/140 JESIEŃ 2019 PIELĘGNIARSTWO PSYCHIATRYCZNE - JESIEŃ 2019 1 / 140 1. W Narodowym Programie Ochrony Zdrowia Psychicznego pierwszym głównym celem jest promocja zdrowia psychicznego i zapobieganie zaburzeniom psychicznym. Jeden z wymienionych celów szczegółowych NIE jest realizowany w ramach tego celu: a) zapobieganie zaburzeniom psychicznym b) zwiększenie integracji społecznej osób z zaburzeniami psychicznymi c) upowszechnienie środowiskowego modelu psychiatrycznej opieki zdrowotnej d) organizacja systemu poradnictwa i pomocy w stanach kryzysu psychicznego. Narodowy Program Ochrony Zdrowia Psychicznego. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28.12.2010r. Ministerstwo Zdrowia, Warszawa 2011, s. 22. 2 / 140 2. W jakim zakresie osoba przebywająca w Szpitalu Psychiatrycznym lub Domu Pomocy Społecznej może porozumiewać się z rodziną i innymi osobami: a) rozmawiać może, ale korespondencja jest kontrolowana b) bez ograniczeń – korespondencja takiej osoby nie podlega kontroli c) tylko za zgodą ordynatora / lekarza prowadzącego d) może komunikować się z rodziną wówczas, gdy osoba z personelu będzie towarzyszyć pacjentowi podczas rozmowy. Ustawa z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego. Dz. U. z 2017 r. poz. 882. Aktualizacja 26.05.2017 r. 3 / 140 3. Zapobieganie uzależnieniom przez wspieranie prawidłowego rozwoju dzieci i młodzieży jest głównym celem programu: a) „Otwórzcie drzwi” b) „Przyjaciele mogą być lekarstwem” c) „Spójrz inaczej” d) „EAPs” Czabała J.C.: Promocja zdrowia psychicznego. [w] Bilikiewicz A. i wsp.: Psychiatria. Tom III. Urban&Partner, Wrocław, 2003: s. 532. 4 / 140 4. Spośród czynników środowiskowych, które wywierają wpływ na rozwój psychiczny dziecka, największe znaczenie ma system: a) szkolny b) rówieśniczy c) rodzinny d) społeczno-kulturowy. Namysłowska I.: Rozwój psychiczny człowieka. [w] Bilikiewicz A. i wsp.: Psychiatria. Tom I. Urban&Partner, Wrocław, 2002: s. 237. 5 / 140 5. Zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów Narodowy Program Ochrony Zdrowia Psychicznego jest realizowany w latach: a) 2010-2014 b) 2017-2022 c) 2012-2016 d) 2013-2017. Narodowy Program Ochrony Zdrowia Psychicznego. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 8 lutego 2017r. Ministerstwo Zdrowia, Warszawa 2011, s. 3. 6 / 140 6. Przyczyną powstawania zespołu serotonergicznego jest: a) gwałtowny wzrost poziomu serotoniny b) gwałtowny spadek poziomu serotoniny c) znaczny niedostatek prekursora serotoniny d) wszystkie odpowiedzi są prawidłowe. Krzyżowski J., Miller L., Wand T. (red): Stany nagłe w psychiatrii. Medyk, Warszawa 2008: s. 431. 7 / 140 7. Istnienie patologicznych triad w rodzinie np. matka i dziecko tworzy koalicję przeciwko ojcu to forma patologii systemu rodzinnego dotycząca: a) zaburzeń struktury rodziny b) zaburzeń związanych z zasadami regulującymi funkcjonowanie rodziny jako systemu c) zaburzeń komunikacji w rodzinie d) wszystkie odpowiedzi są prawidłowe. Czabała J.C.: Podstawy psychologiczne współczesnej psychiatrii. [w] Bilikiewicz A. i wsp.: Psychiatria. Tom I. Urban&Partner, Wrocław, 2002: s. 270. 8 / 140 8. Sąd po otrzymaniu zawiadomienia o przyjęciu pacjenta do szpitala psychiatrycznego bez jego zgody, prowadzi postępowanie: a) tylko wtedy, jeśli zostało popełnione przestępstwo b) tylko wtedy, jeśli pacjent po przyjęciu nadal nie wyraża zgody na leczenie c) tylko wtedy, jeśli pacjent został przyjęty na obserwację 10-dniową z powodu agresji, a zachodzą wątpliwości, czy jest chory psychicznie d) w każdym przypadku przyjęcia wbrew woli pacjenta. Kosmowski W.: Etyczne i prawne aspekty opieki psychiatrycznej. W . Górna K., Jaracz K., Rybakowski J. (red): Pielęgniarstwo psychiatryczne. PZWL. Warszawa, 2012, s 21. 9 / 140 9. Kogo zawiadamia, kierownik podmiotu leczniczego udzielającego świadczenia zdrowotne w zakresie psychiatrycznej opieki zdrowotnej, jeżeli dobro osoby chorej psychicznie lub upośledzonej umysłowo wymaga jej ubezwłasnowolnienia: a) sąd rodzinny b) rodzinę danej osoby i sąd rodzinny c) prokuratora d) dyrektora jednostki, rodzinę danej osoby i sądrodzinny. Ustawa z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego. Dz. U. z 2017 r. poz. 882. Aktualizacja 26.05.2017 r. 10 / 140 10. Czy osoba wobec, której wydano postanowienie o przyjęciu do Domu Pomocy Społecznej odmawia stawienia się w DPS, może być doprowadzona tam przez policję: a) nie, ponieważ nie popełniła przestępstwa b) tak, sąd z urzędu może zarządzić zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie do DPS przez policję c) nie, pracownicy DPS są do tego zobligowani d) tylko, jeżeli jest ubezwłasnowolniona i opiekun prawny wyrazi na to zgodę. Ustawa z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego. Dz. U. z 2017 r. poz. 882. Aktualizacja 26.05.2017 r. 11 / 140 11. Czy Rzecznik Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego ma prawo wglądu w dokumentację medyczną pacjenta: a) tak, bez ograniczeń b) nie, nie może mieć wglądu, gdyż nie jest członkiem zespołu terapeutycznego c) tylko za zgodą lekarza prowadzącego d) tak, tylko za zgodą osoby, której ta dokumentacja dotyczy, jej przedstawiciela ustawowego lub faktycznego. Ustawa z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego. Dz. U. z 2017 r. poz. 882. Aktualizacja 26.05.2017 r. 12 / 140 12. Model rozumienia etiologii zaburzeń psychicznych jako wynik zmian lub anomalii w budowie lub funkcji mózgu nazywa się terminem: a) biologicznym b) psychospołecznym c) psychoanalitycznym d) poznawczym. Heitzman J., Furgał M., Pilecki M.: Etiologia, patogeneza i epidemiologia zaburzeń psychicznych. [w] Heitzman J. (red): Psychiatria. PZWL, Warszawa 2007, s 16. 13 / 140 13. Ochrona praw osób przebywających w Szpitalu Psychiatrycznym należy do zadań: a) Rzecznika Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego b) Ordynatora/Kierownika danej jednostki - Szpitala c) Dyrektora/Prezesa Szpitala Psychiatrycznego d) Zespołu terapeutycznego danego oddziału. Ustawa z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego. Dz. U. z 2017 r. poz. 882. Aktualizacja 26.05.2017 r. 14 / 140 14. W klasyfikacji ICD-10 w kategorii F60-69 klasyfikuje się: a) zaburzenia nerwicowe, związane ze stresem i pod postacią somatyczną b) zaburzenia osobowości i zachowania dorosłych c) upośledzenie umysłowe d) zaburzenia rozwoju psychologicznego. Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10. Rewizja dziesiąta WHO 2009, s. 238. 15 / 140 15. Założenia psychiatrii środowiskowej dążą między innymi do: a) leczenia pacjenta w jak najmniej represyjnych dla niego warunkach b) zredukowania ilości osób w zespole terapeutycznym c) skrócenia czasu leczenia d) ograniczenia stygmatyzacji chorych. Pod redakcją Adama Bilikiewicza, Psychiatria, podręcznik dla studentów medycy, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Wydanie III zmienione i uzupełnione – rok wydania 2011. Strona 605 16 / 140 16. Psychiatrię środowiskową należy docenić za: a) dostępność pracowników poradni w ciągu tygodnia b) humanizm c) dostępność w domu pacjenta d) jako alternatywny sposób leczenia pacjenta. Pod redakcją Adama Bilikiewicza, Psychiatria, podręcznik dla studentów medycy, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Wydanie III zmienione i uzupełnione – rok wydania 2011. Strona 610. 17 / 140 17. W jakich formach sprawowana jest specjalistyczna opieka nad osobami z zaburzeniami psychiatrycznymi: a) szpitale psychiatryczne i DPS b) poradnie, fundacje, szpitale, DPS c) poradnie, poradnie odwykowe, szpitale, DPS d) formy ambulatoryjne, szpitalne (całodobowej), formy pośrednie. Pod redakcją Adama Bilikiewicza, Psychiatria, podręcznik dla studentów medycy, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Wydanie III zmienione i uzupełnione – rok wydania 2011. Strona 610 18 / 140 18. Które z poniższych stwierdzeń dotyczących zastosowania terapii elektrowstrząsowej w leczeniu schizofrenii jest FAŁSZYWE: a) terapia elektrowstrząsowa jest obecnie zalecana u pacjentów w ostrej, zagrażającej życiu katatonii b) jest wskazana u pacjentów, którzy nie odpowiadają na farmakoterapię przeciwpsychotyczną c) elektrowstrząsy w leczeniu schizofrenii powinny być wzięte pod uwagę tylko wtedy, gdy wszystkie inne formy leczenia zawiodły d) terapia elektrowstrząsowa jest leczeniem pierwszego rzutu w schizofrenii. Jarema M. (red): Psychiatria w praktyce. Podręcznik dla lekarzy specjalizujących się w psychiatrii i lekarzy innych specjalności. Wyd. Oficyna Wydawnicza Medical Education. Warszawa; 2011, s: 30. 