/140 JESIEŃ 2020 PIELĘGNIARSTWO PSYCHIATRYCZNE - JESIEŃ 2020 1 / 140 1. Zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów Narodowy Program Ochrony Zdrowia Psychicznego jest realizowany w latach: a) 2010-2014 b) 2017-2022 c) 2012-2016 d) 2013-2017. Narodowy Program Ochrony Zdrowia Psychicznego. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 8 lutego 2017r. Ministerstwo Zdrowia, Warszawa 2011, s. 3. 2 / 140 2. Ochrona praw osób przebywających w Szpitalu Psychiatrycznym należy do zadań: a) Rzecznika Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego b) Ordynatora/Kierownika danej jednostki - Szpitala c) Dyrektora/Prezesa Szpitala Psychiatrycznego d) Zespołu terapeutycznego danego oddziału. Ustawa z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego. Dz. U. z 2017 r. poz. 882. Aktualizacja 26.05.2017 r. 3 / 140 3. Kogo zawiadamia, kierownik podmiotu leczniczego udzielającego świadczenia zdrowotne w zakresie psychiatrycznej opieki zdrowotnej, jeżeli dobro osoby chorej psychicznie lub upośledzonej umysłowo wymaga jej ubezwłasnowolnienia: a) sąd rodzinny b) rodzinę danej osoby i sąd rodzinny c) prokuratora d) dyrektora jednostki, rodzinę danej osoby i sądrodzinny. Ustawa z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego. Dz. U. z 2017 r. poz. 882. Aktualizacja 26.05.2017 r. 4 / 140 4. W jakim zakresie osoba przebywająca w Szpitalu Psychiatrycznym lub Domu Pomocy Społecznej może porozumiewać się z rodziną i innymi osobami: a) rozmawiać może, ale korespondencja jest kontrolowana b) bez ograniczeń – korespondencja takiej osoby nie podlega kontroli c) tylko za zgodą ordynatora / lekarza prowadzącego d) może komunikować się z rodziną wówczas, gdy osoba z personelu będzie towarzyszyć pacjentowi podczas rozmowy. Ustawa z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego. Dz. U. z 2017 r. poz. 882. Aktualizacja 26.05.2017 r. 5 / 140 5. Funkcjonowanie psychiki jest uwarunkowane działaniem mechanizmów selekcjonujących, których komponentem pełniącym funkcje ukierunkowujące człowieka na odbieranie lub odrzucanie informacji pełni: a) zapamiętywanie b) percepcja c) myślenie d) uwaga. Grzywa A.: Omamy i urojenia. Urban&Partner, Wrocław, 2000, s. 64-65. 6 / 140 6. Autorem definicji: Zdrowie psychiczne to zdolność do rozwoju w kierunku wszechstronnego rozumienia, przeżywania, odkrywania i tworzenia coraz wyższej hierarchii rzeczywistości i wartości, aż do konkretnego ideału indywidualnego i społecznego, jest: a) Aaron Antonovsky b) Maxwell Jones c) Kazimierz Dąbrowski d) Tadeusz Bilikiewicz. Kurpas D., Miturska H., Kaczmarek M. (red): Podstawy psychiatrii dla studentów pielęgniarstwa. Wydawnictwo Continuo, Wrocław 2009: s. 10. 7 / 140 7. Model rozumienia etiologii zaburzeń psychicznych jako wynik zmian lub anomalii w budowie lub funkcji mózgu nazywa się terminem: a) biologicznym b) psychospołecznym c) psychoanalitycznym d) poznawczym. Heitzman J., Furgał M., Pilecki M.: Etiologia, patogeneza i epidemiologia zaburzeń psychicznych. [w] Heitzman J. (red): Psychiatria. PZWL, Warszawa 2007, s 16. 8 / 140 8. Spośród czynników środowiskowych, które wywierają wpływ na rozwój psychiczny dziecka, największe znaczenie ma system: a) szkolny b) rówieśniczy c) rodzinny d) społeczno-kulturowy. Namysłowska I.: Rozwój psychiczny człowieka. [w] Bilikiewicz A. i wsp.: Psychiatria. Tom I. Urban&Partner, Wrocław, 2002: s. 237. 9 / 140 9. Chorzy na depresję, którzy znajdują się w stresującej sytuacji psychospołecznej i u których stwierdza się myśli, plany i intencje samobójcze: a) mogą być leczeni w warunkach ambulatoryjnych b) mogą być leczeni w oddziałach dziennych c) mogą być leczeni w trybie hospitalizacji domowej, jeśli nie mają dostępu do środków, które mogłyby posłużyć do popełnienia samobójstwa d) powinni być leczeni w warunkach szpitalnych. Krzyżowski J., Miller L., Wand T. (red): Stany nagłe w psychiatrii. Medyk, Warszawa 2008: s. 294. 10 / 140 10. Sąd po otrzymaniu zawiadomienia o przyjęciu pacjenta do szpitala psychiatrycznego bez jego zgody, prowadzi postępowanie: a) tylko wtedy, jeśli zostało popełnione przestępstwo b) tylko wtedy, jeśli pacjent po przyjęciu nadal nie wyraża zgody na leczenie c) tylko wtedy, jeśli pacjent został przyjęty na obserwację 10-dniową z powodu agresji, a zachodzą wątpliwości, czy jest chory psychicznie d) w każdym przypadku przyjęcia wbrew woli pacjenta. Kosmowski W.: Etyczne i prawne aspekty opieki psychiatrycznej. W . Górna K., Jaracz K., Rybakowski J. (red): Pielęgniarstwo psychiatryczne. PZWL. Warszawa, 2012, s 21. 11 / 140 11. Ustawa o ochronie zdrowia psychicznego zwraca uwagę, że osoby wykonujące czynności wynikające z ustawy mają obowiązek zachowania tajemnicy zgodnie z artykułem a) 35 b) 40 c) 45 d) 50. Ustawa z dnia 19.08.1994r. o Ochronie Zdrowia Psychicznego (Art. 2 Ust.7 DzU.231, poz.1375, Art. 50). 12 / 140 12. Czy Rzecznik Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego ma prawo wglądu w dokumentację medyczną pacjenta: a) tak, bez ograniczeń b) nie, nie może mieć wglądu, gdyż nie jest członkiem zespołu terapeutycznego c) tylko za zgodą lekarza prowadzącego d) tak, tylko za zgodą osoby, której ta dokumentacja dotyczy, jej przedstawiciela ustawowego lub faktycznego. Ustawa z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego. Dz. U. z 2017 r. poz. 882. Aktualizacja 26.05.2017 r. 13 / 140 13. W klasyfikacji ICD-10 w kategorii F60-69 klasyfikuje się: a) zaburzenia nerwicowe, związane ze stresem i pod postacią somatyczną b) zaburzenia osobowości i zachowania dorosłych c) upośledzenie umysłowe d) zaburzenia rozwoju psychologicznego. Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10. Rewizja dziesiąta WHO 2009, s. 238. 14 / 140 14. Czy osoba wobec, której wydano postanowienie o przyjęciu do Domu Pomocy Społecznej odmawia stawienia się w DPS, może być doprowadzona tam przez policję a) nie, ponieważ nie popełniła przestępstwa b) tak, sąd z urzędu może zarządzić zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie do DPS przez policję c) nie, pracownicy DPS są do tego zobligowani d) tylko, jeżeli jest ubezwłasnowolniona i opiekun prawny wyrazi na to zgodę. Ustawa z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego. Dz. U. z 2017 r. poz. 882. Aktualizacja 26.05.2017 r. 15 / 140 15. Niezbędnymi działaniami legislacyjnymi, w szczególności mającymi na celu zapewnienie przestrzegania praw osób z zaburzeniami psychicznymi, są: a) wprowadzenie regulacji ułatwiających objęcie kompleksową opieką osoby z zaburzeniami psychicznymi, w tym dotyczących centrów zdrowia psychicznego (CZP), zawierania umów o udzielenie świadczeń opieki zdrowotnej z zakresu opieki psychiatrycznej oraz monitorowania efektywności opieki medycznej b) określenie zasad współpracy jednostek opieki zdrowotnej, systemu pomocy społecznej, jednostek systemu oświaty przy koordynacji opieki nad osobami z zaburzeniami psychicznymi c) usystematyzowanie współpracy rodziny pacjenta z przedstawicielami zespołu terapeutycznego d) odpowiedź a i b są poprawne. Dz. ustaw.gov.pl/du/2017/458/D2017000045801.pdf 16 / 140 16. Psychiatrię środowiskową należy docenić za: a) dostępność pracowników poradni w ciągu tygodnia b) humanizm c) dostępność w domu pacjenta d) jako alternatywny sposób leczenia pacjenta. Adam Bilikiewicz, Psychiatria, podręcznik dla studentów medycy, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Wydanie III zmienione i uzupełnione – rok wydania 2011. Strona 610. 17 / 140 17. Wdrożenie środowiskowego modelu ochrony zdrowia psychicznego tj. zapewnienie osobom z zaburzeniami psychicznymi wielostronnej i powszechnie dostępnej blisko miejsca ich zamieszkania opieki zdrowotnej oraz innych form opieki i pomocy niezbędnych do życia w środowisku rodzinnym i społecznym jest: a) niezbędnym kierunkiem zmian i warunkiem rozwoju Psychiatrycznej Opieki Zdrowotnej w Rzeczpospolitej Polskiej b) standardem realizowanym w ramach programu NFZ c) zadaniem, które jest realizowane przez Samorząd Terytorialny d) odpowiedzi A i B są prawidłowe. Dz. ustaw.gov.pl/du/2017/458/D2017000045801.pdf 18 / 140 18. W diagnozowaniu uzależnienia od alkoholu nie wykorzystuje się: a) Przesiewowych badań laboratoryjnych np. wzrost aktywności GGT b) Badań psychometrycznych skalą CAGE c) Badań psychometrycznych testem AUDIT d) Badań psychometrycznych skalą MMSE. Ziółkowski M, Czarnecki D., Opozda K.: Zaburzenia spowodowane zażywaniem substancji psychoaktywnych. W. Górna K., Jaracz K., Rybakowski J. (red): Pielęgniarstwo psychiatryczne. PZWL. Warszawa, 2012, s 269. 