red.): Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. 215. 118 / 140 118. Najczęściej realizowaną interwencją rehabilitacyjną w oddziałach dziennych i stacjonarnych psychiatrycznych jest: a) muzykoterapia b) terapia zajęciowa c) treningi umiejętności społecznych d) dramoterapia. Skorupska A.: Rehabilitacja w psychiatrii. [w] Wilczek-Różyczka E . (red): Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Czelej, Lublin, 2007: s. 215. 119 / 140 119. Środowiskowy dom samopomocy zgodnie z ustawą o ochronie zdrowia psychicznego może być utworzony m.in. przez: a) związki wyznaniowe, samorząd zawodowy pielęgniarek i położnych, grupy samopomocy pacjentów i ich rodzin b) fundacje, kościoły, grupy samopomocy pacjentów i ich rodzin, samorząd zawodowy lekarzy i lekarzy dentystów c) osoby fizyczne i prawne, kościoły i związki wyznaniowe oraz jednostki samorządu terytorialnego d) wszystkie odpowiedzi są prawidłowe. Ustawa z dnia 19 sierpnia 1994 o ochronie zdrowia psychicznego (t.j. Dz.U. 2017 poz. 882 z późn.zm.) 120 / 140 120. Do najczęstszych psychopatologicznych następstw szkodliwego picia alkoholu zalicza się: a) stany obniżonego nastroju b) drażliwość c) zmiany osobowości i upośledzenie funkcjonowania w rolach społecznych d) wszystkie odpowiedzi są prawidłowe. Bilikiewicz A., Pużyński S., Robakowski J., Wciórka J. (red): Psychiatria. Wyd. Urban&Partner. Wrocław; 2002, Tom 2 (Psychiatria kliniczna), s:180. 121 / 140 121. Zasady odpowiedzialności zawodowej pielęgniarek i położnych określa: a) Kodeks etyki zawodowej pielęgniarki i położnej Rzeczypospolitej Polskiej b) ustawa o zawodach pielęgniarki i położnej c) ustawa o samorządzie pielęgniarek i położnych d) ustawa o działalności leczniczej. 122 / 140 122. Pacjent pozywa pielęgniarkę/położną i domaga się odszkodowania za szkodę wyrządzoną w wyniku błędu medycznego. Ewentualna odpowiedzialność pielęgniarki/położnej będzie miała charakter odpowiedzialności: a) karnej b) zawodowej c) pracowniczej d) cywilnej. 123 / 140 123. Od 1 stycznia 2016 roku samodzielnie ordynować leki zawierające określone substancje czynne mogą pielęgniarki i położne, które ukończyły: a) studia I stopnia pod warunkiem ukończenia kursu specjalistycznego w tym zakresie b) studia I stopnia lub posiadające tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa c) studia II stopnia lub posiadające tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa, pod warunkiem ukończenia kursu specjalistycznego w tym zakresie d) studia II stopnia pod warunkiem ukończenia kursu dokształcającego w tym zakresie. 124 / 140 124. W przypadku odmowy wyrażenia zgody przez pacjenta na udzielenie świadczenia przez pielęgniarkę/położną: a) nie jest potrzebna zgoda pacjenta na udzielanie świadczeń przez pielęgniarki/położne b) zgoda jest wymagana tylko w przypadku osób pełnoletnich c) należy poinformować pacjenta o skutkach jego decyzji i nie podejmować prób przekonania go, ponieważ zdanie pacjenta jest ostateczne d) należy poinformować pacjenta o skutkach jego decyzji oraz podjąć próbę przekonania go, by zmienił zdanie. 125 / 140 125. Pielęgniarka, położna NIE udzieliła pomocy osobie, która nagle zasłabła na ulicy, lecz szybko oddaliła się z miejsca zdarzenia. Zachowanie takie naraża ją na poniesienie odpowiedzialności: a) pracowniczej i karnej b) karnej i zawodowej c) pracowniczej d) pracowniczej, karnej i zawodowej. 126 / 140 126. Ustawa o samorządzie zawodowym pielęgniarek i położnych z dnia 1 lipca 2011 r. reguluje: a) zasady wykonywania zawodu pielęgniarki i położnej b) zakres świadczeń, jakie pielęgniarka i położna może wykonywać samodzielnie bez zlecenia lekarza c) zasady ponoszenia odpowiedzialności zawodowej przez pielęgniarkę i położną d) obowiązki pielęgniarki/położnej wobec pacjenta przy uzyskiwaniu świadomej zgody na świadczenia lekarskie. 127 / 140 127. Cisza w procesie terapii jest zjawiskiem: a) niepożądanym b) naturalnym c) nonkonformistycznym d) niepomyślnym 128 / 140 128. Odzwierciedlenie to: a) przyjmowanie akceptującej postawy b) umożliwienie przeredagowania komunikatów źle zrozumiałych c) dawanie pacjentowi czasu na znalezienie odpowiednich słów do wyrażenia uczuć d) specyficzne wejście w wewnętrzny świat przeżyć rozmówcy i nazywanie tego co czuje w chwili o której opowiada. 129 / 140 129. Błąd naukowej obiektywności to błąd postawy polegający na: a) przyjmowaniu wobec chorego nadmiernie oceniającej oraz krytycznej postawy b) lekceważeniu subiektywnych doznań pacjenta, opieraniu się wyłącznie na wynikach c) skrywaniu swych uczuć za maską zawodową d) przypisywaniu pacjentowi nieprawdziwych motywów i intencji. 