19 / 140 19. Niefarmakologiczną metodą leczenia schizofrenii jest m.in. psychoterapia poznawczo-behawioralna, w toku której pacjent: a) uczy się strategii radzenia sobie z objawami choroby i sytuacjami trudnymi b) uczy się umiejętności wczesnego rozpoznawania objawów nawrotu c) uzyskuje wiedzę o chorobie, zrozumie potrzebę leczenia podtrzymującego i poprawy współpracy w procesie leczenia d) poprawna odpowiedz A i B Górna K., Jaracz K., Robakowski J. (red): Pielęgniarstwo psychiatryczne. Podręcznik dla studiów medycznych. Wyd. Lekarskie PZWL. Warszawa; 2012, s: 202. 20 / 140 20. Uogólnione napady drgawkowe, śpiączka, zapaść krążeniowa, niewydolność nerek mogą wystąpić: a) w zespole abstynencyjnym bez majaczenia b) w zespole amnestycznym c) w stadium ciężkiego zatrucia litem d) po zabiegu EW. Czyżowicz K., Lewandowska J.: Problemy wynikające z leczenia metodami biologicznymi. [w]. Wilczek-Różyczka E. (red): Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Czelej, Lublin, 2007: s. 165. 21 / 140 21. Najczęściej występującym zaburzeniem świadomości u osób w wieku podeszłym jest: a) zespół zamroczeniowy b) zespół splątaniowy c) zespół majaczeniowy d) zespół snopodobny (onerojdalny). Leszczyńska-Rodziewicz A.: Podstawy kliniczne. W. Górna K., Jaracz K., Rybakowski J. (red): Pielęgniarstwo psychiatryczne. PZWL. Warszawa, 2012, s 411. 22 / 140 22. U niektórych pacjentów z chorobą afektywną dwubiegunową występuje przebieg z tzw. ultraszybką zmianą faz, kiedy to: a) występuje 4 lub więcej epizodów depresyjnych, maniakalnych, hipomaniakalnych lub mieszanych w ciągu roku b) fazy zmieniają się w ciągu tygodni, dni lub nawet godzin c) zmiany faz są trudno dostrzegalne d) żadne z powyższych. Jarema M. (red): Psychiatria w praktyce. Podręcznik dla lekarzy specjalizujących się w psychiatrii i lekarzy innych specjalności. Wyd. Oficyna Wydawnicza Medical Education. Warszawa; 2011, s:93. 23 / 140 23. Omamy pamięciowe to: a) zniekształcone wspomnienia rzeczywistych faktów b) mieszanie przeszłości z teraźniejszością c) nierealne wymysły, którymi chorzy wypełniają luki pamięciowe d) wspomnienia nieistniejących faktów. Kapelski P., Dembińska D.: Badanie psychiatryczne. W. Górna K., Jaracz K., Rybakowski J. (red): Pielęgniarstwo psychiatryczne. PZWL. Warszawa, 2012, s 118-119. 24 / 140 24. Uznaną metodą leczenia bulimii jest psychoterapia. Najwięcej danych potwierdzających dobry efekt leczenia bulimii w początkowym okresie terapii dotyczy: a) terapii psychodynamicznej b) terapii interpersonalnej c) terapii psychoanalitycznej d) terapii poznawczo-behawioralnej. Namysłowska I. (red): Psychiatria dzieci i młodzieży. Wyd. Lekarskie PZWL. Warszawa; 2005, s:262. 25 / 140 25. Ryzyko występowania myśli i/lub tendencji samobójczych może zwiększać się: a) w okresach pogorszenia samopoczucia b) w okresach nagłej poprawy stanu klinicznego przy jednoczesnym utrzymywaniu się lęku c) w okresach poprawy aktywności ruchowej przy jednoczesnym utrzymywaniu się negatywnych myśli d) we wszystkich wymienionych. Górna K., Patrzała A.: Inne zaburzenia psychiczne wieku podeszłego. Opieka pielęgniarska. W. Górna K., Jaracz K., Rybakowski J. (red): Pielęgniarstwo psychiatryczne. PZWL. Warszawa, 2012, s 437. 26 / 140 26. Szczególnie zalecaną techniką komunikacji z pacjentem przejawiającym objawy psychotyczne (omamy, urojenia), przy jednoczesnym zachowaniu przez pacjenta co najmniej częściowego wglądu w objawy chorobowe, jest technika komunikacji zwana: a) eksploracją b) urealnianiem c) modelowaniem d) zachęcaniem do oceny. Górna K., Jaracz K., Robakowski J. (red): Pielęgniarstwo psychiatryczne. Podręcznik dla studiów medycznych. Wyd. Lekarskie PZWL. Warszawa; 2012, s: 153. 27 / 140 27. Poszczególne fazy relacji terapeutycznej pielęgniarka-pacjent, odpowiadają odpowiednim etapom procesu pielęgnowania. Któremu etapowi procesu pielęgnowania odpowiada faza identyfikacji relacji terapeutycznej: a) rozpoznania b) planowania c) realizacji d) oceny. Górna K., Jaracz K., Robakowski J. (red): Pielęgniarstwo psychiatryczne. Podręcznik dla studiów medycznych. Wyd. Lekarskie PZWL. Warszawa; 2012, s:138. 28 / 140 28. Najczęstszą przyczyną otępienia jest: a) choroba Alzheimera b) otępienie z ciałami Lewy’ego c) otępienie o podłożu naczyniowym d) otępienie czołowo-skroniowe. Jarema M. (red): Psychiatria w praktyce. Podręcznik dla lekarzy specjalizujących się w psychiatrii i lekarzy innych specjalności. Wyd. Oficyna Wydawnicza Medical Education. Warszawa; 2011, s:290. 29 / 140 29. Stan określany terminem podwójna depresja to: a) zaburzenie charakteryzujące się okresem co najmniej 2 lat stałego lub stale nawracającego obniżenia nastroju, a żaden lub prawie żaden z epizodów depresji w trakcie tego okresu nie jest wystarczająco ciężki lub długotrwały, by spełnić kryteria łagodnego epizodu depresyjnego b) co najmniej dwuletni okres niestabilności nastroju, kiedy występuje kilka okresów depresyjnych i kilka okresów hipomaniakalnych, które jednak nie spełniają kryteriów diagnostycznych epizodu depresyjnego/hipomaniakalnego c) epizod depresyjny nałożony na dystymię d) synonim choroby afektywnej dwubiegunowej. Jarema M. (red): Psychiatria w praktyce. Podręcznik dla lekarzy specjalizujących się w psychiatrii i lekarzy innych specjalności. Wyd. Oficyna Wydawnicza Medical Education. Warszawa; 2011, s: 40, 56. 30 / 140 30. Parafrazowanie to: a) okazywanie zrozumienia b) powtarzanie za pacjentem niektórych istotnych elementów jego wypowiedzi c) obserwowanie sygnałów niewerbalnych d) specyficzne wejście w wewnętrzny świat przeżyć rozmówcy i nazywanie tego, co czuje w chwili, o której opowiada. Wilczek-Rużyczka E.: Komunikowanie się z chorym psychicznie. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. 32 31 / 140 31. Celowe użycie milczenia używane jako narzędzie terapeutyczne również wobec osób chorych psychicznie, jest charakterystyczne dla fazy komunikowania: a) porządkującej b) podtrzymującej c) pogłębiającej d) zapoczątkowującej. Wilczek-Rużyczka E.: Komunikowanie się z chorym psychicznie. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. 30. 32 / 140 32. Tolerancja w pracy z pacjentem chorym psychicznie: a) nie ma znaczenia b) przeszkadza, pacjent musi wrócić do „rzeczywistości”, nie można tolerować jego dziwnych zachowań c) dotyczy tylko pielęgniarek d) jest nieodzowna w budowaniu poczucia akceptacji pacjenta. Wilczek-Rużyczka E.: Komunikowanie się z chorym psychicznie. Wyd. Czelej , Lublin 2007 s.36 33 / 140 33. Zespół terapeutyczny to: a) tylko lekarze i pielęgniarki zatrudnieni w szpitalu b) cały personel szpitala niezależnie od kwalifikacji c) grupa ludzi o odpowiednich kwalifikacjach, doświadczeniu i wiedzy współpracujących ze sobą w celu realizacji celów terapeutycznych d) psychologowie i psychiatrzy realizujący założone cele terapeutyczne. Wilczek-Rużyczka E.: Komunikowanie się z chorym psychicznie. Wyd. Czelej , Lublin 2007 s.35 34 / 140 34. Autentyczność w pracy z pacjentem chorym psychicznie: a) przeszkadza – personel nie powinien zdradzać swoich stanów b) przeszkadza – nie pozwala budować dystansu z pacjentami c) dotyczy tylko pielęgniarek d) jest konieczna, ponieważ pacjenci są bardzo wrażliwi na wszelkie nieautentyczne zachowania. Wilczek-Rużyczka E.: Komunikowanie się z chorym psychicznie. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. 37 35 / 140 35. W psychiatrycznej praktyce zawodowej pielęgniarka często spotyka się z problemem nieprzyjmowania zleconych leków przez pacjentów, wówczas powinna: a) dążyć do poznania źródeł negatywnej postawy pacjenta do farmakoterapii i cierpliwie zachęcać do zażywania leków b) poprosić o zmianę zlecenia lekarskiego z drogi podania doustnej na parenteralną c) cierpliwie rozdrabniać każdą dawkę, podać płyn do popicia i obserwować pacjenta przez co najmniej 15 min. d) poznać oczekiwania pacjenta i dążyć aby zażywał leki najlepiej w obecności pielęgniarki lub rodziny. Wilczek-Rużyczka E. (red.): Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. 159-160. 36 / 140 36. Pielęgniarka może podjąć działania ułatwiające choremu przywrócenie orientacji auto i allopsychicznej, za wyjątkiem: a) zapewnienia całodobowej opieki pielęgniarskiej b) wielokrotnego przedstawiania się pacjentowi c) utrzymania stałego rozkładu dnia d) podawania leków zgodnie z żądaniem pacjenta. Wilczek-Rużyczka E. (red.): Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. 131. 