19 / 140 19. Ryzyko prób samobójczych i innych zachowań autoagresywnych wzrasta u osób przyjmujących substancje psychoaktywne, zwłaszcza: a) marihuanę b) alkohol c) rozpuszczalniki d) leki uspokajające. Pilecki M.: Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania spowodowane używaniem substancji psychoaktywnych. [w] Heitzman J.: Psychiatria. PZWL, Warszawa 2007, s 74. 20 / 140 20. Uogólnione napady drgawkowe, śpiączka, zapaść krążeniowa, niewydolność nerek mogą wystąpić: a) w zespole abstynencyjnym bez majaczenia b) w zespole amnestycznym c) w stadium ciężkiego zatrucia litem d) po zabiegu EW. Czyżowicz K., Lewandowska J.: Problemy wynikające z leczenia metodami biologicznymi. [w]. Wilczek-Różyczka E. (red): Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Czelej, Lublin, 2007: s. 165. 21 / 140 21. Zaburzenie preferencji seksualnych (parafilia) zwane skatologią, to: a) pobudzenie seksualne podczas aktu płciowego ze zwłokami b) pobudzenie seksualne wywołane obscenicznymi rozmowami telefonicznymi c) pobudzenie seksualne podczas aktu płciowego ze zwierzętami d) pobudzenie seksualne w wyniku kontaktu fizycznego lub wzrokowego ze ściśle określoną jedną częścią ciała. Bilikiewicz A., Pużyński S., Robakowski J., Wciórka J. (red): Psychiatria. Wyd. Urban&Partner. Wrocław; 2002, Tom 2 (Psychiatria kliniczna), s: 573. Górna K., Jaracz K., Robakowski J. (red): Pielęgniarstwo psychiatryczne. Podręcznik dla studiów medycznych. Wyd. Lekarskie PZWL. Warszawa; 2012, s: 489. 22 / 140 22. Szacuje się, że trwałe zaburzenia pamięci stanowią powikłanie dwustronnych zabiegów elektrowstrząsowych u: a) 2% chorych b) 5% chorych c) 10% chorych d) 20% chorych. Kalinowski A.: Elektrowstrząsy. [w] Bilikiewicz A. i wsp.: Psychiatria. Tom III. Urban&Partner, Wrocław, 2003: 192. 23 / 140 23. U osób w wieku podeszłym jeden z wymienionych problemów zdrowotnych występuje stosunkowo rzadko: a) zaburzenia lękowe b) depresja c) nadużywanie leków uspokajających i alkoholu d) zaburzenia otępienne. Leszczyńska-Rodziewicz A.: Podstawy kliniczne. W. Górna K., Jaracz K., Rybakowski J. (red): Pielęgniarstwo psychiatryczne. PZWL. Warszawa, 2012, s 408-418. 24 / 140 24. Wśród metod wzmagania działania leku przeciwdepresyjnego (tzw. potencjalizacja) w przypadku depresji niewrażliwych lub mało wrażliwych na współczesne metody terapii, stosuje się: a) dołączenie do prowadzonej już kuracji przeciwdepresyjnej węglanu litu b) dołączenie do leku przeciwdepresyjnego małych dawek neuroleptyku (np. perfenazyny lub haloperidolu) c) zastosowanie w toku kuracji przeciwdepresyjnej kilku bezsennych nocy (deprywacji snu) d) wszystkie powyższe metody. Bilikiewicz A., Pużyński S., Robakowski J., Wciórka J. (red): Psychiatria. Wyd. Urban&Partner. Wrocław; 2002, Tom 2 (Psychiatria kliniczna), s: 413-414. 25 / 140 25. Do jakościowych zaburzeń świadomości NIE zalicza się: a) majaczenia b) zamroczenia c) półśpiączki d) splątania. Leszczyńska-Rodziewicz A.: Podstawy kliniczne. W. Górna K., Jaracz K., Rybakowski J. (red): Pielęgniarstwo psychiatryczne. PZWL. Warszawa, 2012, s 410. 26 / 140 26. Które z poniższych stwierdzeń dotyczących choroby afektywnej dwubiegunowej (CHAD) jest FAŁSZYWE: a) na CHAD zapadają częściej osoby o tzw. ekstrawertywnych cechach osobowości b) w CHAD mimo ustąpienia depresji lub manii, nie jest możliwy stan całkowitego ustąpienia objawów i powrót do dawnego stanu zdrowia psychicznego c) CHAD może zaczynać się w każdym wieku człowieka, najczęściej pojawia się między 20 a 30 r.ż. d) u osób z wczesnym początkiem choroby (przed 30 r. ż.) częściej występuje postać z nasilonymi fazami maniakalnymi i stanami depresyjnymi. Koszewska I., Habrat-Pragłowska E.: O depresji, o manii, o nawracających zaburzeniach nastroju. Wyd. Lekarskie PZWL. Warszawa; 2003, s: 60-61. 27 / 140 27. Do atypowych leków przeciwpsychotycznych NIE zalicza się: a) Klozapina (Klozapol) b) Olanzapina (Zyprexa) c) Perfenazyna (Trilafon) d) Kwetiapina (Seroquel). Górna K., Jaracz K., Robakowski J. (red): Pielęgniarstwo psychiatryczne. Podręcznik dla studiów medycznych. Wyd. Lekarskie PZWL. Warszawa; 2012, s: 201. 28 / 140 28. Wg obowiązującej klasyfikacji ICD-10, kod diagnostyczny F32.3 oznacza: a) łagodny epizod depresyjny b) średni epizod depresyjny c) ciężki epizod depresyjny d) epizod depresji ciężki z objawami psychotycznymi. 29 / 140 29. Nadmierną wrażliwością na niepowodzenia, niezdolnością do wybaczania zniewag, podejrzliwością i tendencją do zniekształcania doświadczeń przez opaczną interpretację obojętnych, a nawet przyjaznych zachowań innych ludzi jako wrogich czy pogardliwych, cechuje się osobowość: a) borderline b) schizoidalna c) paranoiczna d) histrioniczna. Grzywa A.: Omamy i urojenia. Urban&Partner, Wrocław, 2000, s. 95. 30 / 140 30. W skład zespołu terapeutycznego wchodzą: a) psycholog, lekarz, pielęgniarka, pacjent b) lekarz, pielęgniarka, psycholog, terapeuta zajęciowy c) kapelan, pielęgniarka, pacjent, psycholog d) wszyscy pracownicy szpitala. Wilczek-Rużyczka E.: Komunikowanie się z chorym psychicznie. Wyd. Czelej , Lublin 2007 s. 35 31 / 140 31. Zalecane techniki komunikowania się z pacjentem z zaburzeniami depresyjnymi to m. in.: a) bycie otwartym, autentycznym, empatycznym i akceptującym b) aktywne słuchanie, milczenie terapeutyczne, dostrzeganie zmian c) poświadczenie, klaryfikowanie, wspieranie, budowanie nadziei d) wszystkie powyższe. Wilczek-Rużyczka E.: Komunikowanie się z chorym psychicznie. Wyd. Czelej , Lublin 2007 s.67 32 / 140 32. Pacjenci agresywni są diagnozowani jako: a) wysoce asertywni b) lękowi c) depresyjni d) z zaburzeniami osobowości. Wilczek-Rużyczka E.: Komunikowanie się z chorym psychicznie. Wyd. Czelej , Lublin 2007 s.73 33 / 140 33. Hildegarda Peplau w pielęgniarstwie psychiatrycznym wyróżnia 4 fazy relacji terapeutycznej i kolejno są to fazy: a) orientacji, identyfikacji, eksploatacji, rozwiązania b) identyfikacji, orientacji, eksploatacji, rozwiązania c) orientacji, identyfikacji, eksploatacji, eksploracji d) adaptacji, identyfikacji, eksploatacji, rozwiązania. Wilczek-Rużyczka E. (red.): Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. 50. 34 / 140 34. Komunikując się z pacjentem z zaburzeniami myślenia należy: a) interpretować jego wypowiedzi jako symbole emocji b) kategorycznie klarować wszelkie nieścisłości c) przyjąć postawę dystansu wobec chorego i jego wypowiedzi d) nie unikać pozawerbalnego zdziwienia wypowiedziami pacjenta. Wilczek-Rużyczka E.: Komunikowanie się z chorym psychicznie. Wyd. Czelej , Lublin 2007 s. 83 35 / 140 35. Zdrowie psychiczne według Antonovskiego to: a) orientacja życiowa polegająca na spostrzeganiu świata jako: zrozumiałego, sterowalnego, mającego sens b) brak choroby psychicznej rozumianej jako nieprzystosowanie do rzeczywistości c) dobrostan psychiczny związany z wysoką jakością życia psychicznego d) A. Antonovski nie definiuje zdrowia psychicznego. Wilczek-Rużyczka E.: Komunikowanie się z chorym psychicznie. Wyd. Czelej , Lublin 2007 s.45 36 / 140 36. Niedostateczne informacje przekazywane pacjentowi, lekceważenie potrzeby całościowego podejścia do pacjenta, egocentryczna postawa pielęgniarki, to tylko niektóre przykłady błędów: a) jatrogennych b) organizacyjnych c) jakościowych d) pielęgniarskich. Rybakowski J., Pużyński S., Wciórka J. (red.): Psychiatria, t. 1, 2, 3. Wyd. Urban & Partner, Wrocław 2012 t. 1 s. 408-409. 37 / 140 37. Celowe użycie milczenia używane jako narzędzie terapeutyczne również wobec osób chorych psychicznie, jest charakterystyczne dla fazy komunikowania: a) porządkującej b) podtrzymującej c) pogłębiającej d) zapoczątkowującej. Wilczek-Rużyczka E.: Komunikowanie się z chorym psychicznie. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. 30. 38 / 140 38. Stosowanie przymusu bezpośredniego w formie unieruchomienia lub izolacji w jednostce organizacyjnej pomocy społecznej nie może przekroczyć: a) 6 godzin b) 8 godzin c) 12 godzin d) 16 godzin. Ustawa z dnia 19 sierpnia 1994 o ochronie zdrowia psychicznego (t.j. Dz.U. 2017 poz. 882 z późn.zm.). 