130 / 140 130. Do najważniejszych modyfikowalnych czynników ryzyka chorób przewlekłych w Polsce spośród niżej wymienionych, należą: a) płeć i wiek, palenie tytoniu oraz nadwaga i otyłość b) płeć, nadwaga i otyłość, brak badań profilaktycznych oraz palenie tytoniu c) palenie tytoniu, niska aktywność fizyczna oraz nadmierne spożycie alkoholu d) wiek, nadmierne spożycie alkoholu, nadwaga i otyłość oraz unikanie szczepień. 131 / 140 131. W zakładach udzielających świadczeń zdrowotnych do podejmowania działań zapobiegających szerzeniu się zakażeń i chorób zakaźnych są obowiązani: a) lekarze udzielający świadczeń b) zespoły kontroli zakażeń c) pielęgniarki epidemiologiczne d) kierownicy zakładów. 132 / 140 132. W przypadku hospitalizacji pacjenta z zakażeniem spowodowanym Clostridium difficile, w procedurach dotyczących higieny rąk preferowane jest: a) dezynfekcja rąk preparatem alkoholowym b) dezynfekcja i mycie rąk c) mycie rąk wodą z mydłem d) kolejność wykonania procedury nie ma znaczenia. 133 / 140 133. Zidentyfikuj pracowników z teorii Y McGregora: a) pracują ciężko, by osiągnąć cele, podejmują odpowiedzialność b) chcą sukcesu swojej organizacji, nie są bierni i nie potrzebują ścisłej kontroli c) wolą by nimi kierowano, unikają odpowiedzialności d) mało kreatywni, posiadają niewielkie ambicje, potrzebują stałej kontroli. 134 / 140 134. Podstawowe wskaźniki modelu PATH obejmują m. in. wskaźniki efektywności (skuteczności i wydajności), do których zalicza się: a) średni czas pobytu (ostry zawał, udar, pozaszpitalne zapalenie płuc, złamanie kości udowej) b) ciągłość opieki medycznej c) zakłucia personelu medycznego d) odsetek przyjęć po zabiegach w trybie jednodniowym m. in. zaćmy czy artroskopii. 135 / 140 135. Kierowanie przez delegowanie uprawnień przynosi konkretne korzyści, do których zaliczamy: a) oszczędzanie czasu kierownika b) oszczędzanie czasu pracownika oraz jego lepszą motywację c) rozwój przedsiębiorczości na etapie podstawowym d) efektywniejszą satysfakcję pracownika i przełożonego. 136 / 140 136. Prawidłowo prowadzona rekrutacja i selekcja stanowią jedno z najważniejszych zadań w obszarze pracowników firmy usługowej. Dział kadr poszukuje kandydatów, korzystając często z usług specjalistycznych agencji wyszukujących odpowiedniej osoby, zamieszczając ogłoszenie w prasie, czy prowadząc rekrutację wśród studentów. Proces selekcji kandydatów obejmuje: a) sporządzenie dokładnego opisu stanowiska, przyciąganie kandydatów b) określenie profilu osobistego wg kryteriów dyrekcji, rozmowa kwalifikacyjna c) opis stanowiska i kryteria psychologiczne d) określenie profilu osobistego i socjalizacja przyszłego kandydata. 137 / 140 137. Sfera informacyjna w zarządzaniu jakością, czyli zakres wiedzy jaki powinien posiadać pacjent, w tym między innymi profilaktyka, jakie leki należy przyjmować, jak często, jak stosować, jak postępować po badaniu, czy zabiegu, zawiera bariery, do których zalicza się: a) brak komunikacji pacjent a lekarz czy pielęgniarka/położna b) brak komunikacji dyrekcja – personel c) nieprawidłowy mechanizm finansowania ze strony płatnika d) nieprawidłowe finansowanie ze strony budżetu państwa. 138 / 140 138. Współczynnik oddziaływania Impact Factor (IF) dotyczy oceny: a) czasopisma naukowego b) pracownika naukowego c) jednostki naukowej d) szpitala klinicznego. 139 / 140 139. Jaka instytucja ustala ranking publikacji naukowych w Polsce a) Ministerstwo Edukacji i Nauki b) każda uczelnia posiadająca prawo do nadawania stopni naukowych doktora i doktora habilitowanego c) każda rada wydziału posiadająca prawo do nadawania stopni naukowych doktora i doktora habilitowanego d) Ministerstwo Edukacji Narodowej. 140 / 140 140. Który typ badań klinicznych charakteryzuje się najniższą wiarygodnością a) badanie kazuistyczne b) kliniczne badanie z randomizacją c) kliniczne badanie obserwacyjne d) meta-analiza. Your score is The average score is 18% 0% Uruchom ponownie Tags: jesień 2021, pielęgniarstwo psychiatryczne, specjalizacje pielęgniarskie Read more articles Previous PostPIELĘGNIARSTWO PSYCHIATRYCZNE – JESIEŃ 2020 Następny wpisPIELĘGNIARSTWO PSYCHIATRYCZNE – JESIEŃ 2022 Może ci się spodobać również PIELĘGNIARSTWO CHIRURGICZNE – WIOSNA 2022 2023-03-28 PIELĘGNIARSTWO PSYCHIATRYCZNE – JESIEŃ 2019 2023-04-03 PIELĘGNIARSTWO PEDIATRYCZNE – WIOSNA 2020 2023-03-31