37 / 140 37. Zalecane techniki komunikowania się z pacjentem z zaburzeniami depresyjnymi to m.in.: a) bycie otwartym, autentycznym, empatycznym i akceptującym b) aktywne słuchanie, milczenie terapeutyczne, dostrzeganie zmian c) poświadczenie, klaryfikowanie, wspieranie, budowanie nadziei d) wszystkie powyższe. Wilczek-Rużyczka E.: Komunikowanie się z chorym psychicznie. Wyd. Czelej , Lublin 2007 s.67 38 / 140 38. Wobec pacjenta małoletniego poważnie zakłócającego funkcjonowanie szpitala psychiatrycznego można: a) zastosować przymus bezpośredni w postaci przytrzymania lub przymusowego podania leków b) zastosować przymus bezpośredni w postaci unieruchomienia lub izolacji c) zastosować przymus bezpośredni w postaci przytrzymania, unieruchomienia lub izolacji d) w takiej sytuacji nie jest prawnie dopuszczalne stosowanie przymusu bezpośredniego. Ustawa z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (t.j. Dz.U. 2017 poz. 882 z późn.zm.). 39 / 140 39. Opiekujesz się osobą w podeszłym wieku, która odczuwa lęk. Na jakie objawy/problemy związane z lękiem u osób starszych powinno się zwrócić uwagę: a) niedojrzałość osobowości w aspekcie mechanizmów obronnych b) uzależnienie od alkoholu c) uzależnienie od leków uspokajających i brak wsparcia d) wszystkie odpowiedzi są prawidłowe. Lewandowska J.Opieka nad chorym psychicznie w wieku podeszłym. [w:] Wilczek-Rużyczka E (red.). Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wydawnictwo Czelej, Lublin, 2007, s. 159. 40 / 140 40. Promocja zdrowia skierowana do dzieci i młodzieży obejmuje: a) proces umożliwiający każdemu człowiekowi zwiększenie oddziaływania na własne zdrowie w sensie jego poprawy i utrzymania b) działania ukierunkowane na wczesne wykrywanie chorób i ich przyczyn c) działania wobec choroby, która się rozwinęła,kwalifikacja do grup dyspanseryjnych d) tworzenie możliwości pozyskiwania praktycznych umiejętności przydatnych do przezwyciężania wszelakich kryzysów życiowych. Wilczek-Rużyczka E.: Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. 23. 41 / 140 41. Teorię deficytów samoopieki opracowała: a) Nancy Roper b) Betty Newman c) Madeleine Leninger d) Dorothei Orem. Płaszewska-Żywko L. Teoria Dorothei Orem. [w:] Kózka M., Płaszewska-Żywko L. Modele opieki pielęgniarskiej nad chorym dorosłym. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa, 2010, s. 17. 42 / 140 42. Podczas przyjęcia do oddziału psychiatrycznego obserwujesz pacjenta, który wykonuje niekontrolowane ruchy języka i żuchwy, mlaska, cmoka, wykonuje ruchy atetotyczne. Powyższe objawy mogą świadczyć o: a) akatyzji b) parkinsonizmie polekowym c) późnych dyskinezach d) suchości w ustach. Wilczek-Rużyczka E. Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wydawnictwo Czelej, Lublin, 2007, s. 161. 43 / 140 43. Rzecznikiem Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego może zostać: a) pielęgniarka z nieposzlakowaną opinią i dziesięcioletnim stażem pracy w zawodzie oraz niebędąca świadczeniodawcą b) pielęgniarka z wykształceniem wyższym, z długoletnim stażem pracy oraz będąca współwłaścicielem podmiotu wykonującego działalność leczniczą c) pielęgniarka ze specjalizacją w dziedzinie pielęgniarstwa psychiatrycznego, z nieposzlakowaną opinią, wskazana przez samorząd zawodowy d) pielęgniarka z wykształceniem wyższym, z nieposzlakowaną opinią oraz nie będąca aktualnie świadczeniodawcą. Ustawa z dnia 19 sierpnia 1994 o ochronie zdrowia psychicznego (t.j. Dz.U. 2017 poz. 882 z późn.zm.). 44 / 140 44. Pacjent z zaburzeniami psychicznymi często ma problem z ciśnieniem tętniczym krwi np. ortostatyczne spadki ciśnienia,nadciśnienie czy niedociśnienie spowodowane farmakoterapią.Proszę podać optymalne wartości ciśnienia tętniczego: a) ciśnienie skurczowe poniżej 120 mmHg, rozkurczowe poniżej 80 mmHg b) wartości ciśnienia skurczowego i rozkurczowego nie są istotne, należy tylko zwracać uwagę na amplitudę tj. 30-50 mmHg c) ciśnienie skurczowe poniżej 140 mmHg, rozkurczowe poniżej 90 mmHg d) ciśnienie skurczowe poniżej i równe 140 mmHg, rozkurczowe poniżej lub równe 80 mmHg. Dyk D. Badanie fizykalne w pielęgniarstwie. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa, 2010, s. 139. 45 / 140 45. Poczucie zagubienia i zagrożenia u osób starszych z otępieniem alzheimerowskim wynika głównie z powodu: a) pogłębiających się zaburzeń procesów poznawczych b) zmniejszającej się sprawności fizycznej c) chwiejności emocjonalnej i dysforii d) pogłębiających się zaburzeń emocjonalnych. Wilczek-Rużyczka E.: Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. 150. 46 / 140 46. Brak motywacji uzależnionego adolescenta do współpracy z zespołem terapeutycznym wynika głównie z: a) nieśmiałości oraz bariery wiekowej b) psychologicznych mechanizmów obronnych, zwłaszcza systemu zaprzeczania c) powszechnej niezrozumiałości problemów młodzieży przez osoby dorosłe d) psychologicznych mechanizmów obronnych, zwłaszcza systemu regresji i fiksacji. Wilczek-Rużyczka E.: Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s.69. 47 / 140 47. Pacjent mówi, że jest prześladowany, jego sąsiad próbuje go otruć, przez dziurkę od klucza wpuszcza trujący gaz do mieszkania. W działaniach opiekuńczych NIE powinno mieć miejsca: a) umożliwienie szerokiego otwarcia b) zachęcanie do opisu przeżyć c) brak odzwierciedlenia w odniesieniu do wypowiedzi pacjenta d) urealnianie. Wilczek-Rużyczka E. Komunikowanie się z chorym psychicznie. Wydawnictwo Czelej, Lublin, 2007, s. 66. 48 / 140 48. Dla dokładnego poznania pacjenta stosuje się systemy: a) Calgary-Cambrige b) AMPLE c) OLDCART d) wszystkie wymienione. Dyk D. Badanie fizykalne w pielęgniarstwie. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa, 2010, s. 22-23. 49 / 140 49. Kryzys rozwojowy: rozwijanie inicjatywy – poczucie winy, wg E. H. Eriksona, występuje w stadium rozwoju: a) dorastanie b) okres zabaw c) okres szkolny d) wczesne dzieciństwo. Wilczek-Rużyczka E.: Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. 20. 50 / 140 50. W opiece nad pacjentką z anoreksją, która ma zmniejszone łaknienie, NIE podejmiesz: a) rozmów na temat przyczyn niskiej masy ciała b) dokonywania pomiaru masy ciała raz w tygodniu c) rozmów na temat wyglądu d) nagradzania za każdy wzrost masy ciała. Opozda K. Opieka nad pacjetem z zaburzeniami odżywiania. Wilczek-Rużyczka (red. ). Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wydawnictwo Czelej, Lublin, 2007, s. 100. 51 / 140 51. W terapii rodzin zalecanie jej członkom wykonywanie zachowań, które zgłaszają jako stwarzające problem, składa się na: a) psychoterapię indywidualną b) technikę lustra c) techniki paradoksalne d) techniki relaksacyjne. Wilczek-Rużyczka E.: Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. 184. 52 / 140 52. Pacjenci z myślami samobójczymi, mogą gromadzić leki. W takim przypadku w opiece nad pacjentem należy: a) kontrolować czy pacjent nie przechowuje leków w szafce b) kontrolować zażywanie leków, ale nie zawsze ponieważ jest to uciążliwe dla personelu c) bezwzględnie podawać lek domięśniowo d) kontrolować, czy pacjent nie ma leków przy sobie, tylko na początku leczenia. Czyżowicz K., Lewandowska J. Problemy wynikające z leczenia metodami biologicznymi. [w:] Wilczek-Rużyczka E (red.). Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wydawnictwo Czelej, Lublin, 2007, s. 160 53 / 140 53. Wsparcie społeczne jest jednym z elementów opieki nad pacjentem z zaburzeniami psychicznymi. Realizacja wsparcia społecznego ukierunkowana jest na: a) opiekę, która pozwala na zaspokojenie potrzeb międzyludzkich i ułatwia adaptację w trudnych sytuacjach b) informację o uczuciach i docenianiu w relacjach z najbliższymi oraz o tym, że jest się ważną częścią otoczenia c) interakcje grupy społecznej w trudnych okolicznościach np. w dążeniu do wspólnego rozwiązania problemu d) wszystkie odpowiedzi są prawidłowe. Wilczek-Rużyczka E., Wojtas K. Wsparcie społeczne w chorobach przewlekłych i psychicznych. [w:] Czupryna A., Wilczek-Rużyczka E. Wybrane zagadnienia pielęgniarstwa specjalistycznego. ABC a Wolters Kluwer business, Warszawa, 2010, s. 73. 54 / 140 54. Pacjent z zaburzeniami obsesyjno-kompulsyjnymi, leczony farmakologicznie i psychoterapeutycznie od wielu lat bez wyraźnej poprawy. Objawy choroby znacząco zaburzają funkcjonowanie pacjenta, powodując u niego znaczne cierpienie. Uznano, że pacjent cierpi na lekooporną postać zespołu natręctw. Pacjent w tej sytuacji może być zakwalifikowany: a) tylko do psychoterapii ponieważ wyczerpano możliwości leczenia b) do leczenia neurochirurgicznego (głębokiej stymulacji mózgu) c) do leczenia alkoholem jako nowej metody farmakologicznej d) do desensytyzacji jako głównej metody leczenia. Patejuk-Mazurek I. Zaburzenia lękowe (nerwicowe). [w:] Bartosz Ł., Markiewicz R., Szulc A., Wrońska I (red.) Pielęgniarstwo psychiatryczne. Wydawnictwo Ars Nova, Lublin, 2014, s. 32. 