39 / 140 39. W procesie pielęgnowania według Nancy Roper należy uwzględnić w ocenie funkcjonowania pacjenta elementy np. jak pacjent wykonuje aktywności życiowe, gdzie je wykonuje oraz co o nich wie. Której składowej modelu tego typu pytania dotyczą a) aktywności życiowych b) ciągłości życia c) indywidualności życiowych d) ciągłość niezależność/zależność. Wilczek-Rużyczka E. Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wydawnictwo Czelej, Lublin, 2007, s. 62. 40 / 140 40. Podczas prowadzenia wywiadu z pacjentem przyjmowanym do szpitala można stosować różne techniki m.in. parafrazowanie. Technika ta ma na celu: a) upewnienie się, czy zrozumieliśmy, co pacjent zamierzał powiedzieć b) przekazanie informacji pacjentowi o jego sytuacji zdrowotnej c) konfrontację z rzeczywistością d) wspieranie pacjenta. Dyk D. Badanie fizykalne w pielęgniarstwie. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa, 2010, s. 20. 41 / 140 41. Wsparcie społeczne można ująć w formie funkcjonalnej. Jeśli pielęgniarka w opiece nad pacjentem z zaburzeniami psychicznymi przekazuje konkretne instrukcje, pomaga w rozwiązaniu określonego problemu jest to rodzaj wsparcia: a) emocjonalnego b) duchowego c) informacyjnego d) instrumentalnego. Wilczek-Rużyczka E., Wojtas K. Wsparcie społeczne w chorobach przewlekłych i psychicznych. [w:] Czupryna A., Wilczek-Rużyczka E. Wybrane zagadnienia pielęgniarstwa specjalistycznego. ABC a Wolters Kluwer business, Warszawa, 2010, s. 74. 42 / 140 42. Dla dzieci i młodzieży upośledzonych umysłowo organizowana jest nauka i zajęcia rewalidacyjno-wychowawcze: a) w przypadku znacznego stopnia upośledzenia tylko w ośrodkach rehabilitacyjno-wychowawczych b) w domu rodzinnym wyłącznie dla dzieci do lat 12 c) w placówkach opiekuńczo-wychowawczych dla dzieci powyżej 14 r.ż d) bez względu na stopień upośledzenia, m.in. w szkole, domu rodzinnym. Ustawa z dnia 19 sierpnia 1994 o ochronie zdrowia psychicznego (t.j. Dz.U. 2017 poz. 882 z późn.zm.). 43 / 140 43. Brak motywacji uzależnionego adolescenta do współpracy z zespołem terapeutycznym wynika głównie z: a) nieśmiałości oraz bariery wiekowej b) psychologicznych mechanizmów obronnych, zwłaszcza systemu zaprzeczania c) powszechnej niezrozumiałości problemów młodzieży przez osoby dorosłe d) psychologicznych mechanizmów obronnych, zwłaszcza systemu regresji i fiksacji. Wilczek-Rużyczka E.: Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s.69. 44 / 140 44. Społeczność terapeutyczna zakłada współpracę personelu (wszystkich członków zespołu terapeutycznego) z pacjentami. Jakimi głównymi zasadami kieruje się społeczność terapeutyczna: a) permisywności, realizmu, konsensusu b) demokracji, komunikacji jednokierunkowej c) wspólnoty, ale bez zasady konsensusu, ponieważ wszelkie działania określa regulamin oddziałów d) wszystkie odpowiedzi są błędne. Markiewicz R. Społeczność terapeutyczna. Współpraca zespołu. [w:] Bartosz Ł., Markiewicz R., Szulc A., Wrońska I (red.) Pielęgniarstwo psychiatryczne. Wydawnictwo Ars Nova, Lublin, 2014, s. 162. 45 / 140 45. Rzecznikiem Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego może zostać: a) pielęgniarka z nieposzlakowaną opinią i dziesięcioletnim stażem pracy w zawodzie oraz niebędąca świadczeniodawcą b) pielęgniarka z wykształceniem wyższym, z długoletnim stażem pracy oraz będąca współwłaścicielem podmiotu wykonującego działalność leczniczą c) pielęgniarka ze specjalizacją w dziedzinie pielęgniarstwa psychiatrycznego, z nieposzlakowaną opinią, wskazana przez samorząd zawodowy d) pielęgniarka z wykształceniem wyższym, z nieposzlakowaną opinią oraz nie będąca aktualnie świadczeniodawcą. Ustawa z dnia 19 sierpnia 1994 o ochronie zdrowia psychicznego (t.j. Dz.U. 2017 poz. 882 z późn.zm.). 46 / 140 46. Poczucie zmarnowanego, przegranego życia u osób starszych nazywane jest: a) negatywnym bilansem rodzinnym b) ujemnym bilansem życia c) zespołem Otella d) zespołem hipochondrycznym. Wilczek-Rużyczka E.: Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. 146. 47 / 140 47. Gdy podczas opukiwania klatki piersiowej, stwierdzamy odgłos opukowy nadmiernie jawny może to świadczyć o: a) obecności płynu w jamie opłucnowej b) rozedmie płuc c) odmie opłucnowej d) opukiwaniu nad bezpowietrznej tkance płucnej. Dyk D. Badanie fizykalne w pielęgniarstwie. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa, 2010, s. 118. 48 / 140 48. Determinacja osób starszych w dążeniu do śmierci jest przejawem nie tylko depresji, lecz również: a) problemów finansowych b) problemów z dostępem do opieki zdrowotnej c) realnej samotności d) zaburzeń procesów poznawczych. Wilczek-Rużyczka E.: Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. 148. 49 / 140 49. W opiece nad pacjentką z anoreksją, która ma zmniejszone łaknienie, NIE podejmiesz: a) rozmów na temat przyczyn niskiej masy ciała b) dokonywania pomiaru masy ciała raz w tygodniu c) rozmów na temat wyglądu d) nagradzania za każdy wzrost masy ciała. Opozda K. Opieka nad pacjetem z zaburzeniami odżywiania. Wilczek-Rużyczka (red. ). Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wydawnictwo Czelej, Lublin, 2007, s. 100. 50 / 140 50. Leczenie fototerapią wskazane jest w szczególności dla pacjentów: a) z chorobą afektywną dwubiegunową b) ze schizofrenią c) z typem osobowości border line d) z depresją sezonową. Łoza B., Bałkowiec-Iskra E. Leczenie biologiczne w psychiatrii. [w:] Bartosz Ł., Markiewicz R., Szulc A., Wrońska I (red.) Pielęgniarstwo psychiatryczne. Wydawnictwo Ars Nova, Lublin, 2014, s. 93. 51 / 140 51. Badanie palpacyjne brzucha prawidłowo przeprowadza się stosując następujące zasady: a) podczas normalnego i spłyconego oddychania, końcami palców b) całą ręką podczas normalnego i spłyconego oddychania c) całą ręką, podczas normalnego i głębokiego oddychania d) podczas bezdechu i pogłębionego oddychania, końcówkami palców. Dyk D. Badanie fizykalne w pielęgniarstwie. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa, 2010, s. 146 52 / 140 52. Przyjęto do oddziału pacjenta po próbie samobójczej, nadal istnieje ryzyko tendencji samobójczych. Jakiego działania NIE podejmiesz: a) ciągłe przebywanie z pacjentem i rozmowa o uczuciach związanych z samobójstwem b) okresowe przebywanie z pacjentem i unikanie rozmowy o uczuciach związanych z samobójstwem c) wzbudzanie nadziei przez delikatne przemycanie optymizmu d) zastosowanie techniki rozproszenia (odwracania uwagi). Wilczek-Rużyczka E (red.). Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wydawnictwo Czelej, Lublin, 2007, s. 112 - 113. 53 / 140 53. Celem opieki nad pacjentem starszym z depresją, z poczuciem osamotnienia i poczuciem beznadziejności, które może prowadzić do samobójstwa, będzie przede wszystkim: a) podtrzymanie i budowanie komunikowania się b) ochrona przed samotnością i powrót nadziei c) zaangażowanie w farmakoterapię d) zapewnienie bezpieczeństwa fizycznego. Lewandowska J. Opieka nad chorym psychicznie w wieku podeszłym. [w:] Wilczek-Rużyczka E (red.). Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wydawnictwo Czelej, Lublin, 2007, s. 148. 54 / 140 54. Teorię deficytów samoopieki opracowała: a) Nancy Roper b) Betty Newman c) Madeleine Leninger d) Dorothei Orem. Płaszewska-Żywko L. Teoria Dorothei Orem. [w:] Kózka M., Płaszewska-Żywko L. Modele opieki pielęgniarskiej nad chorym dorosłym. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa, 2010, s. 17. 55 / 140 55. W terapii indywidualnej dokonuje się wyboru technik terapeutycznych. Jedną z nich jest interweniowanie (klaryfikowanie, konfrontowanie, interpretowanie, sugerowanie). Proszę wybrać właściwe określenie wyżej wymienionego podejścia terapeutycznego: a) w początkowej fazie terapii sugeruje się powstrzymanie od interweniowania ponieważ wiedza o pacjencie jest niewystarczająca b) jest to jedyna technika, którą można się posługiwać w psychoterapii indywidualnej c) rozmowa terapeutyczna zwykle nie obejmuje interweniowania d) do zastosowania tej techniki wobec pacjenta nie jest wymagana wiedza o nim. Wilczek-Rużyczka E. Psychoterapia. [w:] Wilczek-Rużyczka E (red.). Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wydawnictwo Czelej, Lublin, 2007, s. 173. 56 / 140 56. U pacjenta z fobią stwierdzono brak umiejętności zaradczych z lękiem fobicznym. Które z działań wobec pacjenta powinno być wyeliminowane z opieki pielęgniarskiej a) uczenie alternatywnych zachowań b) odwracanie uwagi od przyczyn lęku c) wzmacnianie skarg pacjenta o objawach somatycznych d) budowanie pozytywnego obrazu siebie. Płotka A. Opieka nad pacjentem z zaburzeniami nerwicowymi. [w:] Wilczek-Rużyczka (red. ). Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wydawnictwo Czelej, Lublin, 2007, s. 93. 57 / 140 57. Leczenie elektrowstrząsami osób chorych psychicznie: a) jest w Polsce prawnie zabronione b) nie jest refundowane przez NFZ c) zawsze wymaga tzw. podwójnej zgody d) wymaga zgody osoby, nawet przyjętej bez zgody. Rozporządzenie MZ z dnia 24 kwietnia 2012 r. w sprawie wykazu świadczeń zdrowotnych stwarzających podwyższone ryzyko dla pacjenta, których udzielenie wymaga zgody (Dz.U.2012, poz. 494). 58 / 140 58. Promocja zdrowia skierowana do dzieci i młodzieży obejmuje: a) proces umożliwiający każdemu człowiekowi zwiększenie oddziaływania na własne zdrowie w sensie jego poprawy i utrzymania b) działania ukierunkowane na wczesne wykrywanie chorób i ich przyczyn c) działania wobec choroby, która się rozwinęła,kwalifikacja do grup dyspanseryjnych d) tworzenie możliwości pozyskiwania praktycznych umiejętności przydatnych do przezwyciężania wszelakich kryzysów życiowych. Wilczek-Rużyczka E.: Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. 23. 59 / 140 59. Podejmując opiekę nad pacjentem z zaburzeniami psychicznymi, nawiązujemy i budujemy relacje pielęgniarka/pielęgniarz–pacjent. Który z modeli pielęgnowania skupia się wyraźnie na tych relacjach: a) Hildegardy Peplau b) Betty Newman c) Florencji Nightingale d) Callisty Roy. Poznańska S., Płaszewska-Żywko L. Wybrane modele pielęgniarstwa. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków, 2001, s. 61. 60 / 140 60. W modelu M. Leininger zawarte jest pojęcie uniwersalizmu kulturowego troskliwości. Pojęcie to określa: a) to co jest wspólne, podobne lub to co z danej kultury pochodzi i pozwala przetrwać b) poziom dobrostanu zdefiniowanego w danej kulturze c) wyuczone, podzielane przez ogół i przekazywane wartości d) asystowanie, wspieranie czy ułatwianie zachowań innemu człowiekowi. Poznańska S., Płaszewska-Żywko L. Wybrane modele pielęgniarstwa. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków, 2001, s. 156. 61 / 140 61. Kryzys rozwojowy: rozwijanie inicjatywy – poczucie winy, wg E. H. Eriksona, występuje w stadium rozwoju: a) dorastanie b) okres zabaw c) okres szkolny d) wczesne dzieciństwo. Wilczek-Rużyczka E.: Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. 20. 62 / 140 62. Podczas badania pacjenta od wielu lat uzależnionego od alkoholu stwierdzasz podczas badania palpacyjnego wątroby, że wynik badania jest: a) prawidłowy ponieważ brzeg wątroby jest zaokrąglony b) nieprawidłowy ponieważ m.in. wątroba ma twardy brzeg c) prawidłowy ponieważ wątroba wyraźnie wystaje poza łuk żebrowy d) prawidłowy ponieważ wątroba ma twardy, ostry brzeg o regularnym zarysie. Dyk D. Badanie fizykalne w pielęgniarstwie. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa, 2010, s. 148, 153. 63 / 140 63. Skierowanie do szpitala psychiatrycznego jest ważne: a) 14 dni, a po wyrażeniu zgody przez kierownika podmiotu leczniczego ważne 30 dni b) tylko 30 dni, po upływie tego terminu wymagane jest nowe skierowanie c) 14 dni, a w przypadku wpisania na listę oczekujących ważne jest 30 dni d) 14 dni, a w przypadku wpisania na listę oczekujących ważne jest do czasu przyjęcia. Ustawa z dnia 19 sierpnia 1994 o ochronie zdrowia psychicznego (t.j. Dz.U. 2017 poz. 882 z późn.zm.). 64 / 140 64. Zmniejszanie ryzyka samobójstwa u pacjenta z depresją następuje m.in. przez zapewnienie pacjentowi poczucia bezpieczeństwa, które uzyskuje się w wyniku: a) informacji niewerbalnej poprzez okazanie spokoju b) zdecydowania i aktywności c) braku akceptacji dla okresowej niesprawności pacjenta d) odpowiedzi A i B są prawidłowe. Wilczek-Rużyczka E. Komunikowanie się z chorym psychicznie. Wydawnictwo Czelej, Lublin, 2007, s. 66. 65 / 140 65. Które z wypowiedzi pacjenta z depresją nie wskazuje na wyższe ryzyko popełnienia przez niego samobójstwa: a) tylko śmierć przyniesie mi ulgę b) rodzina będzie cierpiała gdybym umarł c) wszystkim będzie lżej gdy umrę d) nie ma osoby, która by mną się zainteresowała. Casher I., Bess J. Pacjent na oddziale psychiatrycznym. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa, 2013, s. 34. 66 / 140 66. Pacjent ze schizofrenią wycofuje się z kontaktów społecznych. W interwencji terapeutycznej pielęgniarka zastosuje: a) okazywanie szacunku, wzmacnianie akceptowanych społecznych zachowań, brak empatii b) okazywanie akceptacji, empatii i szacunku oraz bycie autentycznym w kontakcie z pacjentem c) okazywanie antypatii, szacunku oraz bycie autentycznym w kontakcie z pacjentem d) zachęcanie do wyrażenia emocji i myśli, okazywanie empatii, przybranie maskowatego wyrazu twarzy. Wilczek-Rużyczka E.: Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. 137. 67 / 140 67. Pacjent dowiaduje się, że choruje na przewlekłą, nawracającą chorobę o niewyjaśnionej etiologii. Pielęgniarka podejmuje interwencje wspierające. Którą z ról w relacji z pacjentem przyjmie jako najistotniejszą w tym przypadku: a) zastępcy b) przywódcy c) nauczyciela d) konsultanta. Poznańska S., Płaszewska-Żywko L. Wybrane modele pielęgniarstwa. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków, 2001, s. 62 - 71. 68 / 140 68. W opiece nad pacjentem leczonym elektrowstrząsami, pielęgniarka/pielęgniarz może przewidywać określone problemy/sytuacje. Które z twierdzeń opisujących sytuacje związane z EW są prawdziwe: a) odczuwanie lęku i możliwość wystąpienia powikłań związanych ze znieczuleniem ogólnym b) bóle mięśni, natomiast bóle głowy zwykle nie występują c) obawy przed zaburzeniami pamięci, jednak te zdarzają się niezwykle rzadko d) prawie każdy zabieg kończy się zaburzeniem orientacji i pobudzeniem psychoruchowym. Czyżowicz K., Lewandowska J. Problemy wynikające z leczenia metodami biologicznymi. [w:] Wilczek-Rużyczka E (red.). Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wydawnictwo Czelej, Lublin, 2007, s. 166 – 168. 69 / 140 69. Opiekując się pacjentem ze schizofrenią paranoidalną, można przybliżać go do rzeczywistości poprzez: a) opisanie swojego spostrzegania świata b) urealnianie istnienia urojeń c) słowne wyrażanie wątpliwości d) wszystkie odpowiedzi są prawidłowe. Wilczek-Rużyczka E. Komunikowanie się z chorym psychicznie. Wydawnictwo Czelej, Lublin, 2007, s. 31, 55. 70 / 140 70. U pacjenta ze schizofrenią terapia kreatywna: a) pozwala wyrazić wizję świata, ponieważ spontanicznie zwykle pacjenci tego nie czynią b) integruje pacjenta z otoczeniem ale nie służy diagnostyce c) jest dobrą techniką rozpoznania stanu pacjenta ale ostatecznie wyniku nie umieszcza się w dokumentacji pacjenta d) pozwala poznać pacjenta, ale sam pacjent nie uzyskuje wglądu w świat własnych przeżyć. Wilczek-Rużyczka E. Terapia kreatywna. [w:] Wilczek-Rużyczka E (red.). Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wydawnictwo Czelej, Lublin, 2007, s. 188. 71 / 140 71. Wobec pacjenta małoletniego w szpitalu psychiatrycznym zastosowanie przymusu bezpośredniego: a) nie może być zainicjonowane przez pielęgniarkę b) nie może być zastosowane za wyjątkiem przymusowego podania leków c) jest możliwe zgodnie z ustawą o ochronie zdrowia psychicznego d) realizowane jest poprzez izolację od grupy rówieśniczej. Ustawa z dnia 19 sierpnia 1994 o ochronie zdrowia psychicznego (t.j. Dz.U. 2017 poz. 882 z późn.zm.). 72 / 140 72. W jednostkach pomocy społecznej, w przypadku braku możliwości uzyskania zlecenia lekarza, personel pielęgniarski może przedłużyć stosowanie przymusu bezpośredniego w formie unieruchomienia lub izolacji na okres nie dłuższy niż: a) 2 godziny b) 4 godziny c) 6 godzin d) 24 godziny. Dz.U.12.740 z dnia 29 czerwca 2012 r. Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 28 czerwca 2012 r. w sprawie sposobu stosowania i dokumentowania zastosowania przymusu bezpośredniego oraz dokonywania oceny zasadności jego zastosowania. 