55 / 140 55. U pacjenta ze schizofrenią terapia kreatywna: a) pozwala wyrazić wizję świata, ponieważ spontanicznie zwykle pacjenci tego nie czynią b) integruje pacjenta z otoczeniem ale nie służy diagnostyce c) jest dobrą techniką rozpoznania stanu pacjenta ale ostatecznie wyniku nie umieszcza się w dokumentacji pacjenta d) pozwala poznać pacjenta, ale sam pacjent nie uzyskuje wglądu w świat własnych przeżyć. Wilczek-Rużyczka E. Terapia kreatywna. [w:] Wilczek-Rużyczka E (red.). Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wydawnictwo Czelej, Lublin, 2007, s. 188. 56 / 140 56. Pacjent podczas badania został poproszony o wykonanie czynności, które wykonywał na co dzień, ale nie był wstanie ich wykonać. Poproszono go o zademonstrowanie picia soku z kubka, nie wykonał polecenia. Powyższe problemy opisuje termin: a) apraksja b) agrafia c) akatyzja d) afonia. Dyk D. Badanie fizykalne w pielęgniarstwie. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa, 2010, s. 225. 57 / 140 57. Wzbudzanie i wzmacnianie poczucia własnej wartości dziecka odbywa się m.in. poprzez: a) stosowanie tzw. pozytywnych wzmocnień, wzbudzanie poczucia winy b) konsekwentne postępowanie wobec dziecka, sprawiedliwe stosowanie nagród i kar w placówkach oświatowych c) aprobatę spontaniczności dziecka, wychowywanie bez zakazów i nakazów d) stanowcze i konsekwentne postępowanie wobec dziecka,sprawiedliwe stosowanie tzw. pozytywnych wzmocnień. Wilczek-Rużyczka E.: Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s.24. 58 / 140 58. Skierowanie do szpitala psychiatrycznego jest ważne: a) 14 dni, a po wyrażeniu zgody przez kierownika podmiotu leczniczego ważne 30 dni b) tylko 30 dni, po upływie tego terminu wymagane jest nowe skierowanie c) 14 dni, a w przypadku wpisania na listę oczekujących ważne jest 30 dni d) 14 dni, a w przypadku wpisania na listę oczekujących ważne jest do czasu przyjęcia. Ustawa z dnia 19 sierpnia 1994 o ochronie zdrowia psychicznego (t.j. Dz.U. 2017 poz. 882 z późn.zm.). 59 / 140 59. Badanie palpacyjne brzucha prawidłowo przeprowadza się stosując następujące zasady: a) podczas normalnego i spłyconego oddychania, końcami palców b) całą ręką podczas normalnego i spłyconego oddychania c) całą ręką, podczas normalnego i głębokiego oddychania d) podczas bezdechu i pogłębionego oddychania, końcówkami palców. Dyk D. Badanie fizykalne w pielęgniarstwie. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa, 2010, s. 146 60 / 140 60. W pielęgniarskiej ocenie ryzyka popełnienia samobójstwa, skali NGASR (The Nurses’ Global Assessment of Suicide Risk), najwyższą wartość punktową (po 3 punkty) przypisane mają następujące zdarzenia: a) poczucie braku nadziei, udokumentowany plan popełnienia samobójstwa i wcześniejsze próby samobójcze, przeżywana niedawno żałoba b) poczucie braku nadziei, sprawy sądowe, udokumentowany plan popełnienia samobójstwa, przeżywana niedawno żałoba, wdowieństwo c) problemy finansowe, udokumentowana depresja, przeżywana niedawno żałoba, wdowieństwo, wcześniejsze próby samobójcze d) problemy finansowe i prawne, udokumentowany plan popełnienia samobójstwa, przeżywana niedawno żałoba i wdowieństwo. Wilczek-Rużyczka E., Kilańska D., Hajduk A. (red.): Pielęgniarstwo psychiatryczne. Problemy i kierunki rozwoju. Polskie Towarzystwo Pielęgniarskie, Warszawa 2010, s. 21. 61 / 140 61. Pacjent z manią nie chce współpracować z zespołem terapeutycznym. Jakie są przyczyny takiej postawy pacjenta: a) nadmierne poczucie choroby b) pozytywny efekt farmakoterapii c) doznania psychotyczne d) brak doznań psychotycznych. Wojtas K. Opieka nad pacjentem z zespołem maniakalnym. [w:] Wilczek-Rużyczka (red. ). Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wydawnictwo Czelej, Lublin, 2007, s. 120. 62 / 140 62. Odpowiednio dobrane formy muzykoterapii szczególnie wskazane są dla: a) młodzieży z problemami odżywiania, zwłaszcza bulimii b) dzieci nadpobudliwych, z zaburzeniami koordynacji ruchowej c) młodzieży, głównie z myślami i tendencjami samobójczymi d) dzieci z umiarkowanym i głębokim stopniem upośledzenia. Wilczek-Rużyczka E.: Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. 193. 63 / 140 63. Zauważyłeś/aś, że podczas wywiadu z mężczyzną w wieku 65 lat, pacjent jest spokojny, lecz nie może skupić się na jednym temacie rozmowy, nie wie jaka jest aktualna data, rodzina potwierdza, że od jakiegoś czasu pacjent jest zdezorientowany co do miejsca. Nigdy nie nadużywał substancji psychoaktywnych. Jaką skalę psychologiczną możesz zastosować, aby ocenić stan psychologiczny pacjenta: a) skala Lęku Hamiltona b) Mini Mental State Examination c) CAGE d) Positive and Negative Syndrom Scale (PANSS). Gierus J. Skale kliniczne. [w:] Bartosz Ł., Markiewicz R., Szulc A., Wrońska I (red.) Pielęgniarstwo psychiatryczne. Wydawnictwo Ars Nova, Lublin, 2014, s. 93. 64 / 140 64. Przy badaniu palpacyjnym brzucha, po nagłym zwolnieniu ucisku pacjent czuje silny ból. Może to świadczyć o zapaleniu otrzewnej i nazywane jest objawem: a) Blumberga b) Rowsinga c) Goldflama d) Chełmońskiego. Dyk D. Badanie fizykalne w pielęgniarstwie. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa, 2010, s. 153. 65 / 140 65. Psychoterapia grupowa oraz wzajemne interakcje w społeczności terapeutycznej mogą być związane ze zjawiskiem zwanym „naciskiem grupy”. Zjawisko to: a) postrzegane jest jako negatywny efekt oddziaływania grupy b) związane jest z wymianą informacji w grupie, porównywanie siebie z innymi, prowadzić może do zmiany samooceny (zmiany wartościowania siebie) c) dotyczy interakcji pacjent-pacjent a nigdy pacjent-personel d) powoduje spadek samooceny u członków grupy. Markiewicz R. Społeczność terapeutyczna. Współpraca zespołu. [w:] Bartosz Ł., Markiewicz R., Szulc A., Wrońska I (red.) Pielęgniarstwo psychiatryczne. Wydawnictwo Ars Nova, Lublin, 2014, s. 162. 66 / 140 66. Działania pielęgniarskie, jak również działania całego zespołu terapeutycznego w oddziale odwykowym ukierunkowane są u osób uzależnionych na: a) utrzymanie abstynencji przez pacjenta b) przyswajanie wiedzy i nabywanie umiejętności zaradczych przez pacjenta c) poprawę zdrowia psychicznego i fizycznego przez pacjenta d) wszystkie odpowiedzi są prawidłowe. Sadowska J. Oddziały dla osób uzależnionych od alkoholu. [w:] Bartosz Ł., Markiewicz R., Szulc A., Wrońska I (red.) Pielęgniarstwo psychiatryczne. Wydawnictwo Ars Nova, Lublin, 2014, s. 193-195. 67 / 140 67. Która z cech wsparcia społecznego w ujęciu strukturalnym jest najważniejsza: a) prospołeczność b) dostępność c) homogeniczność d) heterogenność. Wilczek-Rużyczka E., Wojtas K. Wsparcie społeczne w chorobach przewlekłych i psychicznych. [w:] Czupryna A., Wilczek-Rużyczka E. Wybrane zagadnienia pielęgniarstwa specjalistycznego. ABC a Wolters Kluwer business, Warszawa, 2010, s. 73. 68 / 140 68. Peplau w procesie relacji terapeutycznej wyróżniła fazy. Jedna z nich podejmowana jest wobec pacjenta, który czuje, ze jego sytuacja jest niezrozumiała, szuka pomocy, czasami brakuje mu bezpieczeństwa. Obejmuje działania jak wspólne z pacjentem wyjaśnianie problemu, stosowanie technik takich jak uważne słuchanie, zachęcanie do zadawania pytań czy okazywania emocji i obserwowanie pacjenta. Jaka to faza budowania relacjiterapeutycznej: a) identyfikacji b) orientacji c) rozwiązania d) eksploracji. Poznańska S., Płaszewska-Żywko L. Wybrane modele pielęgniarstwa. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków, 2001, s. 63. 69 / 140 69. Przyjęcie do szpitala psychiatrycznego osoby małoletniej: a) jest możliwe jedynie na podstawie skierowania od lekarza specjalisty psychiatry i opinii pedagoga b) wymaga pisemnej zgody opiekuna faktycznego w przypadku małoletniego powyżej 16 r. ż. lub przedstawiciela ustawowego c) wymaga pisemnej zgody przedstawiciela ustawowego, a w przypadku małoletniego powyżej 16 r. ż również zgody tej osoby d) możliwe jest wyłącznie po uzyskaniu zgody sądu opiekuńczego właściwego ze względu na siedzibę podmiotu leczniczego. Ustawa z dnia 19 sierpnia 1994 o ochronie zdrowia psychicznego (t.j. Dz.U. 2017 poz. 882 z późn.zm.) 70 / 140 70. Jedno z uprawnień pielęgniarki dotyczące zastosowania przymusu bezpośredniego polega na: a) przedłużeniu stosowania przymusu bezpośredniego w formie unieruchomienia lub izolacji na okres nie dłuższy niż 4 godziny w jednostce organizacyjnej pomocy społecznej w przypadku braku możliwości uzyskania zlecenia lekarskiego b) przedłużeniu stosowania przymusu bezpośredniego w formie unieruchomienia lub izolacji na okres nie dłuższy niż 8 godzin w jednostce organizacyjnej pomocy społecznej w przypadku braku możliwości uzyskania zlecenia lekarskiego c) przedłużeniu stosowania przymusu bezpośredniego w formie unieruchomienia lub izolacji na okres nie dłuższy niż 4 godziny w każdym podmiocie leczniczym i jednostce organizacyjnej pomocy społecznej d) przedłużeniu stosowania przymusu bezpośredniego w formie unieruchomienia lub izolacji na okres nie dłuższy niż 8 godzin w każdym podmiocie leczniczym i jednostce organizacyjnej pomocy społecznej w przypadku braku możliwości uzyskania zlecenia lekarskiego. Ustawa z dnia 19 sierpnia 1994 o ochronie zdrowia psychicznego (t.j. Dz.U. 2017 poz. 882 z późn.zm.). 71 / 140 71. Dla dzieci i młodzieży upośledzonych umysłowo organizowana jest nauka i zajęcia rewalidacyjno-wychowawcze: a) w przypadku znacznego stopnia upośledzenia tylko w ośrodkach rehabilitacyjno-wychowawczych b) w domu rodzinnym wyłącznie dla dzieci do lat 12 c) w placówkach opiekuńczo-wychowawczych dla dzieci powyżej 14 r.ż d) bez względu na stopień upośledzenia, m.in. w szkole, domu rodzinnym. Ustawa z dnia 19 sierpnia 1994 o ochronie zdrowia psychicznego (t.j. Dz.U. 2017 poz. 882 z późn.zm.). 72 / 140 72. Wywiad motywujący jako skuteczna technika psychoterapeutyczna stosowana również w pielęgniarstwie psychiatrycznym, może być realizowana w opiece nad pacjentem: a) uzależnionym b) ze schizofrenią c) z zaburzeniami somatycznymi d) wszystkie odpowiedzi są prawidłowe. Wilczek-Rużyczka E., Kilańska D., Hajduk A. Pielęgniarstwo psychiatryczne. Problemy i kierunki rozwoju. Polskie Towarzystwo Pielęgniarskie, Warszawa, 2010, s. 25. 73 / 140 73. W opiece nad osobą w podeszłym wieku z depresyjnym myśleniem i depresyjną oceną własnej osoby, za główny cel pielęgnacyjny uważa się: a) wzbudzenie motywacji do korzystania z pomocy psychiatrycznej b) wzbudzenie i wzmocnienie poczucia wartości własnego życia pacjenta c) wzmocnienie funkcjonowania w rodzinie i środowisku d) wzbudzenie chęci do rozliczania własnego życia pacjenta. Wilczek-Rużyczka E.: Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. 147. 74 / 140 74. Gdy podczas opukiwania klatki piersiowej stwierdzamy odgłos opukowy nadmiernie jawny, może to świadczyć o: a) obecności płynu w jamie opłucnowej b) rozedmie płuc c) odmie opłucnowej d) opukiwaniu nad bezpowietrznej tkance płucnej. Dyk D. Badanie fizykalne w pielęgniarstwie. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa, 2010, s. 118. 75 / 140 75. Które z podanych zjawisk u dzieci może wiązać się z wystąpieniem schizofrenii w późniejszym okresie życia: a) objawy zwiastunowe schizofrenii w okresie dorastania b) dziwaczność c) odpowiedzi A i B są błędne d) odpowiedzi A i B są prawidłowe. Casher I., Bess J. Pacjent na oddziale psychiatrycznym. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa, 2013, s. 4. 76 / 140 76. We wsparciu pacjenta z zaburzeniami psychicznymi należy zadbać o budowanie relacji terapeutycznej. Relację terapeutyczną buduję się poprzez: a) wzbudzenie zaufania pacjenta, autentyczność w sposobie komunikowania się b) szacunek dla pacjenta, lecz bez akceptacji negatywnych doświadczeń pacjenta c) komunikowanie się z chorym z uwzględnieniem deficytów funkcji poznawczych, pomijając aktualny stan emocjonalny ponieważ nie ma się na to wpływu d) przyjmowanie postawy oceniania pacjenta, gdyż pozwala to modyfikować jego zachowanie. Wilczek-Rużyczka E., Wojtas K. Wsparcie społeczne w chorobach przewlekłych i psychicznych. [w:] Czupryna A., Wilczek-Rużyczka E. Wybrane zagadnienia pielęgniarstwa specjalistycznego. ABC a Wolters Kluwer business, Warszawa, 2010, s. 75. 77 / 140 77. Pielęgniarka chcąc poznać relacje w rodzinie oraz różnice w postrzeganiu ich przez poszczególnych jej członków, używa pytań: a) otwartych b) cyrkularnych c) reflektujących d) zamkniętych. Wilczek-Rużyczka E.: Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s.184. 78 / 140 78. W jednostkach pomocy społecznej, w przypadku braku możliwości uzyskania zlecenia lekarza, personel pielęgniarski może przedłużyć stosowanie przymusu bezpośredniego w formie unieruchomienia lub izolacji na okres nie dłuższy niż: a) 2 godziny b) 4 godziny c) 6 godzin d) 24 godziny. Dz.U.12.740 z dnia 29 czerwca 2012 r. Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 28 czerwca 2012 r. w sprawie sposobu stosowania i dokumentowania zastosowania przymusu bezpośredniego oraz dokonywania oceny zasadności jego zastosowania. 79 / 140 79. U pacjenta z fobią stwierdzono brak umiejętności zaradczych z lękiem fobicznym. Które z działań wobec pacjenta powinno być wyeliminowane z opieki pielęgniarskiej: a) uczenie alternatywnych zachowań b) odwracanie uwagi od przyczyn lęku c) wzmacnianie skarg pacjenta o objawach somatycznych d) budowanie pozytywnego obrazu siebie. Płotka A. Opieka nad pacjentem z zaburzeniami nerwicowymi. [w:] Wilczek-Rużyczka (red. ). Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wydawnictwo Czelej, Lublin, 2007, s. 93. 80 / 140 80. Które z wypowiedzi pacjenta z depresją nie wskazuje na wyższe ryzyko popełnienia przez niego samobójstwa: a) tylko śmierć przyniesie mi ulgę b) rodzina będzie cierpiała gdybym umarł c) wszystkim będzie lżej gdy umrę d) nie ma osoby, która by mną się zainteresowała. Casher I., Bess J. Pacjent na oddziale psychiatrycznym. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa, 2013, s. 34. 81 / 140 81. Przymus chodzenia jako jeden z objawów ubocznych przyjmowanych neuroleptyków to: a) akatyzja i tazykinezja b) dystonia c) dyskineza d) akinezja. Wilczek-Rużyczka E.: Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. Podstawy pielęgniarstwa s. 161. 82 / 140 82. Podczas wywiadu w izbie przyjęć psychiatrycznej, słyszysz od pacjenta następujące wypowiedzi „jestem śledzony przez mojego szefa”, „wczoraj zostałem zamknięty w kapsule czasu, w innej przestrzeni wykonano mi zabieg chirurgiczny, mam implant, dzięki któremu odbieram fale radiowe z innej galaktyki”. Powyższe przekonania należą do zaburzeń: a) spostrzegania b) urojeń c) obsesyjno-kompulsyjnych d) myślenia magicznego. Casher I., Bess J. Pacjent na oddziale psychiatrycznym. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa, 2013, s. 2. 83 / 140 83. Pacjent choruje na zaburzenia odżywiania. Przy przyjęciu do oddziału należy ocenić stan odżywienia pacjenta poprzez: a) pomiar masy ciała b) pomiar obwodu ramienia c) ocenę grubości fałdów skórno-tłuszczowych d) wszystkie odpowiedzi są prawidłowe. Dyk D. Badanie fizykalne w pielęgniarstwie. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa, 2010, s. 40, 41. 84 / 140 84. Pacjent ze schizofrenią wycofuje się z kontaktów społecznych. W interwencji terapeutycznej pielęgniarka zastosuje: a) okazywanie szacunku, wzmacnianie akceptowanych społecznych zachowań, brak empatii b) okazywanie akceptacji, empatii i szacunku oraz bycie autentycznym w kontakcie z pacjentem c) okazywanie antypatii, szacunku oraz bycie autentycznym w kontakcie z pacjentem d) zachęcanie do wyrażenia emocji i myśli, okazywanie empatii, przybranie maskowatego wyrazu twarzy. Wilczek-Rużyczka E.: Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. 137. 85 / 140 85. W opiece nad dzieckiem z autyzmem należy przyjąć przede wszystkim następujące cele: a) usprawnienie samoobsługi, ponieważ w innych obszarach zwykle dziecko dobrze funkcjonuje b) poprawa kompetencji społecznych, gdyż mowa i samoobsługa są w normie c) poprawa mowy, samoobsługi oraz kompetencji społecznych d) poprawa skupienia uwagi przez farmakoterapię. Polikowska M. Zaburzenia psychiczne wieku rozwojowego. [w:] Bartosz Ł., Markiewicz R., Szulc A., Wrońska I (red.) Pielęgniarstwo psychiatryczne. Wydawnictwo Ars Nova, Lublin, 2014, s. 56. 86 / 140 86. Determinacja osób starszych w dążeniu do śmierci jest przejawem nie tylko depresji, lecz również: a) problemów finansowych b) problemów z dostępem do opieki zdrowotnej c) realnej samotności d) zaburzeń procesów poznawczych. Wilczek-Rużyczka E.: Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. 148. 