73 / 140 73. Pacjentka lat 65, została przyjęta na oddział psychogeriatryczny po przedawkowaniu leków w celach samobójczych. W młodości już była hospitalizowana z powodu depresji poporodowej. Od 5 lat pacjentka jest mniej aktywna, ostatnio nastrój pogarsza się. Pacjentka jest introwertyczką, jest religijna. Które z wymienionych działań były słuszne a) zaraz po przyjęciu pacjentki personel starał się wzbudzić nadzieję na wyleczenie b) zadbano o atmosferę spokoju i życzliwości, zapewniono kontakt z duchownym oraz włączono do pomocy również przyjaciółkę pacjentki c) istotne zadania opiekuńcze zlecono przyjaciółce pacjentki d) często personel nawiązywał rozmowę z pacjentką mówiąc, żeby się nie martwiła, wszystko będzie dobrze. Wilczek-Rużyczka E., Wojtas K. Wsparcie społeczne w chorobach przewlekłych i psychicznych. [w:] Czupryna A., Wilczek-Rużyczka E. Wybrane zagadnienia pielęgniarstwa specjalistycznego. ABC a Wolters Kluwer business, Warszawa, 2010, s. 76-79. 74 / 140 74. W pielęgniarskiej ocenie ryzyka popełnienia samobójstwa, skali NGASR (The Nurses’ Global Assessment of Suicide Risk), najwyższą wartość punktową (po 3 punkty) przypisane mają następujące zdarzenia: a) poczucie braku nadziei, udokumentowany plan popełnienia samobójstwa i wcześniejsze próby samobójcze, przeżywana niedawno żałoba b) poczucie braku nadziei, sprawy sądowe, udokumentowany plan popełnienia samobójstwa, przeżywana niedawno żałoba, wdowieństwo c) problemy finansowe, udokumentowana depresja, przeżywana niedawno żałoba, wdowieństwo, wcześniejsze próby samobójcze d) problemy finansowe i prawne, udokumentowany plan popełnienia samobójstwa, przeżywana niedawno żałoba i wdowieństwo. Wilczek-Rużyczka E., Kilańska D., Hajduk A. (red.): Pielęgniarstwo psychiatryczne. Problemy i kierunki rozwoju. Polskie Towarzystwo Pielęgniarskie, Warszawa 2010, s. 21. 75 / 140 75. W opiece nad pacjentem z lękiem uogólnionym, gdzie właściwie przez cały czas pacjent jest napięty, przeżywa obawy, BŁĘDEM jest: a) brak moralizowania b) umożliwienie odreagowania c) stosowanie fizykoterapii d) brak zapewnienia chorego, że w każdej chwili otrzyma od nas pomoc. Płotka A. Opieka nad pacjentem z zaburzeniami nerwicowymi. [w:] Wilczek-Rużyczka (red. ). Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wydawnictwo Czelej, Lublin, 2007, s. 89. 76 / 140 76. Pacjent w oddziale psychiatrycznym jest napięty wewnętrznie, spowolniony, ma trudności z mobilizacją do codziennych czynności, przeważnie leży w łóżku. Sugeruje się podejmowanie działań muzykoterapeutycznych według kolejnych faz a) odreagowania, uwrażliwienia, relaksacji, aktywizacji, rytmizacji b) uwrażliwienia, relaksacji, aktywizacji, odreagowania, rytmizacji c) odreagowania, rytmizacji, uwrażliwienia, relaksacji, aktywizacji d) rytmizacji, odreagowania, relaksacji, aktywizacji, uwrażliwienia. Wilczek-Rużyczka E. Terapia kreatywna. [w:] Wilczek-Rużyczka E (red.). Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wydawnictwo Czelej, Lublin, 2007, s. 189 - 190. 77 / 140 77. Podczas przyjęcia pacjenta do szpitala psychiatrycznego, rozpoznawanie problemów somatycznych i psychicznych, stawianie diagnoz pielęgniarskich obowiązuje personel: a) izby przyjęć i oddziału szpitalnego b) tylko oddziału szpitalnego c) tylko izby przyjęć d) wszystkie odpowiedzi są błędne. Markiewicz R. Izba przyjęć. [w:] Bartosz Ł., Markiewicz R., Szulc A., Wrońska I (red.) Pielęgniarstwo psychiatryczne. Wydawnictwo Ars Nova, Lublin, 2014, s. 170 - 171. 78 / 140 78. Przyjęcie do szpitala psychiatrycznego osoby małoletniej: a) jest możliwe jedynie na podstawie skierowania od lekarza specjalisty psychiatry i opinii pedagoga b) wymaga pisemnej zgody opiekuna faktycznego w przypadku małoletniego powyżej 16 r. ż. lub przedstawiciela ustawowego c) wymaga pisemnej zgody przedstawiciela ustawowego, a w przypadku małoletniego powyżej 16 r. ż również zgody tej osoby d) możliwe jest wyłącznie po uzyskaniu zgody sądu opiekuńczego właściwego ze względu na siedzibę podmiotu leczniczego. Ustawa z dnia 19 sierpnia 1994 o ochronie zdrowia psychicznego (t.j. Dz.U. 2017 poz. 882 z późn.zm.) 79 / 140 79. Które działanie jest NIEPRAWIDŁOWE w opiece nad pacjentem z manią, który ma wzmożony napęd psychoruchowy, nie śpi tak długo jak wynika to z normy fizjologicznej: a) zmniejszenie wypijanych kaw i herbat w godzinach wieczornych b) brak pomocy w organizowaniu czasu do rana, gdy pacjent nie może zasnąć c) przypominanie o godzinach przeznaczonych na sen, ciszy nocnej d) stosowanie farmakoterapii i obserwacja snu pacjenta. Wojtas K. Opieka nad pacjentem z zespołem maniakalnym. [w:] Wilczek-Rużyczka (red.). Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wydawnictwo Czelej, Lublin, 2007, s. 125. 80 / 140 80. Podczas przyjęcia do oddziału psychiatrycznego obserwujesz pacjenta, który wykonuje niekontrolowane ruchy języka i żuchwy, mlaska, cmoka, wykonuje ruchy atetotyczne. Powyższe objawy mogą świadczyć o: a) akatyzji b) parkinsonizmie polekowym c) późnych dyskinezach d) suchości w ustach. Wilczek-Rużyczka E. Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wydawnictwo Czelej, Lublin, 2007, s. 161. 81 / 140 81. Rozpoczynając po raz pierwszy zajęcia z psychorysunku z pacjentami oddziału psychiatrycznego, z dużym prawdopodobieństwem prowadzący zaobserwuje: a) u większości pacjentów otwartość na realizację siebie poprzez sztukę b) opór u pacjentów, wynikający z obawy przed oczekiwaniami prowadzącego co do zdolności plastycznych c) otwartość z posiadanych zdolności plastycznych. d) wszystkie odpowiedzi są błędne. Wilczek-Rużyczka E. . [w:] Wilczek-Rużyczka E (red.). Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wydawnictwo Czelej, Lublin, 2007, s. 202. 82 / 140 82. Pacjent z zaburzeniami obsesyjno-kompulsyjnymi, leczony farmakologicznie i psychoterapeutycznie od wielu lat bez wyraźnej poprawy. Objawy choroby znacząco zaburzają funkcjonowanie pacjenta, powodując u niego znaczne cierpienie. Uznano, że pacjent cierpi na lekooporną postać zespołu natręctw. Pacjent w tej sytuacji może być zakwalifikowany: a) tylko do psychoterapii ponieważ wyczerpano możliwości leczenia b) do leczenia neurochirurgicznego (głębokiej stymulacji mózgu) c) do leczenia alkoholem jako nowej metody farmakologicznej d) do desensytyzacji jako głównej metody leczenia. Patejuk-Mazurek I. Zaburzenia lękowe (nerwicowe). [w:] Bartosz Ł., Markiewicz R., Szulc A., Wrońska I (red.) Pielęgniarstwo psychiatryczne. Wydawnictwo Ars Nova, Lublin, 2014, s. 32. 83 / 140 83. Opiekujesz się pacjentem w osłupieniu depresyjnym/katatonii. Z pacjentem nie ma kontaktu słownego, nie przyjmuje on posiłków. Jaką metodę zastosujesz zgodnie z rolą pielęgniarki jaką jest asystowanie pacjentowi: a) kierowanie, udzielanie wskazówek b) uczenie c) działanie za pacjenta d) doradzanie. Płaszewska-Żywko L. Teoria Dorothei Orem. [w:] Kózka M., Płaszewska-Żywko L. Modele opieki pielęgniarskiej nad chorym dorosłym. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa, 2010, s. 20 - 21. 84 / 140 84. Dziecko, które próbuje gwałtownie zniszczyć swoje biurko, jest w: a) IV fazie agresji b) II fazie agresji c) III fazie agresji d) nie jest to przejaw agresji. Wilczek-Rużyczka E.: Komunikowanie się z chorym psychicznie. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s.77. 85 / 140 85. Wyróżnia się wiele podejść psychoterapeutycznych. W jednym z nich terapeuta jest niedyrektywny, a pacjent decyduje o temacie, który się porusza na spotkaniu. Psychoterapia ukierunkowana jest na pacjenta, w której buduje się zaufanie do siebie, umiejętność rozpoznawania potrzeb, budowanie motywacji do zmian w życiu. Którego podejścia psychoterapeutycznego to dotyczy: a) poznawczo-behawioralnego b) systemowego c) psychoanalitycznego d) humanistyczno-egzystencjalnego. Grzesiewska J. Psychoterapia. [w:] Bartosz Ł., Markiewicz R., Szulc A., Wrońska I (red.) Pielęgniarstwo psychiatryczne. Wydawnictwo Ars Nova, Lublin, 2014, s. 96. 86 / 140 86. Poczucie zagubienia i zagrożenia u osób starszych z otępieniem alzheimerowskim wynika głównie z powodu: a) pogłębiających się zaburzeń procesów poznawczych b) zmniejszającej się sprawności fizycznej c) chwiejności emocjonalnej i dysforii d) pogłębiających się zaburzeń emocjonalnych. Wilczek-Rużyczka E.: Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. 150. 87 / 140 87. Zaburzenia snu w przebiegu depresji przejawiają się zazwyczaj jako: a) brak snu lub krótki sen b) narkolepsja lub bezdech senny c) bruksizm lub lunatyctwo d) somnambulizm lub hipersomnia. Wilczek-Rużyczka E.: Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. 115. 