87 / 140 87. Wyróżnia się wiele podejść psychoterapeutycznych. W jednym z nich terapeuta jest niedyrektywny, a pacjent decyduje o temacie, który się porusza na spotkaniu. Psychoterapia ukierunkowana jest na pacjenta, w której buduje się zaufanie do siebie, umiejętność rozpoznawania potrzeb, budowanie motywacji do zmian w życiu. Którego podejścia psychoterapeutycznego to dotyczy: a) poznawczo-behawioralnego b) systemowego c) psychoanalitycznego d) humanistyczno-egzystencjalnego. Grzesiewska J. Psychoterapia. [w:] Bartosz Ł., Markiewicz R., Szulc A., Wrońska I (red.) Pielęgniarstwo psychiatryczne. Wydawnictwo Ars Nova, Lublin, 2014, s. 96. 88 / 140 88. Pacjent opisuje swój stan: czuję się od co najmniej dwóch tygodni osłabiony, apatyczny, nic mnie nie cieszy, nawet te rzeczy, które były dla mnie przyjemne, mam trudności z zaśnięciem, budzę się za wcześnie, czuję się niewyspany, nie mam apetytu. Wykluczając pierwotne zaburzenia somatyczne, opisywane przez pacjenta objawy mogą wskazywać na: a) schizofrenię b) manię c) lęk napadowy d) zaburzenie afektywne. Casher I., Bess J. Pacjent na oddziale psychiatrycznym. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa, 2013, s. 28. 89 / 140 89. W opiece nad pacjentem leczonym elektrowstrząsami, pielęgniarka/pielęgniarz może przewidywać określone problemy/sytuacje. Które z twierdzeń opisujących sytuacje związane z EW są prawdziwe: a) odczuwanie lęku i możliwość wystąpienia powikłań związanych ze znieczuleniem ogólnym b) bóle mięśni, natomiast bóle głowy zwykle nie występują c) obawy przed zaburzeniami pamięci, jednak te zdarzają się niezwykle rzadko d) prawie każdy zabieg kończy się zaburzeniem orientacji i pobudzeniem psychoruchowym. Czyżowicz K., Lewandowska J. Problemy wynikające z leczenia metodami biologicznymi. [w:] Wilczek-Rużyczka E (red.). Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wydawnictwo Czelej, Lublin, 2007, s. 166 – 168. 90 / 140 90. Przyjęto do oddziału pacjenta po próbie samobójczej, nadal istnieje ryzyko tendencji samobójczych. Jakiego działania NIE podejmiesz: a) ciągłe przebywanie z pacjentem i rozmowa o uczuciach związanych z samobójstwem b) okresowe przebywanie z pacjentem i unikanie rozmowy o uczuciach związanych z samobójstwem c) wzbudzanie nadziei przez delikatne przemycanie optymizmu d) zastosowanie techniki rozproszenia (odwracania uwagi). Wilczek-Rużyczka E (red.). Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wydawnictwo Czelej, Lublin, 2007, s. 112 - 113. 91 / 140 91. Zaburzenia snu w przebiegu depresji przejawiają się zazwyczaj jako: a) brak snu lub krótki sen b) narkolepsja lub bezdech senny c) bruksizm lub lunatyctwo d) somnambulizm lub hipersomnia. Wilczek-Rużyczka E.: Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. 115. 92 / 140 92. Do najważniejszych zagrożeń zdrowia psychicznego w rodzinie należą: a) problemy ze znalezieniem pracy, niskie dochody, przedłużony czas pracy rodziców b) zbyt wysoki poziom wykształcenia w środowisku o dużym wskaźniku bezrobocia c) niski poziom wykształcenia, wielodzietność, abstynencja d) wysoki poziom wykształcenia rodziców i związane z tym wygórowane oczekiwania w stosunku do dzieci, wysokie dochody. Wilczek-Rużyczka E.: Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. 24. 93 / 140 93. Wsparcie społeczne można ująć w formie funkcjonalnej. Jeśli pielęgniarka w opiece nad pacjentem z zaburzeniami psychicznymi przekazuje konkretne instrukcje, pomaga w rozwiązaniu określonego problemu jest to rodzaj wsparcia: a) emocjonalnego b) duchowego c) informacyjnego d) instrumentalnego. Wilczek-Rużyczka E., Wojtas K. Wsparcie społeczne w chorobach przewlekłych i psychicznych. [w:] Czupryna A., Wilczek-Rużyczka E. Wybrane zagadnienia pielęgniarstwa specjalistycznego. ABC a Wolters Kluwer business, Warszawa, 2010, s. 74. 94 / 140 94. W opiece nad pacjentami, u których może dojść do eskalacji agresji, istotne jest przeciwdziałanie agresji poprzez: a) zapewnienie odpowiedniej liczby personelu podczas dyżuru b) zatrudnianie personelu z odpowiednimi kompetencjami i predyspozycjami c) postępowanie zgodne z procedurami i standardami d) wszystkie odpowiedzi są prawidłowe. Markiewicz R. Przeciwdziałanie agresji. [w:] Bartosz Ł., Markiewicz R., Szulc A., Wrońska I (red.) Pielęgniarstwo psychiatryczne. Wydawnictwo Ars Nova, Lublin, 2014, s. 108 - 110. 95 / 140 95. Opiekując się pacjentką w młodym wieku, chorującą na anoreksję, która nie ma poczucia choroby i odrzuca wsparcie, NIE powinno się: a) informować o zakresie normy BMI b) nie zrażać się brakiem motywacji do leczenia czy manipulowania c) zaniechać poinformowania o obserwacji zachowania d) uważnie słuchać pacjenta. Wilczek-Rużyczka E. Komunikowanie się z chorym psychicznie. Wydawnictwo Czelej, Lublin, 2007, s. 97. 96 / 140 96. Leczenie elektrowstrząsami osób chorych psychicznie: a) jest w Polsce prawnie zabronione b) nie jest refundowane przez NFZ c) zawsze wymaga tzw. podwójnej zgody d) wymaga zgody osoby, nawet przyjętej bez zgody. Rozporządzenie MZ z dnia 24 kwietnia 2012 r. w sprawie wykazu świadczeń zdrowotnych stwarzających podwyższone ryzyko dla pacjenta, których udzielenie wymaga zgody (Dz.U.2012, poz. 494). 97 / 140 97. Opiekując się pacjentem w wieku 15 lat z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim należy pamiętać planując np.edukację pacjenta, że jego możliwości intelektualne są na poziomie wieku umysłowego w przedziale: a) 9-12 lat b) 5-9 lat c) 3-6 lata d) mniej niż 3 lata. Polikowska M. Upośledzenie umysłowe. [w:] Bartosz Ł., Markiewicz R., Szulc A., Wrońska I (red.) Pielęgniarstwo psychiatryczne. Wydawnictwo Ars Nova, Lublin, 2014, s. 56. 98 / 140 98. Osoba korzystająca ze świadczeń zdrowotnych udzielanych przez szpital psychiatryczny ma prawo do spotkania z Rzecznikiem Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego: a) nie później niż w terminie 7 dni od dnia zgłoszenia takiej potrzeby, w warunkach zapewniających swobodę wypowiedzi b) nie później niż w terminie 10 dni od dnia zgłoszenia takiej potrzeby, w warunkach zapewniających swobodę wypowiedzi c) nie później niż w terminie 7 dni od dnia zgłoszenia takiej potrzeby, w obecności pielęgniarki d) nie później niż w terminie 10 dni od dnia zgłoszenia takiej potrzeby, w obecności lekarza. Ustawa z dnia 19 sierpnia 1994 o ochronie zdrowia psychicznego (t.j. Dz.U. 2017 poz. 882 z późn.zm.). 99 / 140 99. Zmniejszanie ryzyka samobójstwa u pacjenta z depresją następuje m.in. przez zapewnienie pacjentowi poczucia bezpieczeństwa, które uzyskuje się w wyniku: a) informacji niewerbalnej poprzez okazanie spokoju b) zdecydowania i aktywności c) braku akceptacji dla okresowej niesprawności pacjenta d) odpowiedzi A i B są prawidłowe. Wilczek-Rużyczka E. Komunikowanie się z chorym psychicznie. Wydawnictwo Czelej, Lublin, 2007, s. 66. 100 / 140 100. Do aspektów psychologicznych terapii zajęciowej można zaliczyć: a) poprawę samooceny b) wzrost wartościowania siebie c) zrozumienie własnych potrzeb d) wszystkie odpowiedzi są prawidłowe. Skorupska A. Rehabilitacja psychiatryczna. [w:] Wilczek-Rużyczka E (red.). Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wydawnictwo Czelej, Lublin, 2007, s. 215. 101 / 140 101. Intencją aktu samookaleczenia adolescenta nie musi być chęć uczynienia sobie poważnej krzywdy lecz: a) świadome pragnienie zwrócenia uwagi rówieśników i nauczycieli poprzez wykonanie tatuażu i piercingu b) nieświadome ranienie swojego ciała jako chęć uwolnienia się od cierpienia emocjonalnego w celu zwrócenia uwagi osób bliskich c) chęć uwolnienia się od cierpienia emocjonalnego poprzez umyślne ranienie swojego ciała, również w celu zwrócenia uwagi dorosłych d) świadome i celowe ranienie swojego ciała, traktując to jako chęć uwolnienia się od problemów szkolnych. Wilczek-Rużyczka E., Kilańska D., Hajduk A. (red.): Pielęgniarstwo psychiatryczne. Problemy i kierunki rozwoju. Polskie Towarzystwo Pielęgniarskie, Warszawa 2010, s. 26. 102 / 140 102. Rozpoznawanie objawów ubocznych i radzenie sobie z nimi to jeden z zakresów umiejętności nabywanych przez pacjenta w trakcie treningu umiejętności: a) rozpoznawania u siebie wczesnych objawów choroby b) aktywnego udziału we własnej farmakoterapii c) powrotu do społeczeństwa d) umiejętności praktycznych. Meder J. Rehabilitacja. [w] Bilikiewicz A. i wsp.: Psychiatria. Tom III. Urban&Partner, Wrocław, 2003: 311-312. 