88 / 140 88. Jakie podejmiesz interwencje lub powinna je podjąć rodzina wobec pacjenta starszego z zaburzeniami poznawczymi, z zaburzeniami orientacji autopsychicznej, allopsychicznej: a) nie wspominanie minionych zdarzeń, gdyż wyzwalać to może negatywne emocje b) zmieniać opiekunów, dla lepszego poznania różnych osób c) przypominanie daty choremu d) zmiana przyzwyczajeń chorego. Skorupska A. Zaburzenia procesów poznawczych. [w:] Kózka M., Płaszewska-Żywko L. Diagnozy i interwencje pielęgniarskie. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa, 2008, s. 233 - 234. 89 / 140 89. W opiece nad pacjentem z zaburzeniami typu borderline należy wziąć pod uwagę następujące cechy pacjentów a) rzadko są hospitalizowani w trybie nagłym np. po próbie samobójczej b) wymagają pracy z personelem nad sposobami radzenia sobie w trudnych sytuacjach c) raczej nie podejmują prób samobójczych d) nie podejmują destrukcyjnych zachowań seksualnych. Casher I., Bess J. Pacjent na oddziale psychiatrycznym. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa, 2013, s. 72. 90 / 140 90. Cel opieki pielęgniarskiej, zwłaszcza u młodocianych pacjentów z zaburzeniami odżywiania, polegający na wzmocnieniu przez osobę chorą własnego obrazu siebie i uzyskanie przez nią samoakceptacji wynika z a) niskiej samooceny, bezzasadności włączenia rodziny w terapię b) lęku przed hospitalizacją i izolacją od rodziny c) poczucia bezwartościowości i poczucia "iż są niegodni" miłości d) braku poczucia choroby przy wysokiej samoocenie. Wilczek-Rużyczka E.: Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. 99. 91 / 140 91. Ocena stereognozji może polegać na poleceniu, żeby pacjent zamknął oczy i dłońmi rozpoznał znany przedmiot, który użytkuje na co dzień. Jeśli pacjent nie rozpozna przedmiotu mimo braku zaburzeń czucia dotyku, zjawisko to nazywać się będzie: a) agnozją dotykową i świadczy o uszkodzeniu płata ciemieniowego b) agnozją dotykową i świadczy o uszkodzeniu płata czołowego c) agrafią i nie jest związane z uszkodzeniem istoty szarej d) apraksją, z uszkodzeniem płata ciemieniowego. Dyk D. Badanie fizykalne w pielęgniarstwie. Wydawnictwo Lekarskie, Warszawa, 2010, s. 250. 92 / 140 92. Pacjent opisuje swój stan: czuję się od co najmniej dwóch tygodni osłabiony, apatyczny, nic mnie nie cieszy, nawet te rzeczy, które były dla mnie przyjemne. Mam trudności z zaśnięciem, budzę się za wcześnie, czuję się niewyspany, nie mam apetytu. Wykluczając pierwotne zaburzenia somatyczne. a) schizofrenię b) manię c) lęk napadowy d) zaburzenie depresyjne. Casher I., Bess J. Pacjent na oddziale psychiatrycznym. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa, 2013, s. 28. 93 / 140 93. Pielęgniarka, która opiekuje się pacjentem nieprzyjmującym zleconych leków psychotropowych, powinna uwzględnić tego przyczyny, do których NIE należy: a) właściwy wgląd pacjenta we własną sytuację zdrowotną b) chęć popełnienia samobójstwa c) brak poczucia choroby d) brak nadziei na wyzdrowienie. Czyżowicz K., Lewandowska J. Problemy wynikające z leczenia metodami biologicznymi. [w:] Wilczek-Rużyczka E (red.). Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wydawnictwo Czelej, Lublin, 2007, s. 159. 94 / 140 94. Opiekujesz się osobą w podeszłym wieku, która odczuwa lęk. Na jakie objawy/problemy związane z lękiem u osób starszych powinno się zwrócić uwagę: a) niedojrzałość osobowości w aspekcie mechanizmów obronnych b) uzależnienie od alkoholu c) uzależnienie od leków uspokajających i brak wsparcia d) wszystkie odpowiedzi są prawidłowe. Lewandowska J.Opieka nad chorym psychicznie w wieku podeszłym. [w:] Wilczek-Rużyczka E (red.). Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wydawnictwo Czelej, Lublin, 2007, s. 159. 95 / 140 95. Do oddziału zaburzeń lękowych zostaje przyjęty pacjent 45 lat, który pochodzi z Indii, słabo mówi po polsku. Psychopatologia wskazuje na zaburzenie rzadkie i raczej charakterystyczne dla innej społeczności kulturowej. Który z modeli pielęgnowania można zastosować w opiece nad pacjentem? a) Betty Neuman b) Madeleine Leininger c) Giger i Davidhizar d) wszystkie wymienione. Płaszewska- Żywko L. Model pielęgniarstwa transkulturowego Joyce Newman Giger i Ruth Elaine Davidhizar. Pismo Małopolskiej Okręgowej Izby Pielęgniarek i Położnych w Krakowie PIELĘGNIARKI I POŁOŻNE ISSN 2300-2093 Kraków, nr 9, maj-czerwiec 2014; Poznańska S., Płaszewska-Żywko L. Wybrane modele pielęgniarstwa. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków, 2001, s. 151, 169. 96 / 140 96. Pacjent z manią nie chce współpracować z zespołem terapeutycznym. Jakie są przyczyny takiej postawy pacjenta: a) nadmierne poczucie choroby b) pozytywny efekt farmakoterapii c) doznania psychotyczne d) brak doznań psychotycznych. Wojtas K. Opieka nad pacjentem z zespołem maniakalnym. [w:] Wilczek-Rużyczka (red. ). Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wydawnictwo Czelej, Lublin, 2007, s. 120. 97 / 140 97. Odpowiednio dobrane formy muzykoterapii szczególnie wskazane są dla: a) młodzieży z problemami odżywiania, zwłaszcza bulimii b) dzieci nadpobudliwych, z zaburzeniami koordynacji ruchowej c) młodzieży, głównie z myślami i tendencjami samobójczymi d) dzieci z umiarkowanym i głębokim stopniem upośledzenia. Wilczek-Rużyczka E.: Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. 193. 98 / 140 98. Pacjent choruje na zaburzenia odżywiania. Przy przyjęciu do oddziału należy ocenić stan odżywienia pacjenta poprzez: a) pomiar masy ciała b) pomiar obwodu ramienia c) ocenę grubości fałdów skórno-tłuszczowych d) wszystkie odpowiedzi są prawidłowe. Dyk D. Badanie fizykalne w pielęgniarstwie. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa, 2010, s. 40, 41. 99 / 140 99. Pacjent podczas badania został poproszony o wykonanie czynności, które wykonywał na co dzień, ale nie był wstanie ich wykonać. Poproszono go o zademonstrowanie picia soku z kubka, nie wykonał polecenia. Powyższe problemy opisuje termin: a) apraksja b) agrafia c) akatyzja d) afonia. Dyk D. Badanie fizykalne w pielęgniarstwie. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa, 2010, s. 225. 100 / 140 100. Przy badaniu palpacyjnym brzucha, po nagłym zwolnieniu ucisku pacjent czuje silny ból. Może to świadczyć o zapaleniu otrzewnej i nazywane jest objawem: a) Blumberga b) Rowsinga c) Goldflama d) Chełmońskiego. Dyk D. Badanie fizykalne w pielęgniarstwie. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa, 2010, s. 153. 101 / 140 101. Dorothei Orem w swym modelu wymienia typy systemów pielęgniarstwa, do których zalicza: a) średnio kompensacyjny i częściowo kompensacyjny b) wspierająco-uczący, dekompensacyjny i w pełni kompensacyjny c) konsultacyjny, nauczycielski, przewodnika d) w pełni i częściowo kompensacyjny, wspierająco-uczący. Poznańska S., Płaszewska-Żywko L. Wybrane modele pielęgniarstwa. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków, 2001, s. 121. 102 / 140 102. Tzw. „zespół amotywacyjny” często jest obserwowany u osób przewlekle używających: a) barbituranów b) opioidów c) kanabinoidów d) środków halucynogennych. Bilikiewicz A., Pużyński S., Robakowski J., Wciórka J. (red): Psychiatria. Wyd. Urban&Partner. Wrocław; 2002, Tom 2 (Psychiatria kliniczna), s: 181. Jarema M. (red): Psychiatria w praktyce. Podręcznik dla lekarzy specjalizujących się w psychiatrii i lekarzy innych specjalności. Wyd. Oficyna Wydawnicza Medical Education. Warszawa; 2011, s: 259. 103 / 140 103. Na podstawie indywidualnego programu rehabilitacji osoba chora psychicznie może brać udział w nieodpłatnych praktykach zawodowych u pracodawcy, w wymiarze do 15 godzin tygodniowo, przez okres do 3 mies., z możliwością przedłużenia do 6 mies., a dotyczy to uczestnika: a) turnusu rehabilitacyjnego b) środowiskowego domu samopomocy c) warsztatów terapii zajęciowej d) stacjonarnej psychoterapii. Ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. Dz.U. 2018, poz.511). 104 / 140 104. Najpowszechniejszą strategią długoterminowego leczenia osób uzależnionych od opioidów jest leczenie substytucyjne: a) metadonem b) buprenorfiną c) naloksonem d) klonidyną. Bilikiewicza A. (red): Psychiatria. Podręcznik dla studentów medycyny. Wyd., PZWL. Warszawa; 2003, 2009, s: 256. 105 / 140 105. Wypracowanie umiejętności aktywnego udziału pacjenta we własnej farmakoterapii zaliczane jest do: a) treningu umiejętności społecznych b) psychoterapii c) treningu psychoedukacyjnego d) treningu samoobsługi. Wilczek-Rużyczka E. (red.): Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. 