103 / 140 103. Użycie dawki substancji psychoaktywnej, która przekracza poziom tolerancji, nazywane jest: a) użyciem eksperymentalnym b) intoksykacją c) użyciem natrętnym, kompulsywnym d) użyciem objawowym. Jarema M. (red): Psychiatria w praktyce. Podręcznik dla lekarzy specjalizujących się w psychiatrii i lekarzy innych specjalności. Wyd. Oficyna Wydawnicza Medical Education. Warszawa; 2011, s: 219-220. 104 / 140 104. Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 8 kwietnia 2014 r. w sprawie zajęć rehabilitacyjnych organizowanych w szpitalach psychiatrycznych: a) zajęcia rehabilitacyjne są prowadzone 5 razy w tygodniu w wymiarze od 2 do 5 godzin dziennie, w tym co najmniej 2 razy w tygodniu w godzinach popołudniowych b) zajęcia rehabilitacyjne są prowadzone 3 razy w tygodniu w wymiarze od 1 do 3 godzin dziennie c) zajęcia rehabilitacyjne są prowadzone 4 razy w tygodniu w wymiarze 2 godziny dziennie d) zajęcia rehabilitacyjne są prowadzone 3 razy w tygodniu w wymiarze od 2 do 5 godzin dziennie, w tym co najmniej 1 raz w tygodniu w godzinach popołudniowych. Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 8 kwietnia 2014 r. w sprawie zajęć rehabilitacyjnych organizowanych w szpitalach psychiatrycznych (Dz.U. Warszawa, 24 kwietnia 2014 r. Poz. 522. § 6. 1.) 105 / 140 105. Możliwość korzystania przez osobę chorą psychicznie z poradnictwa i szkolenia, celem uzyskania lub utrzymania zatrudnienia nazywa się: a) przystosowaniem zawodowym b) rehabilitacją zawodową c) rehabilitacją społeczną d) rehabilitacją ogólnoustrojową. Ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. Dz.U. 2018, poz.511) 106 / 140 106. Na podstawie indywidualnego programu rehabilitacji osoba chora psychicznie może brać udział w nieodpłatnych praktykach zawodowych u pracodawcy, w wymiarze do 15 godzin tygodniowo, przez okres do 3 mies., z możliwością przedłużenia do 6 mies., a dotyczy to uczestnika: a) turnusu rehabilitacyjnego b) środowiskowego domu samopomocy c) warsztatów terapii zajęciowej d) stacjonarnej psychoterapii. Ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. Dz.U. 2018, poz.511). 107 / 140 107. Turnus rehabilitacyjny dla pacjentów z chorobami psychicznymi: a) jest jedyną możliwą formą rehabilitacji dla pacjentów ze schizofrenią b) jest niestosowaną formą rehabilitacji wobec osób z chorobami afektywnymi c) to forma czynnej rehabilitacji połączonej z elementami pracy zarobkowej d) to forma zorganizowanej aktywnej rehabilitacji połączonej z elementami wypoczynku. Ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. Dz.U. 2018, poz.511). 108 / 140 108. O trwałości ćwiczonych przez pacjenta umiejętności społecznych decyduje ich: a) klaryfikacja b) generalizacja c) agrawacja d) asertywność. Skorupska A.: Rehabilitacja w psychiatrii. [w] Wilczek-Różyczka E . (red): Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Czelej, Lublin, 2007: s. 209. 109 / 140 109. Który z poniższych elementów tzw. krótkiej interwencji NIE dotyczy procedury stosowanej w przypadku ryzykownego picia alkoholu: a) edukacja b) poradnictwo c) oddziaływanie behawioralne d) monitorowanie wzorca picia alkoholu. 110 / 140 110. Wypracowanie umiejętności aktywnego udziału pacjenta we własnej farmakoterapii zaliczane jest do: a) treningu umiejętności społecznych b) psychoterapii c) treningu psychoedukacyjnego d) treningu samoobsługi. Wilczek-Rużyczka E. (red.): Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. 210. 111 / 140 111. Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 8 kwietnia 2014 r. w sprawie zajęć rehabilitacyjnych organizowanych w szpitalach psychiatrycznych, zajęcia rehabilitacyjne sąprowadzone zgodnie z indywidualnym planem rehabilitacji opracowanym przez: a) psychologa i terapeutę zajęciowego, we współdziałaniu z pacjentem b) terapeutę zajęciowego, we współdziałaniu z pacjentem c) lekarza specjalistę w dziedzinie psychiatrii i psychologa lub terapeutę zajęciowego, we współdziałaniu z pacjentem d) lekarza specjalistę w dziedzinie psychiatrii i terapeutę zajęciowego lub pielęgniarkę specjalistkę w dziedzinie pielęgniarstwa psychiatrycznego. Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 8 kwietnia 2014 r. w sprawie zajęć rehabilitacyjnych organizowanych w szpitalach psychiatrycznych (Dz.U. Poz. 522. § 5. 1.) Warszawa, 24 kwietnia 2014 r. 112 / 140 112. Najpowszechniejszą strategią długoterminowego leczenia osób uzależnionych od opioidów jest leczenie substytucyjne: a) metadonem b) buprenorfiną c) naloksonem d) klonidyną. Bilikiewicza A. (red): Psychiatria. Podręcznik dla studentów medycyny. Wyd., PZWL. Warszawa; 2003, 2009, s: 256. 113 / 140 113. Zasada wielokierunkowości oddziaływań w rehabilitacji psychiatrycznej oznacza: a) równoczasowość biologicznych i psychoterapeutycznych metod postępowania b) powtarzanie i utrwalanie umiejętności, które chory nabył już wcześniej c) jednoczasowość interwencji w różnych sferach życia d) stosowanie optymalnej stymulacji i wyeliminowanie monotonii. Skorupska A.: Rehabilitacja w psychiatrii. [w] Wilczek-Różyczka E . (red): Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Czelej, Lublin, 2007: s. 207-208. 114 / 140 114. Ilościowa definicja picia ryzykownego alkoholu to: a) regularne spożywanie dziennie do 3-4 standardowych porcji alkoholu (po 10g czystego alkoholu) przez mężczyzn lub 1 standardowej porcji alkoholu przez kobiety b) regularne spożywanie dziennie ponad 3-4 standardowych porcji alkoholu (po 10g czystego alkoholu) przez mężczyzn lub 1-2 standardowych porcji alkoholu przez kobiety c) regularne spożywanie dziennie do 3-4 standardowych porcji alkoholu (po 20g czystego alkoholu) przez mężczyzn lub 1 standardowej porcji alkoholu przez kobiety d) regularne spożywanie dziennie ponad 3-4 standardowych porcji alkoholu (po 20g czystego alkoholu) przez mężczyzn lub 1-2 standardowych porcji alkoholu przez kobiety. Woronowicz T.B.: Bez tajemnic o uzależnieniach i ich leczeniu. Wyd. Instytut Psychiatrii i Neurologii. Warszawa; 2003, s: 26. Bilikiewicza A.. (red): Psychiatria. Podręcznik dla studentów medycyny. Wyd. PZWL. Warszawa; 2003, s: 242. 115 / 140 115. Objaw piloerekcji jest charakterystyczny dla: a) opioidowych zespołów abstynencyjnych b) nikotynowego zespołu abstynencyjnego c) benzodiazepinowych objawów abstynencyjnych d) barbituranowych zespołów abstynencyjnych. Wilczek-Rużyczka E.: Komunikowanie się z chorym psychicznie. Wyd. Czelej. Lublin; 2007, s: 88-89. Jarema M. (red): Psychiatria w praktyce. Podręcznik dla lekarzy specjalizujących się w psychiatrii i lekarzy innych specjalności. Wyd. Oficyna Wydawnicza Medical Education. Warszawa; 2011, s: 247-248. 116 / 140 116. Zbyt wysokie wymagania wobec pacjenta chorego psychicznie, które stanowią podstawę do jego rezygnacji z udziału w dalszej rehabilitacji, są następstwem nie zastosowania zasady: a) partnerstwa b) optymalnej stymulacji c) wielostronności metod d) stopniowania trudności. Wilczek-Rużyczka E. (red.): Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. 207. 117 / 140 117. Psychoedukacja umożliwia przede wszystkim: a) nauczenie pacjenta strategii radzenia sobie z objawami b) uzyskanie wiedzy o chorobie c) uczenie radzenia sobie z sytuacjami trudnymi d) kształtowanie umiejętności wczesnego rozpoznawania objawów nawrotu. Rybakowski F.: Schizofrenia i inne zaburzenia psychotyczne. Podstawy kliniczne. W. Górna K., Jaracz K., Rybakowski J. (red): Pielęgniarstwo psychiatryczne. PZWL. Warszawa, 2012, s 202. 118 / 140 118. Z uczestnictwem pacjenta w ergoterapii wiążą się następujące aspekty psychologiczne: a) poprawa samooceny, obniżenie poczucia własnej wartości b) obniżenie poczucia własnej wartości z powodu niskiego wynagrodzenia c) wzrost poczucia własnej wartości, brak wpływu na samoocenę d) poprawa samooceny, wzrost poczucia własnej wartości. Wilczek-Rużyczka E. (red.): Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. 215. 119 / 140 119. Stygmatyzacja związana z chorobami psychicznymi jest zjawiskiem, które prowadzić może w konsekwencji do: a) okresowego wzrostu pozycji społecznej z jednoczesną dyskryminacją ekonomiczną b) izolacji społecznej jako wyraz wolnego wyboru osoby chorej psychicznie c) utraty pozycji społecznej oraz wykluczenia społecznego i dyskryminacji d) utraty pozycji społecznej oraz subiektywnej wysokiej jakości życia. Wilczek-Rużyczka E. (red.): Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Wyd. Czelej, Lublin 2007 s. 206. 120 / 140 120. U osób przewlekle używających kokainę, śladowe ilości jej metabolitów występują w moczu nawet do: a) tygodnia po użyciu b) 3 tygodni po użyciu c) 6 tygodni po użyciu d) 8 tygodni po użyciu. Bilikiewicz A., Pużyński S., Robakowski J., Wciórka J. (red): Psychiatria. Wyd. Urban&Partner. Wrocław; 2002, Tom 2 (Psychiatria kliniczna), s: 176. 121 / 140 121. Metody epidemiologiczne stosuje się do: a) badania zjawisk zdrowotnych b) weryfikacji działalności służby zdrowia c) badania działań promocyjnych d) badania zjawisk zdrowotnych i weryfikacji działalności służby zdrowia 122 / 140 122. Pielęgniarka i położna wykonują zlecenia lekarskie: a) tylko pisemne b) wszystkie, które zgodne są z jej sumieniem c) tylko zapisane w dokumentacji medycznej d) zapisane w dokumentacji medycznej, chyba że pacjent znajduje się w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego wówczas dopuszczalne jest wykonanie zlecenia ustnego. 123 / 140 123. Rzecznikiem odpowiedzialności zawodowej pielęgniarek i położnych może zostać: a) pielęgniarka, położna ze średnim wykształceniem i nieprzerwanym 10 letnim stażem pracy w zawodzie, wybrana na zjeździe pielęgniarek i położnych b) pielęgniarka, położna, niezależnie od jej wykształcenia, z nienaganną opinią, mianowana przez Departament Pielęgniarek i Położnych Ministerstwa Zdrowia c) każda pielęgniarka, położna, która zostanie powołana przez Przewodniczącą Naczelnego Sądu Pielęgniarek i Położnych d) pielęgniarka, położna z tytułem magister pielęgniarstwa, położnictwa i nieprzerwanym rocznym stażem pracy w szpitalu, wybrana na zjeździe pielęgniarek i położnych. 124 / 140 124. Pielęgniarka, położna uzyskująca tytuł specjalisty w danej dziedzinie ma obowiązek: a) w ciągu 14 dni od dnia przeprowadzenia postępowania egzaminacyjnego zawiadomić właściwą okręgową radę pielęgniarek i położnych o ukończeniu szkolenia specjalizacyjnego b) nie później niż w terminie 14 dni od dnia powstania zmiany zawiadomić właściwą okręgową radę pielęgniarek i położnych o ukończeniu szkolenia specjalizacyjnego c) nie później niż w terminie 7 dni od dnia przeprowadzenia postępowania egzaminacyjnego zawiadomić pracodawcę, który powiadamia właściwą okręgową radę pielęgniarek i położnych o ukończeniu szkolenia specjalizacyjnego d) jeśli korzystała z miejsca szkoleniowego dotowanego przez Ministerstwo Zdrowia, w ciągu 7 dni od dnia powstania zmiany zawiadomić właściwą okręgową radę pielęgniarek i położnych. 125 / 140 125. Pielęgniarka/położna może prowadzić badania naukowe i: a) nie powinna ich upowszechniać poza periodykami pielęgniarskimi b) może je udostępnić pod warunkiem uzyskania zgody przełożonego c) może je udostępnić po uzyskaniu zgody od samorządu zawodowego d) powinna je upowszechniać bez znamion sensacji 126 / 140 126. Stanowiska kierownicze w pielęgniarstwie obsadzane w drodze postępowania konkursowego, regulowane są przez ustawę o: a) zawodach pielęgniarki i położnej b) samorządzie pielęgniarek i położnych c) działalności leczniczej d) związkach zawodowych. 127 / 140 127. Proksemika zajmuje się: a) relacjami dystansu i przestrzeni pomiędzy komunikującymi się osobami b) fizycznym wyglądem uczestników dialogu c) tempem mówienia podczas wystąpienia publicznego d) barwą głosu komunikujących się ze soba osób. 128 / 140 128. Komunikacja, a więc wymiana różnego rodzaju informacji, zachodzi na wielu poziomach. Najbardziej bliskim człowiekowi poziomem, sięgającym w jego sferę osobistą, jest poziom: a) intrapersonalny b) interpersonalny c) społeczny d) grupowy. 129 / 140 129. Psychoterapia elementarna to: a) samodzielna metoda leczenia poprzez wykorzystanie komunikacji terapeutycznej b) specjalistyczna metoda leczenia wykorzystująca środki psychologiczne c) sposób komunikowania się z pacjentem wspomagający leczenie i pielęgnację d) wąski dział psychoterapii. 130 / 140 130. Model transformacji demograficznej zakłada, że wartości kluczowych parametrów opisujących populację, które kształtują jej strukturę demograficzną zmieniają się: a) w zależności od etapu rozwoju społeczno-gospodarczego b) tylko w zależności od poprawy warunków bytowania oraz postępu w medycynie c) tylko w zależności od stabilizacji w ruchach naturalnych ludności przy niskim poziomie umieralności i rozrodczości d) tylko w zależności od współczynnika dzietności i długości trwania życia. 131 / 140 131. Analiza czynników innych niż zdrowotne, które mogą mieć wpływ na stan zdrowia na poziomie województw została pogrupowana w trzech kategoriach: sytuacja demograficzna, rynek pracy i edukacja, sytuacja gospodarcza i stan gospodarstw domowych. Do oceny sytuacji demograficznej w województwach wykorzystane zostały dwa wskaźniki, są to: a) wskaźnik feminizacji i obciążenia demograficznego osobami starszymi b) wskaźnik zatrudnienia i obciążenia demograficznego osobami starszymi c) wskaźnik feminizacji i wykształcenia d) wskaźnik zatrudnienia i wykształcenia. 132 / 140 132. „5 momentów higieny rąk WHO” zawiera wskazania do wykonania higieny rąk ułożone w kolejności: a) przed kontaktem z pacjentem, przed czystą aseptyczną procedurą, po kontakcie z płynami ustrojowymi, po kontakcie z pacjentem, przed kontaktem z otoczeniem pacjenta b) przed kontaktem z pacjentem, przed kontaktem z otoczeniem pacjenta, przed wykonaniem czystej, aseptycznej procedury, po wykonaniu czystej, aseptycznej procedury, po kontakcie z pacjentem c) przed kontaktem z pacjentem, przed czystą aseptyczną procedurą, po kontakcie z płynami ustrojowymi, po kontakcie z pacjentem, po kontakcie z otoczeniem pacjenta d) przed czystą aseptyczną procedurą, przed kontaktem z pacjentem, po kontakcie z krwią i płynami ustrojowymi, po kontakcie z pacjentem, po opuszczeniu sali pacjenta. 133 / 140 133. Dokument, w którym znajduje się opis wzajemnego oddziaływania między procesami systemu zarządzania jakością, nazywa się: a) specyfikacją b) planem jakości c) księgą jakości d) procedurą. 134 / 140 134. W ocenie kompetencji miękkich pracownika uwzględnisz: a) wygląd zewnętrzny, postawę, wykształcenie b) zachowanie, komunikację, postawę, wartości c) wartości, sposób poruszania, wykształcenie d) wszystkie odpowiedzi są błędne. 135 / 140 135. Kierowanie przez delegowanie uprawnień przynosi konkretne korzyści, do których zaliczamy: a) oszczędzanie czasu kierownika b) oszczędzanie czasu pracownika oraz jego lepszą motywację c) rozwój przedsiębiorczości na etapie podstawowym d) efektywniejszą satysfakcję pracownika i przełożonego. 136 / 140 136. W oficjalnych kryteriach oceny ofert dla świadczeń medycznych składanych płatnikowi (obecnie NFZ), nie znajdują się kryteria: a) negatywny wizerunek i zasoby ludzkie b) szkody kliniczne i wyposażenie w aparaturę medyczną c) szkody kliniczne i certyfikaty jakościowe d) negatywny wizerunek i szkody kliniczne 137 / 140 137. Do technik obserwacji bezpośrednich zmierzających do ustalenia pracochłonności danego zadania, zalicza się: a) fotografię dnia, chronometraż, obserwację przełożonych b) chronometraż, obserwację migawkową, technikę szacunkową c) fotografię dnia, chronometraż, obserwację migawkową d) fotografię zespołu, chronometraż, obserwację migawkową. 138 / 140 138. PubMed/Medline, Cochrane Nursing Care, Cochrane Summaries są to nazwy: a) internetowych wyszukiwarek z zakresu medycyny b) czasopism wydawanych w formie elektronicznej c) anglojęzycznych czasopism z zakresu pielęgniarstwa d) internetowych księgarni medycznych. 139 / 140 139. Wskaż, który typ badań klinicznych charakteryzuje się najwyższą wiarygodnością: a) meta-analiza b) kliniczne badanie z randomizacją c) kliniczne badanie obserwacyjne d) studium przypadku. 140 / 140 140. Evidence-Based Medicine (EBM), uznaje się na podstawie literatury przedmiotu, że jest to: a) świadome, jasne i przemyślane zastosowanie najlepszego aktualnie dowodu na podstawie analiz medycznych czasopism anglojęzycznych b) nieświadome, jasne i przemyślane zastosowanie najlepszego aktualnego dowodu w podejmowaniu decyzji dotyczących pacjentów danego oddziału c) przemyślane zastosowanie eksperymentu badawczego, w celu podjęcia jak najlepszej decyzji dotyczącej konkretnego pacjenta d) świadome, jasne i przemyślane zastosowanie najlepszego aktualnego dowodu w podejmowaniu decyzji dotyczących konkretnego pacjenta Your score is The average score is 86% 0% Uruchom ponownie Tags: jesień 2019, pielęgniarstwo psychiatryczne, specjalizacje pielęgniarskie Read more articles Previous PostPIELĘGNIARSTWO PSYCHIATRYCZNE – JESIEŃ 2018 Następny wpisPIELĘGNIARSTWO PSYCHIATRYCZNE – JESIEŃ 2020 Może ci się spodobać również PIELĘGNIARSTWO CHIRURGICZNE – JESIEŃ 2019 2023-03-28 PIELĘGNIARSTWO ANESTEZJOLOGICZNE – WIOSNA 2022 2023-02-21 PIELĘGNIARSTWO PEDIATRYCZNE – JESIEŃ 2021 2023-03-31