210. 106 / 140 106. Użycie dawki substancji psychoaktywnej, która przekracza poziom tolerancji, nazywane jest: a) użyciem eksperymentalnym b) intoksykacją c) użyciem natrętnym, kompulsywnym d) użyciem objawowym. Jarema M. (red): Psychiatria w praktyce. Podręcznik dla lekarzy specjalizujących się w psychiatrii i lekarzy innych specjalności. Wyd. Oficyna Wydawnicza Medical Education. Warszawa; 2011, s: 219-220. 107 / 140 107. Zgodnie z obowiązującymi kryteriami diagnostycznymi uzależnienie od alkoholu rozpoznaje się, gdy: a) w ciągu ostatniego miesiąca stwierdza się występowanie co najmniej dwóch z pięciu opisanych objawów b) w ciągu ostatniego miesiąca stwierdza się występowanie nie więcej niż trzech z sześciu opisanych objawów c) w ciągu ostatniego roku stwierdza się występowanie co najmniej dwóch z pięciu opisanych objawów d) w ciągu ostatniego roku stwierdza się występowanie co najmniej trzech z sześciu opisanych objawów. Wilczek-Rużyczka E. (red): Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej 108 / 140 108. Skuteczność oddziaływań rehabilitacyjnych w psychiatrii zależy od czynników związanych z: a) osobowością i umiejętnościami chorego, bezpośrednio z przebiegiem choroby oraz sytuacją psychospołeczną pacjenta b) organizacją i możliwościami finansowymi psychiatrycznego podmiotu leczniczego oraz zaangażowaniem rodziny c) bezpośrednio z przebiegiem choroby i sytuacją ekonomiczną pacjenta oraz miejscem jego zamieszkania d) organizacją organów pomocy społecznej na terenie danej gminy oraz długością hospitalizacji pacjenta. Wilczek-Rużyczka E. (red.): Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. 208. 109 / 140 109. Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 8 kwietnia 2014 r. w sprawie zajęć rehabilitacyjnych organizowanych w szpitalach psychiatrycznych: a) zajęcia rehabilitacyjne są prowadzone 5 razy w tygodniu w wymiarze od 2 do 5 godzin dziennie, w tym co najmniej 2 razy w tygodniu w godzinach popołudniowych b) zajęcia rehabilitacyjne są prowadzone 3 razy w tygodniu w wymiarze od 1 do 3 godzin dziennie c) zajęcia rehabilitacyjne są prowadzone 4 razy w tygodniu w wymiarze 2 godziny dziennie d) zajęcia rehabilitacyjne są prowadzone 3 razy w tygodniu w wymiarze od 2 do 5 godzin dziennie, w tym co najmniej 1 raz w tygodniu w godzinach popołudniowych. Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 8 kwietnia 2014 r. w sprawie zajęć rehabilitacyjnych organizowanych w szpitalach psychiatrycznych (Dz.U. Warszawa, 24 kwietnia 2014 r. Poz. 522. § 6. 1.) 110 / 140 110. Do tzw. markerów przewlekłego picia alkoholu NIE zalicza się: a) CRP b) ALAT, AspAT c) GGT d) BHex (beta-heksozaminidaza). Bilikiewicza A. (red): Psychiatria. Podręcznik dla studentów medycyny. Wyd., PZWL. Warszawa; 2003, 2009, s:244. Woronowicz T.B.: Bez tajemnic o uzależnieniach i ich leczeniu. Wyd. Instytut Psychiatrii i Neurologii. Warszawa; 2003, s: 30. 111 / 140 111. Wśród zalecanych technik komunikowania się z pacjentem uzależnionym wymienia się a) identyfikowanie głównych konfliktów b) motywowanie c) odzwierciedlanie d) zalecane wszystkie wymienione. Wilczek-Rużyczka E.: Komunikowanie się z chorym psychicznie. Wyd. Czelej. Lublin; 2007, s: 92. 112 / 140 112. Uczenie chorego nawiązywania kontaktów z osobami spoza rodziny oraz rozwijanie spontaniczności poprzez trening umiejętności i rozwój systemu wsparcia społecznego to oddziaływania rehabilitacyjne w zakresie: a) osobistym b) rodzinnym c) zawodowym d) środowiskowym. Skorupska A.: Rehabilitacja w psychiatrii. [w] Wilczek-Różyczka E . (red): Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Czelej, Lublin, 2007: s. 206-207. 113 / 140 113. Indywidualny plan rehabilitacji pacjenta, któremu udzielane są świadczenia zdrowotne w szpitalu psychiatrycznym ustalany jest wspólnie przez: a) lekarza prowadzącego i fizjoterapeutę, we współdziałaniu z pacjentem i jego bliskimi b) lekarza specjalistę w dziedzinie psychiatrii, psychologa klinicznego i pielęgniarkę c) lekarza prowadzącego, pielęgniarkę specjalistkę w dziedzinie pielęgniarstwa psychiatrycznego i pacjenta d) lekarza specjalistę w dziedzinie psychiatrii i terapeutę zajęciowego we współdziałaniu z pacjentem. Ustawa z dnia 19 sierpnia 1994 o ochronie zdrowia psychicznego (t.j. Dz.U. 2017 poz. 882 z późn.zm.). § 5. 1. Zajęcia rehabilitacyjne są prowadzone zgodnie z indywidualnym planem rehabilitacji, opracowanym przez lekarza specjalistę w dziedzinie psychiatrii i psychologa lub terapeutę zajęciowego, we współdziałaniu z pacjentem. Literatura: Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 8 kwietnia 2014 r. w sprawie zajęć rehabilitacyjnych organizowany 114 / 140 114. W trakcie rehabilitacji psychiatrycznej zbyt powolne włączanie pacjenta w życie społeczne może powodować: a) wycofanie się b) rezygnację c) małą skuteczność oddziaływań d) nasilenie lęku. Furgał M.: Rehabilitacja w psychiatrii. [w] Heitzman J.: Psychiatria. PZWL, Warszawa 2007, s 296. 115 / 140 115. Udział osób chorych na schizofrenię w psychoedukacji : a) jest niemożliwy ze względu na przewlekłość i nawrotowość schizofrenii b) jest możliwy choć wymaga długotrwałego i kompleksowego oddziaływania c) jest raczej niemożliwy z powodu intensywnej farmakoterapii d) jest możliwy pod warunkiem wspólnego uczestniczenia z osobą zdrową. Wilczek-Rużyczka E. (red.): Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. 212. 116 / 140 116. Psychoedukacja umożliwia przede wszystkim: a) nauczenie pacjenta strategii radzenia sobie z objawami b) uzyskanie wiedzy o chorobie c) uczenie radzenia sobie z sytuacjami trudnymi d) kształtowanie umiejętności wczesnego rozpoznawania objawów nawrotu. Rybakowski F.: Schizofrenia i inne zaburzenia psychotyczne. Podstawy kliniczne. W. Górna K., Jaracz K., Rybakowski J. (red): Pielęgniarstwo psychiatryczne. PZWL. Warszawa, 2012, s 202. 117 / 140 117. Wskaż prawdziwe twierdzenie odnoszące się do treningów psychoedukacyjnych: a) są najczęściej prowadzone w formie ustrukturalizowanych zajęć treningowych b) podlegają sztywnym schematom treningowym, nie ma możliwości wprowadzania zmian c) prowadzone są codziennie przez certyfikowanych psychoterapeutów d) nie jest wskazane, aby prowadziły je pielęgniarki. Meder J.: Rehabilitacja [w:] Bilikiewicz A., Pużyński S., Rybakowski J., Wciórka J. (red.): Psychiatria, t. 3 Wyd. Urban & Partner, Wrocław 2002 s. 18. 118 / 140 118. Zgodnie z ustawą o rehabilitacji społecznej i zawodowej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych „wyodrębnioną organizacyjnie i finansowo placówkę stwarzającą osobom niepełnosprawnym, niezdolnym do podjęcia pracy możliwość rehabilitacji zawodowej i społecznej w zakresie pozyskiwania lub przywracania umiejętności niezbędnych do podjęcia zatrudnienia” stanowią: a) środowiskowe domy samopomocy b) zakłady aktywizacji zawodowej c) warsztaty terapii zajęciowej d) turnusy rehabilitacyjne. Skorupska A.: Rehabilitacja w psychiatrii. [w] Wilczek-Różyczka E . (red): Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Czelej, Lublin, 2007: s. 216. 119 / 140 119. Do najczęstszych psychopatologicznych następstw szkodliwego picia alkoholu zalicza się: a) stany obniżonego nastroju b) drażliwość c) zmiany osobowości i upośledzenie funkcjonowania w rolach społecznych d) wszystkie odpowiedzi są prawidłowe. Bilikiewicz A., Pużyński S., Robakowski J., Wciórka J. (red): Psychiatria. Wyd. Urban&Partner. Wrocław; 2002, Tom 2 (Psychiatria kliniczna), s:180. 120 / 140 120. Z uczestnictwem pacjenta w ergoterapii wiążą się następujące aspekty psychologiczne: a) poprawa samooceny, obniżenie poczucia własnej wartości b) obniżenie poczucia własnej wartości z powodu niskiego wynagrodzenia c) wzrost poczucia własnej wartości, brak wpływu na samoocenę d) poprawa samooceny, wzrost poczucia własnej wartości. Wilczek-Rużyczka E. (red.): Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. 215. 121 / 140 121. Czy przynależność pielęgniarki/położnej do samorządu zawodowego jest obowiązkowa a) nie, jest dobrowolna b) tak, jednak za zgodą Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych można wykonywać zawód pielęgniarki i położnej bez przynależności do samorządu zawodowego c) tak, przynależność pielęgniarek i położnych do samorządu jest obowiązkowa d) tak, przynależność pielęgniarek i położnych do samorządu jest obowiązkowa dla pielęgniarek i położnych, które posiadają wykształcenie przynajmniej na poziomie licencjata lub uzyskały tytuł spejalisty. 122 / 140 122. Pielęgniarka, położna uzyskująca tytuł specjalisty w danej dziedzinie ma obowiązek: a) w ciągu 14 dni od dnia przeprowadzenia postępowania egzaminacyjnego zawiadomić właściwą okręgową radę pielęgniarek i położnych o ukończeniu szkolenia specjalizacyjnego b) nie później niż w terminie 14 dni od dnia powstania zmiany zawiadomić właściwą okręgową radę pielęgniarek i położnych o ukończeniu szkolenia specjalizacyjnego c) nie później niż w terminie 7 dni od dnia przeprowadzenia postępowania egzaminacyjnego zawiadomić pracodawcę, który powiadamia właściwą okręgową radę pielęgniarek i położnych o ukończeniu szkolenia specjalizacyjnego d) jeśli korzystała z miejsca szkoleniowego dotowanego przez Ministerstwo Zdrowia, w ciągu 7 dni od dnia powstania zmiany zawiadomić właściwą okręgową radę pielęgniarek i położnych. 123 / 140 123. Pielęgniarka/położna może prowadzić badania naukowe i: a) nie powinna ich upowszechniać poza periodykami pielęgniarskimi b) może je udostępnić pod warunkiem uzyskania zgody przełożonego c) może je udostępnić po uzyskaniu zgody od samorządu zawodowego d) powinna je upowszechniać bez znamion sensacji. 124 / 140 124. Normy etyki zawodowej zawarte w Kodeksie etyki zawodowej pielęgniarki i położnej Rzeczypospolitej Polskiej mają za zadanie: a) służyć jedynie jako podstawa karania b) być bezrefleksyjnie stosowane c) chronić interesy zawodowe tylko pielęgniarek d) stać na straży bezpieczeństwa pacjenta. 125 / 140 125. Pacjent pozywa pielęgniarkę/położną i domaga się odszkodowania za szkodę wyrządzoną w wyniku błędu medycznego. Ewentualna odpowiedzialność pielęgniarki/położnej będzie miała charakter odpowiedzialności: a) karnej b) zawodowej c) pracowniczej d) cywilnej. 126 / 140 126. Jednym z uprawnień pacjenta jest prawo do żądania, aby udzielająca mu świadczeń zdrowotnych pielęgniarka: a) bezwarunkowo zasięgnęła opinii innej pielęgniarki przed udzielaniem świadczenia b) zasięgnęła opinii innej pielęgniarki, z możliwością uznania, że żądanie jest bezzasadne c) zasięgnęła opinii innej pielęgniarki tylko wówczas gdy brak jest możliwości uzyskania opinii lekarza d) zasięgnęła opinii innej pielęgniarki posiadającej specjalizację w danej dziedzinie. 127 / 140 127. Poprawna definicja empatii to: a) umiejętność współodczuwania stanu emocjonalnego pacjenta b) proces poznawczy oparty na dokładnym rozumieniu sytuacji pacjenta c) proces emocjonalno-poznawczy, obejmujący rozumienie uczuć drugiego człowieka oraz zdolność do subiektywnego doświadczania stanu psychicznego d) postawa prospołeczna ukierunkowana na niesienie pomocy innym. 128 / 140 128. Parafrazowanie to: a) okazywanie empatycznego zrozumienia b) obserwowanie sygnałów niewerbalnych c) powtarzanie za pacjentem niektórych istotnych elementów jego wypowiedzi d) przyjmowanie akceptującej postawy wobec osoby, z którą się komunikujemy. 129 / 140 129. Czynniki utrudniające powstanie relacji terapeutycznej występujące po stronie pacjenta, to wszystkie niżej wymienione z WYJĄTKIEM: a) braku motywacji do leczenia b) nieufności, często łączącej się z podejrzliwością i niechęcią do pełnej współpracy c) błędu maski, błędu sędziego, błędu naukowej obiektywności d) agresji i manipulacji. 130 / 140 130. Do najważniejszych modyfikowalnych czynników ryzyka chorób przewlekłych w Polsce należą: a) palenie tytoniu, nadciśnienie tętnicze, wysoki poziom cholesterolu i podwyższony poziom glukozy we krwi, nadwaga i otyłość, niska aktywność fizyczna, niskie spożycie warzyw i owoców, nadmierne spożycie alkoholu b) umieralność niemowląt, umieralność dzieci i młodzieży w wieku 1-19 lat, nadwaga i otyłość, niska aktywność fizyczna, niskie spożycie warzyw i owoców, poprawa opieki medycznej, przyjazne środowiska dorastania c) umieralność ludności Polski w wieku 65 lat i więcej, miejsce zamieszkania, ubóstwo, standaryzowane współczynniki zgonów, rozkład regionalny ryzyka zgonu, palenie tytoniu, nadciśnienie tętnicze d) wykształcenie, miejsce zamieszkania, palenie tytoniu, wysoki poziom cholesterolu, podwyższony poziom glukozy we krwi, nadmierne spożycie alkoholu. 131 / 140 131. Do negatywnych mierników zdrowia zaliczamy: a) zachorowalność, śmiertelność, przyrost naturalny b) chorobowość, płodność kobiet, oczekiwaną długość życia c) zachorowalność, chorobowość, umieralność d) zapadalność, śmiertelność, wskaźnik rozwoju ludzkości. 132 / 140 132. „5 momentów higieny rąk WHO” zawiera wskazania do wykonania higieny rąk ułożone w kolejności: a) przed kontaktem z pacjentem, przed czystą aseptyczną procedurą, po kontakcie z płynami ustrojowymi, po kontakcie z pacjentem, przed kontaktem z otoczeniem pacjenta b) przed kontaktem z pacjentem, przed kontaktem z otoczeniem pacjenta, przed wykonaniem czystej, aseptycznej procedury, po wykonaniu czystej,aseptycznej procedury, po kontakcie z pacjentem c) przed kontaktem z pacjentem, przed czystą aseptyczną procedurą, po kontakcie z płynami ustrojowymi, po kontakcie z pacjentem, po kontakcie z otoczeniem pacjenta d) przed czystą aseptyczną procedurą, przed kontaktem z pacjentem, po kontakcie z krwią i płynami ustrojowymi, po kontakcie z pacjentem, po opuszczeniu sali pacjenta. 133 / 140 133. Dostosowanie rytmów biologicznych człowieka do rozkładu jego czasu pracy, tak aby jak najmniej zaburzać fizjologię, to: a) psychologia pracy b) chronopsychologia c) chronoergonomia d) żadna z powyższych odpowiedzi. 134 / 140 134. Do narzędzi niematerialnych stosowanych w motywowaniu pracownika zalicza się m.in.: a) wytyczenie ścieżki kariery zawodowej wyłącznie przez pracodawcę, nałożenie dodatkowych obowiązków, wizerunek organizacji b) umożliwienie rozwoju osobistego, zlecanie prac przekraczających kompetencje pracownika, awans c) umożliwienie rozwoju osobistego pracownika, awans, dobre warunki pracy, wizerunek organizacji d) pokrywanie kosztów specjalistycznych szkoleń, awans zawodowy, wyeksploatowana aparatura medyczna. 135 / 140 135. Sfera informacyjna w zarządzaniu jakością, czyli zakres wiedzy jaki powinnien posiadać pacjent, w tym między innymi profilaktyka, jakie leki należy przyjmować, jak często, jak stosować, jak postępować po badaniu, czy zabiegu, zawiera bariery, do których zalicza się: a) brak komunikacji pacjent a lekarz czy pielęgniarka/położna b) brak komunikacji dyrekcja – personel c) nieprawidłowy mechanizm finansowania ze strony płatnika d) nieprawidłowe finansowanie ze strony budżetu państwa. 136 / 140 136. Proces, w którym dobre lub złe wrażenie dotyczące jednego przymiotu rzutuje na całość oceny, to: a) efekt aureoli b) stereotyp c) nastawienie d) wpływ emocji. 137 / 140 137. Fundamentalne założenie w zarządzaniu ludźmi stanowi, że najważniejszym zasobem organizacji, jest/są: a) infrastruktura b) ludzie c) ludzie i infrastruktura d) przedsiębiorstwo. 138 / 140 138. Według Evidence-Based Medicine decyzji klinicznych NIE powinno podejmować się na podstawie: a) systemu wartości i preferencji pielęgniarki b) uciążliwości procedury medycznej c) kosztów procedury medycznej d) tylko danych naukowych. 139 / 140 139. Praktyka pielęgniarska/położnicza oparta na dowodach naukowych NIE obejmuje: a) rozwiązywania problemów klinicznych poprzez decyzje oparte na wynikach badań b) uczestniczenia w konferencjach naukowych c) analizowania wyników publikacji naukowych d) samodzielnego wykonywania zleceń lekarskich. 140 / 140 140. Do kolejnych etapów postępowania podczas realizacji pielęgniarskiego projektu badawczego NIE należy: a) określenie celu badań oraz sformułowanie problemu badawczego b) określenie hipotez, czyli twierdzeń naukowych, które dostarczą odpowiedzi na pytania wynikające z problemu badawczego c) operacjonalizacja problemów badawczych d) komercjalizacja wyników badań naukowych. Your score is The average score is 86% 0% Uruchom ponownie Tags: jesień 2020, pielęgniarstwo psychiatryczne, specjalizacje pielęgniarskie Read more articles Previous PostPIELĘGNIARSTWO PSYCHIATRYCZNE – JESIEŃ 2019 Następny wpisPIELĘGNIARSTWO PSYCHIATRYCZNE – JESIEŃ 2021 Może ci się spodobać również PIELĘGNIARSTWO OPERACYJNE – JESIEŃ 2021 2023-03-07 PIELĘGNIARSTWO INTERNISTYCZNE – JESIEŃ 2019 2023-03-30 PIELĘGNIARSTWO ANESTEZJOLOGICZNE – WIOSNA 2021 2023-02-21